Συννεφιασμένη μέρα με ψιλόβροχο του 1989, κι άκουσα πρώτη φορά το όνομα του Χρήστου Μπουλώτη. Στην Πάδοβα της Ιταλίας λέγαν πως πήρε πανευρωπαϊκό βραβείο για την πρώτη παραμυθένια του ιστορία. Αγόρασα το βιβλίο, το διάβασα κι απόμεινα. Η ιστορία ήταν παράξενη σαν την αγάπη του τίτλου της, πρωτόφαντη, καθώς και ο τρόπος που ήταν γραμμένη. Αργότερα έμαθα από τον ίδιο τον Χρήστο πως το ψιλόβροχο είναι ο αγαπημένος του καιρός. Και μια τέτοια μέρα πάλι, με ανοιξιάτικο ψιλόβροχο τούτη τη φορά, αφού είχαμε γνωριστεί χρόνια πολλά και είχαμε φτιάξει μαζί σωρό τα βιβλία, δέχομαι τηλεφώνημά του και πρόταση για εκ νέου εικονογράφηση και σχεδιασμό του συναρπαστικού (δικό μου το επίθετο) κειμένου στην ανανεωμένη του έκδοση.

Άρχισα να σχεδιάζω άλογα. Αγκάλιαζα λεύκες. Παρατηρούσα και τα δυο πολύ τις πρώτες μέρες. Λίγο (;) μου χρησίμεψαν αυτές οι παρατηρήσεις. Το ενδιαφέρον άρχισε όταν, δειλά, στην πρώτη εικόνα καταγράφηκε υπερφυσικό συμβάν. Στην τελευταία νόμισα μάλιστα ότι είχε γίνει η υπέρβαση. Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου απλώς. Αυτή η ιστορία είναι σαν λουλούδι χιλιόφυλλο. Όσο και να την προεκτείνει κανείς δεν σταματά, αυξάνει και εξαϋλώνεται. Σαν τέλειωσα, ήθελα να δουλέψω κι άλλο, δεν πρέπει να μου έχει ξανασυμβεί με άλλο βιβλίο (έχει γίνει, ναι. Στο Για σένα, πουλί μου, του Χρήστου πάλι).

Και πιάστηκα από το μικρό βιβλιαράκι που πλανιέται εδώ κι εκεί στην εικονογράφηση. Που αυτόματα μπήκε σαν στοιχείο για να υπογραμμίσει το αρχέγονο της παράξενης ιστορίας (προσωποποίηση του φεγγαριού, της λεύκας-νύμφης, του σύννεφου, των λουλουδιών). Το κατασκεύασα, λοιπόν, κάνοντας σαράντα περίπου σχέδια και δένοντάς το όπως μπορούσα. Το ότι τα σχέδια μίκρυναν, οδήγησε σε αφαίρεση που βρήκε χώρο στην κεραμική. Άλλα απρόβλεπτα εκεί. Τα οξείδια και ιδιαίτερα ο χαλκός που χρησιμοποιούνται για τον χρωματισμό –όλο εκπλήξεις με τις αλλαγές των χρωμάτων κατά το ψήσιμο– χάραξαν δρόμο, γυάλισαν κι άλλο τα φύλλα της Λεύκας και εικαστικά οδηγήθηκα σε ιδεογράμματα. Ένα διπλό Υ για τη Λεύκα, ένα Π με ασύμμετρο στέγαστρο για το Άλογο, ΥΠό τον Έρωτα και τα δυο τους.

Η αφαίρεση ζητά ανάλυση εκ νέου, και ήρθαν οι πίνακες. Τι κάνουν Άλογο και Λεύκα στην καθημερινότητά τους; Πόσο ψηλά μπορούν να γίνουν τα πόδια του Αλόγου; Βγάζουν και φύλλα σιγά σιγά. Ως πού μπορεί να λυγίσει τη μέση της η Λεύκα; Αποκτά κι ανατομία αλόγου. Κι αυτοί οι υπερβατικοί περίπατοι, ας ξεκαθαρίσουν, ας φτάσουν μέχρι το ξερίζωμα, και η ζωή πια της Λεύκας ας μην εξαρτάται από τη Γη, αλλά από τον Έρωτα. Και συναντήσεις, πολλές! Με ήρωες κλασικούς, αλλά και παλιότερους του Χρήστου Μπουλώτη. Και με της δικής μου καθημερινότητας τους ήρωες. Και “Πολύ αργότερα” με πέταγμα του ζεύγους ως τη χιλιοπαραμυθού λαλά Μύκονο που ευωδιάζει αβιόλα και μυζήθρα για φιλικό αντάμωμα με τον άλλο παραμυθά, τον Παναγιώτη Κουσαθανά στο χωριουλάκι του της Λαγκάδας και στον Πιατ’-Γιαλό.

Και τώρα έρχεται ξανά στο νου η φράση του Σαίξπηρ που στέγασε το γενναιόδωρο σημείωμα του Παναγιώτη στον κατάλογο της έκθεσης: «Speak low if you speak love». Κι αυτός ο ψίθυρος αναγκάζει τη Λεύκα να ξεφύγει και να κολυμπά στο Αιγαίο, επιβεβαιώνοντας τη χιλιόφυλλη ιστορία και βάζοντας καινούργιο χαρτί στο καβαλέτο.

ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ
Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας
από το ομότιτλο βιβλίο του Χρήστου Μπουλώτη
ζωγραφική – αντικείμενα

Διάρκεια έκθεσης: 11 Δεκεμβρίου 2012 – 12 Ιανουαρίου 2013
ΧΩΡΟΣ ΤΕΧΝΗΣ «24», Σπευσίππου 38, Αθήνα 106 76, τηλ. 210 7217897
Ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Παρασκευή 11:00-14:00, 18:00-21:00, Σάββατο 11:00-14:00

Twitter