fbpx
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΟΖΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΚΟΖΗΣ

Το Αφήστε με να ολοκληρώσω ήταν έτοιμο μέσα μου για περισσότερο από μια δεκαετία, φρόντιζα όμως επιμελώς να βρίσκω δικαιολογίες ώστε να μην το τελειώνω. Το αφηγούμαι άλλωστε και στο γράμμα προς τον νεκρό από τη νοθευμένη ηρωίνη φίλο μου Γιώργο Κ. στο διήγημα «...Και δε με λες, σ' αρέσει ο πουρές;»: «Είχα ανθρώπους να βάλω σε τάξη, μια ζωή να συντονίσω, μια καριέρα να επακολουθήσω, λεφτά που ήθελα να βγάλω, στόχους να πετύχω», επομένως, βιβλία θα καθόμουν να γράφω; Με δυο λόγια, υιοθέτησα ένα σωρό στρεβλές πεποιθήσεις, φόρεσα κατάσαρκα τον φόβο της μοναξιάς. Ώσπου αποφάσισα να γυρίσω σελίδα στο βιβλίο της ζωής μου κι άρχισα να διαγράφω τις ψευδαισθήσεις. Μετά λοιπόν από τη διαγραφή, ασχολήθηκα πάλι με τη συγγραφή.

Μαθητής Γυμνασίου συνάντησα τον Τσιφόρο στην πολυσυλλεκτική βιβλιοθήκη ενός σημαντικού για μένα ανθρώπου, του πατέρα μου, συνεπούς με την ιδεολογία του μέχρι τέλους: ακτήμων, ο οποίος ταυτόχρονα λειτουργούσε και ως αυτόφωτος ορθόδοξος, που χάριζε συνειδητά εν κρυπτώ τους χιτώνες του σε όποιον δεν είχε δικό του. 'Ετσι γενναιόδωρη και φαινομενικά αντιφατική ήταν κι η βιβλιοθήκη του. Ανακάλυψα την Καινή Διαθήκη από τη μετάφραση των Εβδομήκοντα, αλλά και την Αλήθεια είναι το φως που καίει του Γιάννη Κάτρη, όλον τον Μίσσιο, τον Όργουελ, τον Γκράμσι και τον Κορδάτο, αλλά με τον Τσιφόρο ένιωσα ότι συγκρούστηκα με τοίχο. Με ευφυέστατο τρόπο για τα δεδομένα της συντηρητικής, αστικής, μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας, δείχνει με το δάχτυλο τον υπόκοσμό της ως οργανικό της στοιχείο, την ώρα που η ίδια καμώνεται πως δεν τον γνωρίζει. Αναδεικνύει τον Κάτω Κόσμο της ως δομικό συστατικό στοιχείο του Πάνω Κόσμου της, ένας χλευασμός στη μικροαστική, προτεσταντική μας υποκρισία. Όπως ήταν φυσικό, με τέτοια αναγνώσματα είχα πρόβλημα προσαρμογής στις νόρμες της αποστειρωμένης «Έκθεσης ιδεών» του Σχολείου. Αυτός είναι κι ένας λόγος που ονόμασα έτσι το ομότιτλο διήγημα στο δικό μου πλέον βιβλίο: μια κριτική ματιά στο ανίκανο, αναχρονιστικό, αντιπαιδαγωγικό εκπαιδευτικό σύστημα. Το Σχολείο κάνει τα πάντα για να μισήσεις το διάβασμα.

Αγαπώ τα διηγήματα. Αν και λιτά, απαιτούν αυστηρό εσωτερικό ρυθμό για να μην πλατειάσουν. Αν και οικονομούν τις λέξεις με ακρίβεια χάρη της πυκνότητας, παρακινούν τον αναγνώστη για τις δικές του σκέψεις και εικόνες. Αν κι ελλειπτικά, περιγράφουν όλη την τροχιά. Με αυτό ως αφορμή, στην κουζίνα του συγγραφέα η κυρα-Σμαρώ μας φιλεύει με τη «Συνταγή μαγειρικής» της διηγήματα ρολάκι, σελίδα 59, ενταύθα.

Στο Αφήστε με να ολοκληρώσω ναι, επικρατεί το χιούμορ και η σάτιρα, όπως στο «Play bouzouki», ενίοτε ο αυτοσαρκασμός, όπως στο «Αποκοπή χαλινού», πουθενά όμως η πλάκα. Δεν είναι, ωστόσο, ένα βιβλίο γέλιου. Όπως καθετί κωμικό, κρύβει καλά μέσα του τραγικές βιωματικά στιγμές. Αν ξύσει κανείς την επιφάνεια, βλέπει ευδιάκριτα εμμονές που με στοιχειώνουν, ιστορίες που με πήραν και με σήκωσαν με αφορμή την απώλεια και τις ρωγμές. Διαβεβαιώνω τον αναγνώστη πως δεν τον εξαπάτησα ούτε κατά ένα γράμμα, ούτε κατά έναν τόνο. Το Αφήστε με να ολοκληρώσω είναι γραμμένο εξ ολοκλήρου από την ψυχή μου.

Με ενδιαφέρουν οι αδύναμοι αυτής της ζωής. Οι ισχυροί της Εξουσίας, όπως «Ο θεράπων υπουργός», θα τα καταφέρουν μια χαρά με τον στόμφο τους. Γι' αυτό και αναφέρομαι αγαπητικά σε αόρατους, για τους πολλούς, χαρακτήρες: οι Τσιγγάνοι της πλατείας που τους ονομάζω Πρίγκιπες, οι πακετάδες-πιτσαδόροι που τους αποκαλώ παπόβιους Άγγελους, οι στην κούτρα θεατές των συναυλιών που τους προσφωνώ Εφοπλιστές. Στον ζόρικο αγώνα της επιβίωσης στα σύγχρονα, μνημονιακα αστικά μας κέντρα, ο παραμυθητικός λόγος του συγγραφέα προς τους μη έχοντες δεν είναι χάδι ή ανέξοδη έκφραση τρυφερότητας, αλλά ενεργή αλληλεγγύη σε όλους όσοι στερούνται προνομίων.

Τα λεγόμενα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» σαφώς και έχουν μεταβάλει και τον τρόπο ανάγνωσης. Για πολλούς χρήστες τους, ανάγνωση είναι τα πάνω πάνω μόνο, σε τίτλους, με πολλή λεκτική βία, απαξία με πόζα, απαξία χωρίς πρόταση ή αντιπρόταση. Με δυο λόγια, μένουν στην άρνηση, στην επιφάνεια, χωρίς κατάδυση, χωρίς υποδόρια έρευνα. Αλίμονο αν πιστέψουμε πως η πραγματική ζωή και οι αναγνωστικές μας συνήθειες ταυτίζονται με like. Προτιμώ τους σαρκωμένους ανθρώπους και τα τυπωμένα βιβλία. Εκεί συμμετέχει ο αισθητηριακός μου κόσμος: τα αγγίζω όπως το ανθρώπινο δέρμα, μυρίζω το χαρτί και το μελάνι τους, τα ακούω να ξεφυλλίζονται. Προσωπικά, δεν πιστεύω στα αντικειμενοποιημένα δίκτυα, πίσω απο τα δίκτυα αναζητώ και αγαπώ τους ανθρώπους. Γι' αυτούς γράφω.

Αφήστε με να ολοκληρώσωΑφήστε με να ολοκληρώσω
Γιώργος Γκόζης
Πόλις
210 σελ.
Τιμή € 12,00

 

 

 
1-patakis-link

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.