ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΛΕΪΜΟΝΗΣ

Ένα κιβώτιο από τα δεκαεπτά κάπου χάσκει στη θάλασσα των Κυθήρων, εκεί που ενώνονται τρεις θάλασσες. «Ένα κιβώτιο στο βυθό του Αβλέμονα»: μια φράση που αποτέλεσε την αφόρμηση να γράψω αυτό το παιδικό μυθιστόρημα. Ένα κιβώτιο από τα δεκαεπτά μέσα στα οποία ο Έλγιν πριν από 200 και πλέον χρόνια στοίβαξε τα μάρμαρα του Παρθενώνα για να τα φυγαδεύσει στη χώρα του προφασιζόμενος ενδιαφέρον για τη διάσωσή τους. Κι οι έρευνες συνεχίζονται, οι ελπίδες αναπτερώνονται, η φαντασία μπορεί να πλέξει απίθανα σενάρια πάνω στο θέμα κι η πένα αρχίζει το γοητευτικό ταξίδι μιας αφήγησης. Στο διάστημα γραφής αυτού του βιβλίου, πολλές φορές μπήκα στον ρόλο των παιδιών που αναζητούν το κιβώτιο με βοηθούς έναν αρχαιολόγο επιστήμονα κι έναν έμπειρο καπετάνιο. Ο κύριος Δημήτρης κι ο κυρ Γιώργης τραβούν μπροστά συμπαρασύροντας εννιά παιδιά σε μια καλοκαιρινή περιπέτεια, για να γίνει πραγματικότητα ένα ωραίο όνειρο. Τα παιδιά μαθαίνουν για τον τόπο τους, την ιστορία τους και τραβούν μπροστά με τον αυθορμητισμό και τη φυσικότητα της ηλικίας τους, ακόμα κι αν οι μεγάλοι θεωρούν μάταιη μια τέτοια προσπάθεια.

Στο νησί των Κυθήρων που ξεπετάχτηκε από το πουθενά, εκεί που πρωτοεμφανίστηκε η θεά Αφροδίτη πριν ακόμα ταξιδέψει στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη κλεισμένη σε ένα κοχύλι, έχει κάνει μπουρμπουλήθρες ο Αμέντωρ, το μαλτέζικο πλοίο που ναύλωσε ο λόρδος Έλγιν για να μεταφέρει το φθινόπωρο του 1802 τα παρθενώνεια μάρμαρα. Τα παιδιά με μια Γοργόνα κάνουν τον γύρο του νησιού, ώσπου βρίσκονται μπροστά στο ναυάγιο. Ένα ναυάγιο που καλείται ο «επιστήμονας» να φέρει στο φως κάνοντας βουτιές στα νερά του Αβλέμονα. Το εγχείρημα φαντάζει δύσκολο, μα ένα «θέλω» ίσως μπορεί να γκρεμίσει ολόκληρο βουνό! Κι είναι απορίας άξιο πώς βούλιαξε ένα πλοίο με τόσο έμπειρο καπετάνιο σε μια θάλασσα που τον περισσότερο καιρό μοιάζει με ατάραχη λίμνη! Ο χρόνος όμως βιάζει κι η παρέα μπαίνει στον αγώνα για το ποιος θα ανακαλύψει το δέκατο έβδομο κιβώτιο, ποιος θα φέρει στο φως έναν ανεκτίμητο θησαυρό συμμετέχοντας στην επιχείρηση «Το κιβώτιο στο φως». Ποιος θα βουτήξει στον Αβλέμονα ανοίγοντας δρόμο ανάμεσα στα φύκια της θάλασσας, ψάχνοντας έναν θησαυρό που τα παλιότερα χρόνια τόσοι έμπειροι δύτες δεν κατάφεραν να εντοπίσουν; Ο βυθός εντυπωσιάζει μικρούς και μεγάλους, καθώς στη λάσπη του ανακαλύπτουν πεφταστέρια που κρατούν ακόμα τη λάμψη τους κρατώντας δυνατή την ελπίδα ακόμα και μια μέρα που όλοι θεωρούν γρουσούζικη και τίποτα καλό τάχα δεν μπορεί να συμβεί. Ίσως αυτή η μέρα να είναι σημαδιακή, να κάνει τα μυαλά να ξυπνήσουν για να αναζητήσουν όλα τα αγάλματα που κάποτε, σε δύσκολους για την Ελλάδα καιρούς, κατέβηκαν απ' τα βάθρα τους και φυγαδεύτηκαν κάπου μακριά, παραμένοντας ακόμα εκεί να αναπολούν τα περασμένα μεγαλεία τους.

Αν συμβεί κάτι τέτοιο, αν μικροί και μεγάλοι φωνάξουμε όλοι μαζί πως ο θησαυρός δεν ήταν άνθρακας, τότε η επιχείρηση θα πετύχει και το βιβλίο αυτό, Το δέκατο έβδομο κιβώτιό μου, που έχω τη χαρά να το βλέπω να κυκλοφορεί στη σειρά Περιστέρια των Εκδόσεων Πατάκη, θα μπορέσει να ξεσηκώσει τη φαντασία και τη θέληση των παιδιών για μεγάλες περιπέτειες και κατακτήσεις στο μέλλον.