fbpx
«Jacques Brel, ο μύθος του Chanson», της Πέρσας Σούκα

«Jacques Brel, ο μύθος του Chanson» της Πέρσας Σούκα

«Δεν είναι το ταλέντο... είναι ο πόθος, το πάθος, αυτή η ασυγκράτητη φλόγα που σε καίει μέσα σου, να πιάσεις το όνειρό σου. Δεν είναι το ταλέντο... είναι η επιθυμία σου να αποζημιωθείς γι’ αυτό που έχεις άπειρες φορές γκρεμίσει κι έχεις ξαναχτίσει με τόσο κόπο. Το ταλέντο είναι τυχαίο... Η λαχτάρα είναι αυτή που σε σπρώχνει να φτάσεις εκεί που ζητάς... μαζί με τη δουλειά, τον ιδρώτα και την πειθαρχία» εξομολογήθηκε σε μία από τις ωραιότερες συνεντεύξεις του λίγο πριν φύγει από τη ζωή ο θρυλικός τραγουδοποιός, ποιητής και ηθοποιός Jacques Brel.

Αυτή η ασυγκράτητη φλόγα οδήγησε τον Jacques Romain Georges Brel να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους εκφραστές του μεταπολεμικού chanson. Τα κοινωνικά, μελαγχολικά και στοχαστικά τραγούδια του, η μελοδραματική ερμηνεία του στιγμάτισαν το γαλλόφωνο κοινό και όχι μόνο.

Ο Brel γεννήθηκε στις Βρυξέλλες στις 8 Απριλίου του 1929. Ήταν γιος του Romain Brel, ο οποίος ήταν υποδιευθυντής μιας εταιρείας εισαγωγών-εξαγωγών, και της Εlisabeth Brel.

Το αστικό περιβάλλον που τον περιτριγύριζε έκανε τον νεαρό Jacques να αισθάνεται ασφυκτικά. Το μυαλό του φτερούγιζε σε θεατρικά έργα, στην ποίηση, στα τραγούδια, και το στεγνό από φαντασία σπίτι του μόνο φυλακή έμοιαζε στα μάτια του. Το σχολείο, εκτός από την ιστορία και το μάθημα γαλλικών δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον γι’ αυτόν. Για το πανεπιστήμιο φυσικά ούτε λόγος να γινόταν. Έπειτα από μια έντονη συζήτηση με τους γονείς του, εγκαταλείπει το σχολείο και εργάζεται στην εταιρεία του πατέρα του. Ομως κι εκεί δυσκολεύεται να προσαρμοστεί.

Η κιθάρα είναι το μόνο καταφύγιο του. Γράφει τραγούδια αλλά όταν τα παρουσιάζει στην οικογένειά του και στους φίλους του δέχεται αρνητικά σχόλια για τους στίχους του και το ερμηνευτικό του ταμπεραμέντο. Όμως αυτό δεν αποτελεί τροχοπέδη για τον Jacques. Γράφεται στο νεανικό κίνημα '»La Franche Cordee» όπου εκεί κερδίζει τις πρώτες θετικές κριτικές για τα τραγούδια του.

Το 1950 παντρεύεται την Therese Michielsen και στην πάροδο των χρόνων αποκτά μαζί της τρεις κόρες. Το 1953 φεύγει για το Παρίσι παρέα με την αιώνια αγαπημένη του, την κιθάρα. Ετσι ξεκινά την αναζήτηση προς την κορυφή του γαλλικού μουσικού στερεώματος. Από στόμα σε στόμα, από cabaret σε cabaret, από περιοδεία σε περιοδεία ο χαρισματικός Βέλγος καταφέρνει και περνάει το κατώφλι της Phillips Label κυκλοφορώντας το 1954 το πρώτο του άλμπουμ.

Η μία επιτυχία διαδέχεται την άλλη, ο τραγουδοποιός συνθέτει τραγούδια που μέλλουν να μείνουν στην ιστορία, «Ne me quitte pas, «Amsterdam», «Le Bourjeois», «Mathilde», «Quand on N'a que
L’amour», «Le moribund», «Les Flamandes».

Όλες του οι συναυλίες και οι εμφανίσεις του στα μεγαλύτερα cabaret και θέατρα είναι sold out.

O Jacques Brel ήξερε να μαγνητίζει το ακροατήριό του με την αλήθεια του, την κοινωνικοποίηση των στίχων του, τη λυρική του έκφραση και την ευγενική του υπόσταση. Το αστέρι του άρχισε να λάμπει σιγά σιγά εκτός της Γαλλίας και του Βελγίου.

Οι Leonard Cohen, David Bowie, Tom Jones, Frank Sinatra, Shirley Bassey και άλλοι πολλοί τραγουδιστές διεθνούς φήμης διασκευάζουν κι ερμηνεύουν τραγούδια του.

