Το Ηotel Chelsea, πριν το γράψω, το «έζησα»: όπως ένας που ονειρεύεται το δικό του ομορφότερο και σημαντικότερο όνειρο. Και ζει στον κόσμο του ονείρου του. Μόνο που δεν είναι όνειρο. Είναι αλήθεια. Αυτό, μετά την επιστροφή στην Ελλάδα, χρειάστηκα περίπου έξι μήνες για να το βάλω σε τάξη. Και άλλους έξι για να το γράψω. Για να γράψω ό,τι είχα προλάβει να σκιτσάρω ως περίληψη σ’ ένα χαρτί μέσα στο όνειρο. Αν και ήμουν ξύπνιος. Υπήρξαν μέρες, και νύχτες, σε αυτό το συγκεκριμένο ταξίδι στη Νέα Υόρκη, που ο ιστός της πραγματικότητας χανόταν.

Το Ηotel Chelsea το αφιέρωσα στον πατέρα μου, γιατί αυτό το ταξίδι ήταν σαν σκηνικό που το έστησε εκείνος. Εγώ πήγα, το βρήκα έτοιμο, και κινηματογράφησα εκεί γράφοντας το Ηotel Chelsea. Το ίδιο το συγκεκριμένο ταξίδι, η παραμονή στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο και ό,τι έζησα εκεί εκείνες τις συγκεκριμένες ημέρες και νύχτες, ήταν ένα σύνολο από εντελώς τυχαία γεγονότα που έπεφταν το ένα πίσω από το άλλο ως καλοστημένα τουβλάκια ντόμινο. Η τυχαιότητα των γεγονότων, ήδη πριν από την εκκίνηση του ταξιδιού, είναι τόσο μη πιστευτή αν την αφηγηθεί κάποιος ως ανέκδοτο, που αγγίζει τη μεταφυσική. Οπότε, δεν είχα παρά να αφιερώσω αυτό το μυθιστόρημα σ’ εκείνον που από εκεί ψηλά το έστησε.

Μέσα από την ιστορία του Ηotel Chelsea μιλώ για ζητήματα που τα θεωρώ πάρα πολύ σημαντικά για αυτόν τον αιώνα. Η τραγωδία της 11ης Σεπτεμβρίου, εκτός από τις γεωπολιτικές και οικονομικές διαστάσεις που πήρε, και όρισε ξανά, διέλυσε ζωές. Και φυσικά και συναισθηματικά. Ρομαντικές αγάπες που μόλις γίνονταν και παθιασμένους έρωτες που μόλις έκαναν να πάρουν ανάσα. Απλές καθημερινότητες ανθρώπων από κάθε άκρη του πλανήτη που ουδεμία σχέση είχαν με οτιδήποτε πολιτικό ή έστω με την όποια γεωοικονομική πραγματικότητα. Βυθισμένες στην τέχνη ψυχές που δεν είχαν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα αυτού που τίναξε στον αέρα την καθημερινότητα μιας πόλης. Έτσι και οι ήρωες του Ηotel Chelsea. Μη αποδεχόμενοι το θρήνο, την τραγωδία, το χαμό, την απώλεια, το θάνατο. Τουλάχιστον ο ένας. Για να τηρήσει μία υπόσχεσή του με κάθε τρόπο. Ενάντια σε κάθε δεδομένο. Για να μείνει αυτή η υπόσχεση ανέγγιχτη στο χρόνο, για να παραδοθεί αμετάβλητη και άσπιλη στον παραλήπτη της. Γιατί όταν κάποιος υπόσχεται την αιώνια αγάπη, δεν είναι διόλου εύκολη υπόθεση η τήρηση της υπόσχεσης.

«Ήταν μια κρύα και υγρή μέρα του Δεκέμβρη
Όταν αγγίξαμε το έδαφος στο JFK
Χιόνι έλιωνε στο έδαφος
Στον BLS άκουσα τον ήχο
Από έναν άγγελο»
λένε οι U2 στο τραγούδι τους «Άγγελος του Harlem».

Καλή ανάγνωση.

Hotel Chelsea
Γιώργος Γλυκοφρύδης
Ψυχογιός
218 σελ.
Τιμή € 13,30

Twitter