Είκοσι χρόνια. Του χρόνου κλείνουν είκοσι χρόνια από τότε που είδα το πρώτο μου βιβλίο στη βιτρίνα του Libro στην Πατριάρχου Ιωακείμ. Ο εκδότης του πρώτου μου βιβλίου, ο αείμνηστος Πέτρος Σταθάτος, μου το είχε πει: το βιβλίο θα βγει μέσα στο '95. Όταν όμως είχε φτάσει 20 Δεκεμβρίου και βιβλίο δεν είχα δει, απογοητευμένος αποφάσισα να περάσω τα Χριστούγεννα στην Αίγυπτο, τη χώρα όπου μεγάλωσαν οι γονείς μου. Επιστρέφοντας δυο μέρες πριν από την Πρωτοχρονιά, Η περιπέτεια της ζαρωμένης κάλτσας ήταν στα βιβλιοπωλεία, κι η περιπέτειά μου στον χώρο του παιδικού βιβλίου ξεκινούσε.

Από τότε πολλά άλλαξαν, ολόκληρος ο κόσμος! Η λαχτάρα όμως με την οποία διαβάζει το παιδί μια ιστορία και μπλέκει νοερά στη δράση, δεν θα αλλάξει ποτέ.

Το 1997 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Πατάκη ο Τριγωνοψαρούλης, που έμελλε να γράψει τη δική του ιστορία στον χώρο των λογοτεχνικών ηρώων για παιδιά. Η αποδοχή του διαφορετικού έβρισκε πρώτη φορά σχήμα και χρώμα. Τα πρώτα παιδιά που τον αγάπησαν πλησιάζουν σήμερα τα τριάντα. Κάποιοι τον διαβάζουν στα δικά τους παιδιά. Πόση χαρά δίνει αυτό στον δημιουργό. Άλλωστε, εμείς που γράφουμε για παιδιά έχουμε την ικανοποίηση να βλέπουμε ότι κάποιοι νέοι οι οποίοι έχουν γίνει διά βίου αναγνώστες, ξεκίνησαν διαβάζοντας τα παραμύθια μας.

Σημαντικός σταθμός στην πορεία μου η συγγραφή ενός εφηβικού μυθιστορήματος σε συνεργασία με τον Ιταλό Λουτσάνο Κομίντα, ο οποίος έφυγε τόσο αδόκητα. Το βιβλίο κυκλοφόρησε σε 4 χώρες και άρα σε 4 γλώσσες, και είναι ουσιαστικά η πρώτη επαφή μου με το διεθνές κοινό. Βέβαια, από την αρχή μέχρι και σήμερα, που κυκλοφορούν σε διάφορες χώρες πάνω από 30 μεταφρασμένα βιβλία μου, η άποψή μου είναι ότι το παιδί πέρα από χώρες και γλώσσες είναι παιδί που αναζητά, φοβάται, θυμώνει, αγαπά και έχει την ίδια ανάγκη να διαβάσει και να ταξιδέψει με τη φαντασία πέρα από τα όρια. Άρα συγκινείται από τα ίδια αναγνώσματα σε όποιο σημείο του πλανήτη κι αν μεγαλώνει. Η άποψη επιβεβαιώθηκε και σε όσα διεθνή λογοτεχνικά φεστιβάλ έχω συμμετάσχει ως προσκεκλημένος. Τα παιδιά, άλλωστε, είναι αναγνώστες που δεν μπορούν να κρύψουν τα συναισθήματα που τους προκαλεί το κείμενο, άρα πάντα η κριτική τους είναι ειλικρινής.

Εμείς είμαστε ειλικρινείς μαζί τους; Υπάρχουν συγγραφείς που, κλεισμένοι στο γραφείο τους, επικοινωνούν με το κοινό μόνο μέσα από τα κείμενά τους. Υπάρχουν κι άλλοι που εκτός από τα κείμενά τους συναντούν το κοινό τους, μιλούν δημόσια, συζητούν και εκφράζουν τις απόψεις τους. Ανεξάρτητα από το σε ποιον από τους δυο τύπους ανήκει κανείς, πρέπει να γνωρίζει ότι επηρεάζει και διαμορφώνει απόψεις. Αυτό, όταν ο αναγνώστης είναι παιδί, δημιουργεί μια τεράστια ευθύνη. Μια ευθύνη της οποίας πρέπει να έχεις συνείδηση και να μπορείς να σηκώσεις. Ανήκω και στους δυο τύπους, αλλά τον τελευταίο καιρό έχω επιλέξει την εξωστρέφεια. Τα παιδιά, τα σχολεία, οι βιβλιοθήκες έχουν ανάγκη από τη στήριξή μας με την παρουσία μας. Αν αυτή την εποχή απομονωθούμε, ποιος θα κάνει «να μην νοιώθεται η πληγή»;

Σε μια εποχή που όλα γκρεμίζονται, ο πνευματικός κόσμος έχει υποχρέωση να είναι ενωμένος, να είναι μπροστάρης, να υπερασπίζεται τις πανανθρώπινες αξίες. Είναι η εποχή να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι στον δρόμο που η Τέχνη δείχνει διέξοδο στα αδιέξοδα. Κι ας έχουν περάσει είκοσι χρόνια, εγώ νιώθω ότι το ρήμα που με εκφράζει είναι το: αρχίζω.

Τριγωνοψαρούλη, μην εμπιστεύεσαι ποτέ... αχινό! Βαγγέλης Ηλιόπουλος εικονογράφηση: Λήδα Βαρβαρούση Πατάκης 32 σελ. Τιμή € 11,50

Ο Φήτα Βαγγέλης Ηλιόπουλος εικονογράφηση: Πέτρος Χριστούλιας Πατάκης 24 σελ. Τιμή € 4,20

Twitter