fbpx

«Ένα-αντί-ον»

ΕΝΑ-ΑΝΤΙ-ΟΝ  ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥτης Κατερίνας Νικολάου

O μονόλογος είναι δύσκολο θεατρικό είδος. Ο σκηνοθέτης πρέπει να επινοήσει ευρήματα που να αφορούν το μοναδικό ηθοποιό, το σώμα του και τα φανταστικά γεγονότα που αφηγείται. Ο ηθοποιός πρέπει να αντιμαχήσει με τον εαυτό του. Ο συγγραφέας να στήσει μια αφήγηση με έναν μόνο πομπό και στην οποία λαμβάνουν μέρος πρόσωπα και γεγονότα που δε βλέπουμε ποτέ στη σκηνή. Και ο θεατής ασφαλώς να μη βαρεθεί. Δεν είναι τυχαίο, θεωρώ, πως οι μονόλογοι έχουν φανατικό μεν, αλλά περιορισμένο κοινό.

Όλα τα παραπάνω που ανέφερα λειτουργούν σε έναν ικανοποιητικό βαθμό στην παράσταση 'Ένα-αντί-ον που παίζεται στο Θέατρο του Ήλιου στην Πλάκα. Πρόκειται για έναν μονόλογο που έγραψε ο Ιορδάνης Κουμασίδης, σκηνοθέτησε η Αγγελική Γκαλμπένη-Παπαγρηγορίου και ενσαρκώνει (κυριολεκτικά!) ο ταλαντούχος Λευτέρης Δημηρόπουλος.

Επί της υπόθεσης δεν έχουμε να πούμε και πολλά: παρακολουθούμε τη μάχη ενός συγγραφέα με την έμπνευσή του, με επίκεντρο την οργή του απέναντι στην κοινωνία, στις γυναίκες, στην πολιτική και στο τέλος, βέβαια, στον ίδιο του τον εαυτό.

Το κείμενο: ιδιαίτερη, στυλιζαρισμένη γλώσσα. Άλλοτε βαθιά διανοητική κι άλλοτε σκληρή. Θα έλεγα πως είναι πιο κοντά στον αμιγώς λογοτεχνικό λόγο παρά σε ό,τι συνηθίζουμε να βλέπουμε στη θεατρική σκηνή. Σίγουρα πάντως είναι πρωτότυπη και αναγνωρίσιμη.

Η σκηνοθεσία: αρκετά λιτή, κοντά όμως στο πνεύμα του κειμένου. Σε πολλά σημεία προσπαθεί να υπερβεί την αφηγηματικότητα και τον γλωσσοκεντρισμό του. Δείχνει να βρίσκεται σε «επικοινωνία» πάντως και με τον ηθοποιό και με το κείμενο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το ότι μια γυναίκα αναλαμβάνει ένα κείμενο που έχει μια -το λιγότερο- κριτική στάση έναντι των γυναικών και είναι γραμμένο από άντρα και το στήνει έχοντας ως «εργαλείο» έναν άλλο άντρα.

Η ερμηνεία: Όλα τα παραπάνω δε θα είχαν νόημα αν δεν υπήρχε μια αξιόλογη ερμηνεία. Ο ηθοποιός πραγματικά πράττει κάτι ιδιαίτερα δύσκολο, ούτως ή άλλως, μόνο και μόνο λόγω του ότι αποδίδει ένα κείμενο με τέτοια γλώσσα. Παρ' όλα αυτά το αξιοσημείωτο είναι πως δε μένει εκεί. Δίνει ψυχή και είναι πειστικότατος. Σε πολλές στιγμές, η μάχη που δίνει φαίνεται πως είναι κυρίως με τις λέξεις.

Συμπέρασμα: σαν να αναδύεται σιγά σιγά μια γενιά καλλιτεχνών που μεγαλωμένοι, βιοτικά και αισθητικά, με ένα διαφορετικό τρόπο δείχνουν διάθεση να πειραματιστούν και να ξεφύγουν από τα τετριμμένα. Τέτοιες προσπάθειες και παραστάσεις αξίζουν να ενισχυθούν και με το παραπάνω.

Η παράσταση παίζεται στο Θέατρο του Ήλιου (Φρυνίχου 10, Πλάκα), κάθε Δευτέρα και Τρίτη.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΘΕΑΤΡΟ
«Anna & Margot» της Κωνσταντίνας Ράικου σε σκηνοθεσία Γιώργου Δρίβα στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής

Άννα και Μάργκοτ Φρανκ: Δύο αδελφές που πέθαναν μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί λίγο πριν από την απελευθέρωση. Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο ξεκινάει το νέο θεατρικό έργο της Κωνσταντίνας...

ΘΕΑΤΡΟ
«Το Φαγητό» της Μαρίας Λαϊνά σε σκηνοθεσία Δημήτρη Λιόλιου στο θέατρο ΠΛΥΦΑ

Το φαγητό στο θέατρο συνήθως δεν επιτρέπεται. Πέρα από την καθαρά βιολογική, η ανθρώπινη ανάγκη για τροφή αποκαλύπτει και παραπέμπει σε περισσότερες από μία μορφές πείνας. Ένα δυνατό και ιδιότυπο...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.