fbpx
«Ένα βιβλίο...»

«Ένα βιβλίο...»

της Ελένης Σαραντίτη    

Ένα. Ακριβώς ένα μυθιστόρημα έγραψε η Αμερικανίδα Χάρπερ Λι (Nelle Harper Lee, Αλαμπάμα, 1926) και μ’ αυτό κατέκτησε εκατομμύρια καρδιές. Κι ακόμη κατακτά, καθώς το βιβλίο έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από σαράντα γλώσσες, έχει πουλήσει περισσότερα από τριάντα εκατομμύρια αντίτυπα και θεωρείται ένα από τα συγκλονιστικά κλασικά έργα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Μάλιστα διδάσκεται στα σχολεία όλων σχεδόν των αγγλόφωνων χωρών, διότι ολόκληρο συνιστά υπόδειγμα άφθαστης γραφής και υψηλού ήθους, με ήρωες που τους χαρακτηρίζει η γενναιότητα, η αλληλεγγύη και η καθαρή ματιά.

Το βιβλίο; Από τα αγαπημένα μου. Δεν υπερβάλλω όταν μιλώντας με τους φίλους μου τους πληροφορώ ότι το διαβάζω ανελλιπώς κάθε χρόνο. Να, ας πούμε, σαν τον Θουκυδίδη· για διαφορετικούς, όμως, λόγους. Βέβαια πιθανόν κι εσείς να το αγαπήσατε κάποτε. (Εκδόσεις Χαρλένικ Ελλάς.) Τώρα ίσως είναι καιρός να το αγαπήσετε ξανά. Και να το γνωρίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι. Νέοι ιδίως. Τίτλος του: Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια ή, στη γλώσσα που γράφτηκε, Το kill mockingbird (1960), και το 2006 η Ένωση Βρετανών Βιβλιοθηκονόμων το τοποθετεί στην πρώτη δεκάδα των σημαντικότερων βιβλίων που γράφτηκαν ποτέ, υπογραμμίζοντας ότι είναι ένα βιβλίο που πρέπει ο καθένας να διαβάσει όσο ζει. Έχει, φυσικά, κερδίσει πολλές διακρίσεις και ανάμεσά τους το βραβείο Πούλιτζερ στα 1961, και το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για τα πανανθρώπινα μηνύματά του.

Στους σταθμούς της τέχνης του αμερικανικού κινηματογράφου περιλαμβάνεται και το ομότιτλο φιλμ το οποίο βασίστηκε στο μεγαλόπνοο αυτό έργο, με σκηνοθέτη τον Ρόμπερτ Μάλιγκαν, και τον Γκρέγκορι Πεκ στον ρόλο του ανθρωπιστή και θαρραλέου δικηγόρου Άτικους Φιντς, πατέρα της εννιάχρονης ηρωίδας και αφηγήτριας του μυθιστορήματος. Το έργο είχε κερδίσει τρία Όσκαρ (1962), και είναι δέκατο στη λίστα με τις μεγαλύτερες αμερικανικές ταινίες. Να σημειώσω, για πληροφόρηση βέβαια, ότι η συγγραφέας στα χρόνια στα οποία αναφέρεται, ήταν γειτόνισσα και καλή φίλη με τον Τρούμαν Καπότε, τον οποίο μάλιστα βοήθησε αργότερα στην έρευνα και στις μετακινήσεις, όσο εκείνος ετοίμαζε το πασίγνωστο βιβλίο του Εν ψυχρώ.

Η υπόθεση του μονάκριβου αλλά αριστουργηματικού βιβλίου της Χάρπερ Λι έχει ως εξής: Σε μια ήσυχη, φαινομενικώς, πόλη του αμερικανικού Νότου δυο αδέλφια, η Σκάουμπ και ο αδελφός της, Τζεμ, παιδιά του χήρου δικηγόρου Άτικους, καθίστανται μάρτυρες ορισμένων γεγονότων που διαδραματίζονται στην πόλη τους και τα οποία συνταράζουν τους πάντες: ένας μαύρος άνδρας κατηγορείται –αδίκως– για τον βιασμό μιας λευκής κοπέλας.

Μιλάμε για τη φοβερή και παράλογη δεκαετία του ’30, όπου τα φυλετικά μίση δεν είχαν όρια. Ούτε και έλεος. Ο πατέρας των παιδιών, κόντρα στις πιέσεις, στην έξαψη των συμπολιτών του, και στον εκφοβισμό ακόμη, αναλαμβάνει την υπεράσπιση του κατηγορουμένου. Δε διστάζει δε να συγκρουστεί μαζί τους προσφέροντας στα παιδιά του πολύτιμα μαθήματα ζωής, έστω και αν η αθωότητα της ηλικίας τους απωλέσθη.

Τελευταίως γράφτηκε κάπου –σχετικώς με το έργο της Λι– ότι δεν υπάρχουν πλέον φυλετικές διακρίσεις. Ούτε καν στις ΗΠΑ. Το άρθρο το θεώρησα εξωφρενικό διότι, αντιθέτως, ο ρατσισμός και η βία ολοένα εξαπλώνονται και γιγαντώνονται. Δυστυχώς. Και χρειαζόμαστε έργα λαμπρά σαν το μυθιστόρημα Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια για να μας αφυπνίζουν. Και να μας στηρίζουν.

Και ένα πουλί…

«Σκοτώστε όσες κίσσες θέλετε, αν μπορείτε να τις πετύχετε, αλλά να θυμάστε πως είναι αμαρτία να σκοτώνεις τα κοτσύφια», είναι η συμβουλή του Άτικους Φιντς στα παιδιά του, εννοώντας ότι τα ευαίσθητα και αδύναμα πλάσματα, όπως το mockingbird (πουλί μιμητικό που ο κελαηδισμός και η εμφάνισή του φέρνουν στον νου το κοτσύφι), έχουμε χρέος να τα προστατεύουμε. Και να τα προφυλάσσουμε με κάθε τίμημα. Άλλωστε και το επώνυμο του Άτικους (Finch) πουλί σημαίνει: τον καλλίμορφο και καλλίφωνο σπίνο.

Και με την ευκαιρία· πέρυσι από τον μήνα Μάρτιο και μέχρι τον Ιούνιο, στη λεμονιά του κήπου μας, στην κορυφή, κάθε πρωί τραγουδούσαν δυο κοτσύφια. Ο καθαρός, δυνατός και μελωδικός κελαϊδισμός τους σκορπούσε ήχους από φλάουτο: Στροφές επαναλαμβανόμενες, μαλακά τιτιβίσματα, διαδοχές. Μου γλύκαιναν τη μέρα ολόκληρη.

Τα κοτσύφια εμπλουτίζουν το κελάιδισμά τους με ήχους άλλων πουλιών αλλά και με ήχους του περιβάλλοντός τους. Το κάθε κοτσύφι έχει το δικό του ρεπερτόριο, όπως μας πληροφορεί ο Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής.

Μακάρι να μου ξανάρθουν! Ελπίζω δηλαδή. Πρόκειται για άτομα ολιγόζωα, τρία έως τέσσερα χρόνια βαστά η ζωούλα τους. Ζωή αλαφριά και καθαρή σαν του ακροπάτητου αγγέλου. Στη λεμονιά μας έταξα κατιτί για να τα καλοδεχτεί. Μια μεταξωτή κορδέλα ίσως.  

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.