Με τις ιστορίες που γράφω για παιδιά, προσπαθώ να φωτίσω την καθημερινότητά τους μ’ ένα αλλιώτικο φως. Μ’ αρέσει να παρουσιάζω θέματα που είναι πολύ σοβαρά για τα ίδια και συχνά αποτελούν αγκάθι στη σχέση τους με τους γονείς τους. Όπως είναι η εξάρτηση από την πιπίλα, η εκπαίδευση στο γιογιό, η προσκόλληση σ’ ένα αγαπημένο αντικείμενο, η νυχτερινή ανασφάλεια στον ύπνο, η απροθυμία τους να καθίσουν στο παιδικό κάθισμα του αυτοκινήτου, η άρνησή τους να φάνε, η αμηχανία τους επειδή φορούν γυαλιά. Μετά την παρηγοριά που νιώθουν διαβάζοντας για έναν ήρωα που συμπάσχει μαζί τους, έρχεται η παρακίνηση: με την εξέλιξη της υπόθεσης, τους παρουσιάζω μία λύση ταιριαστή στο πλαίσιο της ιστορίας μου, που όμως μπορεί ν’ αποτελέσει έναυσμα για προβληματισμό στο προσωπικό πλαίσιο του καθενός.

Η ανταπόκριση μέχρι σήμερα είναι πλούσια και έχω εξαιρετικά μηνύματα από γονείς, με περιγραφές αποχαιρετισμού της πιπίλας από τον Θερμαϊκό Κόλπο μέχρι τη λιμνούλα στον Εθνικό Κήπο, με παιδιά που φωνάζουν καμαρωτά «γιαγιά, γιογιό» χωρίς να υπάρχει καν γιαγιά στο σπίτι, με παιδιά που επιμένουν να δοκιμάσουν κάστανα μες στο κατακαλόκαιρο, με παιδιά που δέχονται ν’ αφήσουν τα παιχνίδια τους στο σπίτι για να πάνε στον παιδικό σταθμό αλλά θέλουν η δασκάλα τους να λέγεται οπωσδήποτε Μίνα, όπως στο βιβλίο.

Στο τελευταίο μου βιβλίο, Η μάχη της οδοντόβουρτσας, θέλησα να παντρέψω αυτές τις μικρές μάχες που δίνουν τα παιδιά με τους γονείς στην καθημερινότητά τους, με το γνήσιο παραμύθι. Γι’ αυτό κι έβαλα τη μικρή Μαριτίνα, έπειτα από άλλη μία μάχη με τη μαμά της για το πλύσιμο των δοντιών, να ονειρεύεται ότι καλείται να σώσει την αρχοντοπούλα Οδοντόβουρτσα από τα μοχθηρά σχέδια της κυρα-Ουλίτιδας, η οποία προορίζει τον πρίγκιπα Χαμόγελο για την κόρη της, την Τερηδόνα. Και συνδυάζω, όπως αγαπώ πολύ, την αφήγηση με τους στίχους:

Οδοντόβουρτσα με λένε

και ο πρίγκιψ μ’ αγαπά.

Σαν ξυπνήσει το πρωί

έρχεται και με ζητά.

*

Μα και κάθε μεσημέρι

ύστερα απ’ το φαγητό του

πάντοτε η πρώτη σκέψη

είμαι εγώ μες στο μυαλό του.

*

Και το βράδυ, πριν πλαγιάσει

πάντα στο πλευρό μου τρέχει.

Τον φροντίζω, με φροντίζει,

τον προσέχω, με προσέχει.

Έτσι τραγουδάει ανέμελα η Οδοντόβουρτσα, ενώ η κυρα-Ουλίτιδα είναι σκυμμένη πάνω από το τσουκάλι της κι ανακατώνει ένα κίτρινο, παχύρρευστο υγρό:

Κυρα-Ουλίτιδα με λένε

και το έχω κάνει τάμα

τον Χαμόγελο να δω

με την κόρη μου αντάμα.

*

Στην υψίστη κοινωνία

θενά δω την Τερηδόνα

στου Χαμόγελου το πλάι

κι όχι αυτή την τσαπερδόνα.

*

Το παιδί μου θα κολλήσει

μια χαρά στο πριγκιπάτο

και η Οδοντόβουρτσά του

θα βρεθεί μεμιάς στον πάτο...

Η νεράιδα Αδαμαντίνη θα βοηθήσει τελικά τις δύο φίλες, τη Μαριτίνα και την Οδοντόβουρτσα, να καταπολεμήσουν την κυρα-Ουλίτιδα και την Τερηδόνα. Και το τραγούδι που τους μαθαίνει για το πλύσιμο των δοντιών, μέσα στο όνειρο της Μαριτίνας, είναι το τραγούδι με το οποίο θα συνοδεύει πλέον το πλύσιμο των δοντιών της η μικρή πρωταγωνίστριά μας. Και, ελπίζω, πολλά από τα παιδιά που θα διαβάσουν την ιστορία της.

Η μάχη της οδοντόβουρτσας
Ράνια Μπουμπουρή
εικονογράφηση: Χρύσα Σπυρίδωνος
Ψυχογιός
56 σελ.
Τιμή € 6,60

Twitter