«Hozier» της Πέρσας Σούκα
Καλοκαίρι του 2012, λίγο έξω από το Δουβλίνο. Ο Andrew Hozier-Byrne σε μια έμπνευση της στιγμής κάθεται στο παλιό πιάνο που βρίσκεται στο σπίτι των γονιών του. Μπροστά του, ένα τετράδιο γεμάτο από στίχους που μιλούν για την αγάπη, τον φόβο, την κόλαση, τον παράδεισο αλλά και την απογοήτευση του Ηozier για την οργανωμένη θρησκεία, τον συντηρητισμό της Καθολικής εκκλησίας, τα σεξουαλικά σκάνδαλα και τον ρατσισμό της απέναντι στους ομοφυλόφιλους. Το τραγούδι ολοκληρώνεται και το 2013 κυκλοφορεί με τίτλο «Take me to church». Mε τη βοήθεια του YouTube γίνεται με την πάροδο του χρόνου τεράστια επιτυχία, ώσπου στις αρχές του 2015 γίνεται νούμερο ένα στα charts σε πολλές χώρες, κάνοντας διάσημο τον τραγουδοποιό – και όχι άδικα. Με τη μεστή φωνή του, παρά τα είκοσι πέντε του χρόνια, ο Hozier ερμηνεύει με την bluesy και gospel προσέγγισή του εξαιρετικά ένα από τα καλύτερα κομμάτια των τελευταίων χρόνων.
Οι εικόνες του video clip προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη αίσθηση, καθώς παρακολουθούμε τις ήρεμες μέρες ενός ερωτευμένου ομοφυλόφιλου ζευγαριού να γίνονται ξαφνικά ένας εφιαλτικός κόσμος εξαιτίας της ρατσιστικής και βίαιης συμπεριφοράς κάποιων συνομήλικων τους.
Ο Hozier δηλώνει πως το κομμάτι είναι μια διαμαρτυρία κατά της καταπάτησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων, καθώς και η αντίδραση στον κοινωνικό ρατσισμό που οφείλει να έχει ο καθένας μας για να γίνει καλύτερος ο κόσμος. Από την άλλη, εκπλήσσεται με όλη αυτή τη δημοσιότητα που αποκτά και την επιτυχία του, κι εκμυστηρεύεται σε μια συνέντευξή του: «Θεωρούσα τον εαυτό μου σκοτεινό καλλιτέχνη. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα έπαιζαν τα τραγούδια μου στο ιρλανδικό ραδιόφωνο ή σε οποιοδήποτε ραδιόφωνο στον κόσμο».
Ο Hozier ούτως ή άλλως αισθανόταν διαφορετικός από τους υπόλοιπους καλλιτέχνες της μουσικής βιομηχανίας. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ιρλανδική ύπαιθρο. Τα μουσικά του ακούσματα προέρχονταν ως επί το πλείστον από τον πατέρα του, ο οποίος έπαιζε ντραμς σε blues and rock μπάντες, αλλά και από την τεράστια συλλογή βινυλίου που διέθετε η οικογένεια (το Internet στην περιοχή του είχε κακή σύνδεση). Αγαπημένοι του καλλιτέχνες είναι η Nina Simone και οι Muddy Brothers.
Το ολοκληρωμένο άλμπουμ του τραγουδοποιού κυκλοφόρησε στα τέλη του 2014 με τίτλο το όνομά του, Hozier. Tα τραγούδια που ξεχωρίζουν είναι τα «Angel of Small Death and the Codeine Scene», «Jackie and Wilson», «Someone New», «From Eden», «Like Real People Do» και το υπέροχο «In the Woods Somewhere» (που είναι bonus track), τα όποια κινούνται στους δρόμους του blues δείχνοντάς μας πως ο πρωτοεμφανιζόμενος Ιρλανδός αδιαφορεί επιδεικτικά για την επικρατούσα τάση.
Σε ερώτηση δημοσιογράφου για το πότε θα κυκλοφορήσει το επόμενο άλμπουμ, ο Hozier απάντησε: «Αφήνω τον χρόνο να περάσει... και να περάσει... Δεν θέλω ένα τραγούδι να είναι μεγαλύτερο από τον εαυτό μου. Ίσως τα καταφέρω, ίσως όχι. Υποθέτω ότι θα το μάθετε».