Το 1967 αποφασίζει να μην ξανατραγουδήσει σε συναυλίες και cabaret. Το 1968 γράφει το αυτοβιογραφικό μιούζικαλ «Jacques Brel is Alive and Well and living in Paris» και ανεβαίνει με μεγάλη επιτυχία στο Παρισι. Επίσης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο μιούζικαλ «L’Homme de la Mancha» παιρνοντας διθυραμβικές κριτικές.

Το ενδιαφέρον του μετά στρέφεται ολοκληρωτικά προς τον κινηματογραφο. Πρωταγωνιστεί σε διαφορές γαλλικές ταινίες, μα στο L’ emmedeur του Εduard Molinaro, δίνει την καλύτερη ερμηνεία του σε ένα εκπληκτικό ντουέτο με τον Lino Ventura. Το 1971 σκηνοθετεί την πρώτη του ταινία,
Fraz, κι αποσπά θετικά σχόλια, όμως στη δεύτερη σκηνοθετική του απόπειρα το 1972 με το Le Far West δεν ισχύει το ίδιο και γίνεται μεγάλη εισπρακτική αποτυχία. Εκείνη τη χρονιά, έρχεται σε διάσταση με τη γυναίκα του και η νέα σύντροφός του, η ηθοποιός και χορεύτρια Maddly Bamy, μένει μαζί του μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ο Brel μετακομίζει στη Γαλλική Πολυνησία, στα νησιά Marqeas όπου μετά από λίγο καιρό μπαίνει εσπευσμένα στο νοσοκομείο ανακαλύπτοντας πως έχει καρκίνο στον πνεύμονα.

Η διάγνωση, παρ’ όλα αυτά, δεν τον καταβάλλει ούτε περιορίζει τον ενθουσιασμό του για τη ζωή. Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο με το ιστιοπλοϊκό του, τη Maddly, και τους φίλους του αλλά και με το αεροπλάνο του, που λειτουργεί και ως αεροταξί για τους χωρικούς του νησιού.

Το 1977 γράφει το τελευταίο του άλμπουμ με τίτλο Les Marquises και καταγράφεται σαν ένα σπουδαίο καλλιτεχνικό γεγονός.

Το Απρίλιο του 1978 η κατάστασή του επιδεινώνεται και πηγαίνει στο Παρίσι, όπου του ανακοινώνουν ότι η ασθένειά του είναι μη αναστρεψιμη. Οι γιατροί τον συμβουλεύουν να παραμείνει στο νοσοκομείο, όμως εκείνος γυρίζει πίσω στην Πολυνησία.

Στις 9 Οκτώβριου φεύγει από τη ζωή από πνευμονική εμβολή. Το παραθαλάσσιο κοιμητήριο του νησιού Ηiva Oa γίνεται η αιώνια κατοικία του.

Τόσα χρόνια μετά τον θάνατό του, o Bέλγος καλλιτέχνης εξακολουθεί να πουλάει εκατομμύρια άλμπουμ.

Ο Βrel έζησε προσπαθώντας να δαμάσει και να κατευνάσει τα δαιμόνια της ψυχής του. Υπήρξε γενναιόδωρος, ρομαντικός, τολμηρός, ανήσυχος και ιδεαλιστής. Δεν αγνόησε τον φόβο του μοιραίου, τον αντιμετώπισε όμως με απίστευτο σθένος. Ο ίδιος απάντησε κάποτε σε μια ερώτηση για τον φόβο, λίγο πριν αρρωστήσει: «Αν αισθάνομαι φόβο; Ασφαλώς κι αισθάνομαι... Φοβάμαι λίγο πριν βγω στη σκηνή... Φοβάμαι όταν ανεβαίνω στο αεροπλάνο... Όταν γυρίζω μια ταινία φοβάμαι... Η ζωή είναι γεμάτη φόβο, όποιος δεν τον νιώθει είναι ανόητος. Απλά μαθαίνεις να βαδίζεις μαζί του και να μην υποκύπτεις σ’ αυτόν».

 


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ
Αλίκη Καγιαλόγλου: «Η θαλασσινή ωδή του Fernando Pessoa και τα fados της εφηβείας μου»

Η Αλίκη Καγιαλόγλου ανανεώνει τη συνεργασία της με τον Δήμο Αβδελιώδη παρουσιάζοντας εκ νέου την παράσταση, σε δική του σκηνοθεσία, Η θαλασσινή ωδή τουFernando Pessoa και ταfados της εφηβείας μου, το...

ΜΟΥΣΙΚΗ
«Παναγία – Η Μητέρα του Φωτός»: ένα σύγχρονο ορατόριο του Γιώργου Θεοφάνους στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Το Ινστιτούτο «Άγιος Μάξιμος ο Γραικός», σε συνεργασία με την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, τη Διεύθυνση Πολιτισμού Τουρισμού Δήμου Θεσσαλονίκης, το Κέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.