«Giorgio Moroder: Déjà-vu» της Πέρσας Σούκα
«Όταν γράφω ένα τραγούδι, δεν με νοιάζει πού μένει ο άλλος. Δεν με νοιάζει πόσους φίλους έχει. Δεν με νοιάζει πόσα λεφτά βγάζει, δεν με αφορά πόσων χρονών είναι. Μ’ ενδιαφέρει μόνο να χορέψει με τη μουσική μου», δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο ζωντανός θρύλος της ηλεκτρονικής μουσικής Giorgio Moroder.
Γεννημένος στην Ιταλία, στις 26 Απριλίου 1940, ο Giovanni Giorgio Moroder μεγάλωσε σ’ ένα ήσυχο οικογενειακό περιβάλλον. Στην εφηβεία του ανακαλύπτει μέσα από τα ακόρντα της ακουστικής του κιθάρας ότι αυτό που θέλει είναι να γίνει μουσικός. Το όνειρό του στην αρχή τού φαινόταν μάλλον άπιαστο, λόγω του ότι ζούσε σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, αλλά και λόγω των περιορισμένων οικονομικών της οικογένειάς του. Τελειώνοντας το σχολείο, αποφασίζει να πάρει την τύχη στα χέρια του και φεύγει μακριά από τον μικρόκοσμο που δεν χωρούσε τις φιλοδοξίες του. Φτάνει στο Βερολίνο, το οποίο στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 σφύζει από κλαμπ και ντισκοτέκ, και τα βράδια του γεμίζουν από τον παλμό της μουσικής. Κάθε βράδυ τραγουδά και παίζει ως dj σε διαφορετικό χώρο. Τα ξημερώματα τον βρίσκουν να κοιμάται στο αυτοκίνητο (επί δύο χρόνια συνήθιζε να κοιμάται στο αμάξι), καθώς δεν θέλει να γυρίσει στο σπίτι του για να μη χάσει χρόνο. Η ζωή του είναι η μουσική και γι’ αυτή του την αφοσίωση επιβραβεύεται φτάνοντας στην κορυφή της παγκόσμιας μουσικής σκηνής.
Ο δημιουργός έδειξε από την αρχή της καριέρας του ότι δεν είχε σκοπό να ακολουθήσει τα πατήματα άλλων διάσημων καλλιτεχνών. Χάραξε τον δικό του δρόμο στη μουσική και πρωτοπόρησε με την ηλεκτρονική τάση στην ενορχήστρωση, επηρεάζοντας πολλούς μουσικούς νεότερων γενεών. Είναι ο συνθέτης που απενοχοποίησε την ποπ μουσική δίνοντας το ελεύθερο, ακόμα και στoυς πιο δύσπιστους κι ενοχικούς ακροατές, να αφεθούν στην έκφραση του σώματος και στο λίκνισμα της ψυχής. Τα σάουντρακ και τα τραγούδια που έγραψε για ταινίες, κάποια από αυτά μάλιστα κέρδισαν και Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής, έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη του κοινού παγκοσμίως. Το Εξπρές του μεσονυχτίου, Ο Σημαδεμένος, Top Gun («Take my breath away»), Metropolis, Cat People («Putting out fire», «Gasoline»), Flashdance («What a feeling», «Maniac»), Electric Dreams, The Never Ending Story, American Gigolo («Call me»).
Έπειτα από πολύχρονη σιωπή, στις 12 Ιουνίου 2015 κυκλοφορεί το δέκατο έβδομο άλμπουμ του από την RCA records, με τίτλο Déjà-vu. Το άλμπουμ με τα δώδεκα τραγούδια φέρνει μαζί του ένα δροσερό αεράκι, κι αυτό οφείλεται στη ζωντάνια του αιώνιου έφηβου Giorgio. Το ηλεκτρονικό ύφος της ενορχήστρωσης είναι, όπως πάντα, το πρωταρχικό στοιχείο των αρμονιών του δημιουργού, που μόνο αυτός ξέρει να δένει τόσο ιδανικά. Ο ρυθμός σε κάθε τραγούδι είναι ο άξονας όπου ο συνθέτης χτίζει τις μελωδίες του και αναπτύσσει την έμπνευσή του. Οι στίχοι του γεμάτοι από τη φωτιά της νεότητας, τη δίψα για αγάπη μακριά από φυλετικές διακρίσεις, συνθήματα ιδανικά για λεζάντες αφισών.
Ο Moroder στο συγκεκριμένο άλμπουμ συνεργάζεται με πολλά από τα σύγχρονα είδωλα της μουσικής, μεταξύ αυτών οι: Sia, Kellis, Mikky Ekko, Matthew Koma. Τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι: το ομότιτλο, «4 U Love», «Don’t let go», «Diamonds».
O Giorgio Moroder είναι ο απόλυτος εκφραστής της φωτεινής πλευράς της μουσικής, ενώ παράλληλα δίνει υπέροχες μελαγχολικές πινελιές. Στο Déjà-vu προτρέπει τους ακροατές να αφήσουν στην άκρη τη σκοτεινιά των συναισθημάτων τους και ν’ ανταποκριθούν στο σκίρτημα της καρδιάς, υπενθυμίζοντάς τους ότι ο χορός είναι απαραίτητο και αναπόσπαστο συστατικό της αισιοδοξίας.
