«Οι συνένοχοι» του Γκαίτε

«Ένοχος ή Συνένοχος;» αναρωτιέται κανείς σ' αυτό το – παράδοξα – εύθυμο θεατρικό έργο που μεταφράζεται και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.

Τι συμβαίνει όταν μια αποκριάτικη νύχτα στο πανδοχείο η «Μαύρη Άρκτος» ο Διάβολος «παίζει το παιχνίδι του» και πόσο αυτό το «ανόητο» παιχνίδι μπορεί να επηρεάσει μια περίεργη ξενοδόχα, έναν χαρτοπαίχτη που χρειάζεται χρήματα, την παραμελημένη σύζυγό του και έναν ακόλαστο ευγενή; Ο κάθε ένας από αυτούς τους «καθ' όλα» έντιμους πολίτες διαπράττει ένα αμάρτημα! Ο καθένας διαμαρτύρεται για την ανηθικότητα του άλλου και τον κατηγορεί. Ωστόσο ποιος μπορεί να είναι ο κλέφτης, όταν και οι τέσσερις βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο, για διαφορετικό λόγο ο καθένας και είναι όλοι τους συν-ένοχοι; Και τι είναι τελικά αυτό που κλέβεται; Το χρήμα ή το γράμμα, η καρδιά ή η τιμή;

Αυτή η μπουρλέσκ-κωμωδία των εξαπατημένων απατεώνων βρίθει από φαρσικές καταστάσεις και γοητεύει με τη ρυθμική ποιητική της γλώσσα. Πρόκειται για μια γεμάτη δράση και διασκεδαστική κωμωδία και – όπως ένας γερμανός θεατρικός μελετητής έγραψε – είναι «πιθανώς το θεατρικότατο και δυνατότερο θεατρικό έργο του Γκαίτε», το οποίο, ωστόσο, έχει σχεδόν λησμονηθεί. Ο Γκαίτε ολοκλήρωσε αυτό το έργο το 1769, μέσα στο οποίο κάνει για πρώτη φορά αναφορά στον πιο γνωστό του ήρωα, το Φάουστ – 18 χρόνια προτού να συγγράψει το ομότιτλο θεατρικό του έργο. Με αυτόν τον τρόπο, Οι Συνένοχοι γίνονται προάγγελοι του Φάουστ – ίσως ακόμα και ένα προσχέδιό του, αφού μπορούμε να βρούμε μέσα σ' αυτή την κυνική κωμωδία, πολλούς παραλληλισμούς των δύο έργων. Το έργο πρωτοπαίχτηκε το 1777 και το ρόλο του Αλτσέστ τον υποδύθηκε ο ίδιος ο Γκαίτε.

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Κυριακού
Σκηνοθεσία: Αυγουστίνος Ρεμούνδος
Σκηνικά – Κοστούμια: Ιωάννα Τιμοθεάδου
Μουσική επιμέλεια: Βάνα Παρθενιάδου
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Ανδριόπουλος
Παραγωγή: BackUp