«Τέσσερις σπουδαίοι πιανίστες στο Μέγαρο μουσικής Αθηνών» της Μαρίας Κοτοπούλη
Στον Κύκλο «Μεγάλοι Ερμηνευτές» του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, στις 10 Ιανουαρίου 2015, τέσσερις πιανίστες διεθνούς φήμης, οι εκλεκτοί των Ελλήνων, Γιάννης Βακαρέλης και Κυπριανός Κατσαρής, και από τη νεότερη γενιά η Τουρκάλα Ferhan Önder και η Καναδή Hélène Mercier, έπλεξαν με τ' ακροδάχτυλά τους τον ύμνο του Πιάνου και χάρισαν με τις εξαίσιες ερμηνείες τους μια βραδιά σπάνιας μουσικής πανδαισίας! Οι διακεκριμένοι σολίστ έπαιξαν μελωδίες λατρεμένες από το μουσικόφιλο κοινό, για Τέσσερα Πιάνα, στην αυθεντική τους μορφή ή μεταγραμμένες, έργα για δυο Πιάνα ή τέσσερα χέρια, προσδίδοντας όλα εκείνα τα λεπτά χαρακτηριστικά που κάνουν ξεχωριστή την κάθε σύνθεση και τον δημιουργό της.
Η έναρξη έγινε με μια εντυπωσιακή ερμηνεία της περίφημης Εισαγωγής Ταγχώηζερ του μεγάλου Γερμανού ρομαντικού συνθέτη Richard Wagner (1813-1883) σε μεταγραφή για τέσσερα πιάνα του Carl Burchard (1818-1896).
Εξαίσιες οι ρυθμικές εναλλαγές των δύο σολίστ, Γιάννη Βακαρέλη και Ferhan Önder, στον Σλάβικο χορό αρ.2, έργο 72 του Antonin Dvořák (1841-1904) για τέσσερα χέρια που ακολούθησε.
Στο έργο για δύο πιάνα Η επιβίβαση για τα Κύθηρα του Francis Poulenc (1899-1963), ο Κυπριανός Κατσαρής και η Hélène Mercier ανέδειξαν, μέσα από την ευέλικτη ερμηνεία τους, το εκπληκτικό ανανεωτικό στοιχείο που ο Γάλλος συνθέτης ήρθε να προσθέσει, πολύτιμη μουσική ψηφίδα, σε αυτό των προκατόχων του.
Το δημοφιλέστατο Μπολερό του Γάλλου συνθέτη Maurice Ravel (1875-1937) έχει γνωρίσει πολλές μεταγραφές, διασκευές και ερμηνείες. Εκείνη όμως που σημάδεψε βαθιά το έργο του είναι η μοναδική χορογραφική σύνθεση του εμπνευσμένου χορογράφου Maurice Bejar. Στη θαυμάσια μεταγραφή του Jacques Drillon που ακούσαμε, οι τέσσερις κορυφαίοι δεξιοτέχνες ήρθαν να προσθέσουν την προσωπική τους εσωτερική δύναμη και χάρη, προβάλλοντας τόσο τον εκφραστικό πλούτο του έργου όσο και του οργάνου.
Εκπληκτική ήταν και η ρυθμική ακρίβεια των τεσσάρων σολίστ, τόσο χαρακτηριστική στο «Marche Racoczy» του Franz Liszt (1811-1886), το οποίο ενυπάρχει στην Ουγγρική Ραψωδία του, καθώς και στην Καταδίκη του Φάουστ του Hector Berlioz (1803-1869).
Από τη Σουίτα αρ.2 έργο 17 για δύο πιάνα του Sergei Rachmaninov (1873-1943) ακούσαμε το τέταρτο μέρος, τη λαμπερή Ταραντέλα. Και οι δύο σολίστ, Κατσαρής και Mercier, μέσα από την εκλεπτυσμένη ερμηνεία τους μας οδήγησαν συνειρμικά στη μαγεία της ρομαντικής γραφής του Δεύτερου Κοντσέρτου του συνθέτη.
Σημαντικότατες ήταν και οι μεταγραφές των Ελλήνων δημιουργών, όπως αυτή της Άνοιξης για τέσσερα πιάνα του Νικόλα Οικονόμου από το εμβληματικό έργο της εποχής Μπαρόκ Τέσσερις Εποχές του Antonio Vivaldi (1678-1741), καθώς και του Αχιλλέα Γουάστωρ τόσο για τη Φαντασία Κάρμεν, πάνω σε θέμα του Γάλλου συνθέτη Georges Bizet (1838-1875), όσο και για τη θρυλική πλέον Σουίτα Ζορμπάς του Μίκη Θεοδωράκη, όπου μέσα από την κλασική φόρμα αναδείχτηκε με λεπτότητα η ομορφιά του λαϊκού στοιχείου. Οι θαυμάσιες ερμηνείες των τεσσάρων σολίστ ξεσήκωσαν το ακροατήριο και βέβαια επανέλαβαν τη Σουίτα Ζορμπάς σαν πρώτο encore και συνέχισαν με το Galop-Marche του συνθέτη και θεωρητικού Albert Lavignac (1846-1916) σε ένα πιάνο για οκτώ χέρια και καταχειροκροτήθηκαν.
ΥΓ. Εξαιρετικό το σκίτσο του εξωφύλλου του προγράμματος από τον άγνωστο δημιουργό.
