Είχα μόλις ολοκληρώσει μερικά κεφάλαια από το μυθιστόρημα Η Παναγία των Αγγέλων, όταν ήρθε στο μυαλό μου η ιδέα του Μεσολαβητή. Συνέβη ένα βράδυ, καθώς έφευγε από τη ζωή ο πατέρας μου, στο νοσοκομείο Άγιος Ανδρέας της Πάτρας. Και τι δεν θα 'δινα για να τον έφερνα πίσω! Μακάρι, είπα μέσα μου, να ήμουν Θεός για μια στιγμή, να διώξω τον θάνατο όσο πιο μακριά στα βάθη του χρόνου, να γίνονταν όλα όπως πριν, κι εκείνη η καταλυτική περιπέτεια να έμενε σαν απλή αίσθηση ενός κακού ονείρου...

Ευσεβείς πόθοι... Ακόμα κι αν υπήρχε δύναμη να επιστρατευτεί ενάντια στη φύση, ακόμα κι αν κάποιος είχε τα χρήματα ν' αγοράσει όλα τα θαύματα της γης για να κρατήσει πάνω από τα όρια τον υπερήλικα ή βαριά άρρωστο άνθρωπό του στη ζωή, ποιο θα ήταν το πραγματικό τίμημα; Και ποιο στην ουσία το αποτέλεσμα; Όλοι πεθαίνουμε «όταν έρχεται η ώρα», και κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα ενάντια σε αυτό.

«Στην οικονομία της φύσης», λέει ο γέρος φυσιοδίφης στον Μεσολαβητή, «καμία μορφή ζωής δεν είναι πιο σημαντική από τις άλλες [...] Η ζωή δεν χαρίζεται σε κανέναν, δεν λυπάται για τίποτα. Ένας καταστροφικός σεισμός εδώ, μια φονική πλημμύρα εκεί, εξολοθρευτικοί πόλεμοι, εξοντωτικές σιτοδείες, αφανιστικοί λοιμοί...»

Μπορεί πάντως να είμαστε αδύναμοι απέναντι στο «μοιραίο» και στο υπερφυσικό, ποτέ όμως δεν θα πάψουμε να πιστεύουμε πως κάπου υπάρχει κάτι ικανό να παρεμβαίνει ανάμεσα σε ζωή και θάνατο και να τα αλλάζει όλα προς το καλύτερο... Ο μεσολαβητής, λοιπόν, ο ήρωας του μυθιστορήματός μου, είναι επιζητούμενο των ανθρώπων, άρα πρόσωπο υπαρκτό, ένας σωτήρας, από μηχανής θεός, που όμως τρέφεται από τον πόνο, κερδοσκοπεί όσο ο πόνος τρελαίνει και ρημάζει τις υπάρξεις. Μπορεί να τον συναντήσει κανείς σκυμμένον πάνω σε κάποιο νοσηλευτικό κρεβάτι να σταλάζει ένα θαυματουργό ελιξίριο στο στόμα ετοιμοθάνατου. Και έτσι ενεργώντας, με αποκλειστικό κίνητρο τη δική του ακόρεστη πείνα για κοινωνική αναγνώριση και επιρροή, διαπλέκεται με τα οικονομικά συμφέροντα και την πολιτική δίχως να τον πολυαπασχολεί τι είδους δυνάμεις ενεργοποιεί στο μαύρο τούτο εμπόριο ελπίδας κι αν τα συναγμένα πλούτη του είναι κεφάλαιο που έχει με αφροσύνη δανειστεί, χωρίς να ξέρει από πού, ίσαμε πότε εξοφλητέο και με τι τόκο.

Πολύ αργά μονάχα αντιλαμβάνεται ότι κάποια σκιά παρακολουθεί και τον ίδιο, κάποιος περιμένει τη δική του ώρα να εισπράξει το αντίτιμο που του αναλογεί...

Ο μεσολαβητής
Αντώνης Μπουλούτζας
Κριτική
488 σελ.
Τιμή € 16,50

Twitter