BILLIE HOLIDAY: 1935-42 COLLECTION
της Πέρσας Σούκα
«Αν είναι να τραγουδήσω σαν τους άλλους, καλύτερα να μην τραγουδήσω καθόλου», έλεγε συχνά στους φίλους της. Η Lady Day, όπως αλλιώς την αποκαλούσαν, γνώριζε πολύ καλά ότι η καλλιτεχνική της έκφραση ήταν μοναδική. Η φωνή αυτή, που δύσκολα ξεπερνούσε τη μια οκτάβα, είχε μέσα της τόση ζεστασιά, αμεσότητα και αυθεντικότητα, που αφόπλιζε όλους τους τραγουδιστές των jazz standards. Η γεμάτη συναίσθημα ερμηνεία της, που πήγαζε από την ένδεια και την εξαθλίωση της παιδικής της ηλικίας, συγκινούσε ακόμα και τους πιο μυημένους του είδους.
Η Eleanora Fagan Gough, όπως ήταν το αληθινό της όνομα (το όνομα Billie το πήρε από την αγαπημένη της σταρ του βωβού κινηματογράφου Billie Dove), έζησε τη σκοτεινή πλευρά της ζωής από πολύ μικρή. Με τη μητέρα και τον πατέρα της απόντες, αναγκάστηκε να εργαστεί από έξι ετών. «Εγώ δεν ξέρω τι θα πει παιχνίδι με κούκλες», είχε πει χαρακτηριστικά. Η ζωή της πέρασε στη φωτεινή πλευρά όταν γνώρισε τον συνθέτη και παραγωγό John Hammond το 1935 σ' ένα κλαμπ στο Χάρλεμ.
«Είναι η καλύτερη τραγουδίστρια που έχω ακούσει», είπε. «Αυτή η κοπέλα δίνει μια νέα διάσταση στα τραγούδια της jazz».
Η Ηοliday πέθανε σχεδόν άπορη στα 44 της, εθισμένη στο αλκοόλ και στην ηρωίνη.
Στην τελευταία της συλλογή, η οποία κυκλοφόρησε στις 6 Νοεμβρίου, ακούμε τα τραγούδια που ηχογράφησε την εποχή που μεσουρανούσε, όπως «What a Little Moonlight Can Do», «God Bless the Child», «Summertime», «Strange Fruit». Το τελευταίο τραγούδι μάλιστα ακούστηκε πρώτη φορά στο Μανχάταν στο Café Society, ένα από τα ελάχιστα κλαμπ όπου σύχναζαν λευκοί και μαύροι. Στο άκουσμα του συγκεκριμένου τραγουδιού, μέχρι και οι σερβιτόροι έμεναν ακίνητοι για να την ακούσουν να το ερμηνεύει.
Ίσως το μόνο που μένει να ειπωθεί είναι ότι κάθε φορά που ακούμε τη βασίλισσα της τζαζ, ανακαλύπτουμε ακόμα μια κρυμμένη πτυχή της προσωπικότητάς της. Πάντα θα βρίσκεται ένα νέο στοιχείο να μας εκπλήσσει και να δικαιολογεί απόλυτα τον εντυπωσιακό μύθο της.
Κυκλοφορεί από τη δισκογραφική εταιρεία Conveyor Canada.
