ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ
της Πέρσας Σούκα
«Πολύ θα ήθελα να ήμουν απλώς η Μαρία, όμως υπάρχει μια Κάλλας που απαιτεί να συμπεριφέρομαι και να προχωρώ με την δική της αξιοπρέπεια» εξομολογήθηκε η primadonna σε μια από τις συνεντεύξεις της.
Σύμφωνα με το πιστοποιητικό γέννησης η υπέρτατη ντίβα του bellcantoαντίκρισε το πρώτο φως της ζωής στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 με το όνομα SophiaCeceliaKalos, στο FlowerHospital της Νέας Υόρκης. Σε ηλικία δεκατριών ετών βρίσκεται στην Αθήνα μαζί με τη μητέρα της, μετά την απόφαση των γονιών της, Γιώργου και Ευαγγελίας Καλογεροπούλου, να χωρίσουν. Χωρίς να χάσει καιρό ξεκινά τις μουσικές σπουδές της στο Εθνικό Ωδείο. Το μέγεθος της φωνής της και το ταλέντο της ξεχωρίζουν αμέσως. Η κακή σχέση με την κτητική μητέρα της αλλά και η δίψα της για μάθηση καθιστούν το ωδείο δεύτερο σπίτι της, περνώντας αμέτρητες ώρες εκεί, παρακολουθώντας μαθήματα ακόμα και άλλων μαθητών. Με την Ευρώπη σε πλήρη αναβρασμό από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η αδέξια και μυωπική εικοσάχρονη Μαρία αποδίδει τέλεια τους ρόλους της στην Εθνική Λυρική Σκηνή.
Το εύρος της φωνής της, το πάθος της, η ένταση και η ευελιξία της, σχεδόν άγνωστη λέξη για τους τραγουδιστές της εποχής, στρέφουν τα βλέμματα όλων πάνω της. Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να υπογράψει συμβόλαιο με την ΜetropolitanOpera της Νέας Υόρκης πηγαίνει στην Ιταλία όπου εκεί ο περίφημος μαέστρος ΤullioSerafin αντιλαμβάνεται το ταλέντο της (η Κάλλας τον αποκαλούσε μέντορα της), δίνοντας της τον πρώτο της ρόλο στην LaGioconda και λέγοντας χαρακτηριστικά: «Αυτό το κορίτσι μπορεί να τραγουδήσει οτιδήποτε έχει γραφτεί για τη γυναικεία φωνή».
Οι αποχρώσεις της φωνής, η δυναμική και η έκφραση της, ο πλήρης έλεγχος κάθε λέξης και συλλαβής, η απίστευτη θεατρικότητα και μουσικότητα της δημιουργούν το απόλυτο πρότυπο της οπερατικής ντίβας. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι όλη αυτή η ενέργεια πήγαζε από την πληγωμένη ψυχή της Κάλλας και τα δύσκολα παιδικά της χρόνια. Η ίδια αναφέρει πως αν μπορούσε να αλλάξει στη ζωή της κάτι θα ήταν η παιδική της ηλικία, το ότι δεν μπόρεσε να παίξει όσο ήθελε και δεν έκανε ποτέ της φίλους εξαιτίας της πιεστικής μητέρας της.
Γνωρίζει την απόλυτη δόξα στη LaScala, στην CoventGarden, στην Επίδαυρο, στο Ηρώδειο, στη ΜetropolitanOpera, ανεβάζοντας τις όπερες Σικελικοί Εσπερινοί, Τραβιάτα, Νόρμα, Τόσκα, Μήδεια και πολλές άλλες παραστάσεις που έμελλαν να μείνουν στην ιστορία.
Μαζί όμως με τη δόξα την ακολουθούν και τα σκάνδαλα, τα οποία γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής της. Ο γάμος της με τον Ιταλό βιομήχανο GiovanniBattistaMeneghini, το 1949, την μεταμορφώνει σε jetsetter με το ντύσιμο της να γίνεται η επιτομή του chic. (Δεν είναι λίγοι οι βιογράφοι της που πιστεύουν ότι μέσα από την καλλιτεχνική της ανησυχία και τη συναισθηματική της ανασφάλεια, το μόνο που κατόρθωνε ήταν να πέφτει από τον έναν εκμεταλλευτή στον άλλο, αναφερόμενοι ειδικότερα στη μητέρα της και στο σύζυγο της).
Το 1957 σε ένα πάρτι της κοσμικογράφου ElsaMaxwell γνωρίζεται με τον Έλληνα μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση. Οι φήμες οργιάζουν για την ερωτική σχέση που δημιουργείται μεταξύ τους και το 1959 εγκαταλείπει τη συζυγική στέγη. Η primadonna ζει το μεγάλο έρωτα και ο FrancoZeffirelli εξομολογείται: «τη ρώτησα γιατί έχεις αφήσει την εξάσκηση σου κι εκείνη μου απάντησε πως προσπαθεί να γεμίσει τη ζωή της ως γυναίκα» (υπάρχουν βιογράφοι που υποστηρίζουν ότι η ντίβα γέννησε στην Ιταλία το παιδί του Ωνάση, δυστυχώς όμως νεκρό. Από την άλλη πλευρά ο Meneghini υποστήριζε ότι η πρώην σύζυγος του δεν μπορούσε να κάνει παιδιά).
Μετά το διαζύγιο, ελπίζει ότι ο Ωνάσης θα τη ζητήσει σε γάμο όμως αυτός την εγκαταλείπει και παντρεύεται τη χήρα του δολοφονημένου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών JacquelineKennedy.
HKάλλας καταρρέει. Όλα πλέον στη ζωή της παίρνουν φθίνουσα πορεία. Η φωνή της έχει δείξει σημάδια ταλαιπωρίας ήδη από τη δεκαετία του ‘60. Ιταλοί φωνίατροι αποκαλύπτουν ότι η ντίβα πάσχει από μια εκφυλιστική νόσο που καταστρέφει τους μύες και τους ιστούς, μεταξύ αυτών και του λάρυγγα. Στις 25 Μαΐου του 1970 κάνει απόπειρα αυτοκτονίας λαμβάνοντας ισχυρή δόση βαρβιτουρικών.
Στα χρόνια που ακολουθούν συνεχίζει την καλλιτεχνική της πορεία αλλά τίποτα πια δεν είναι το ίδιο, αφού ο έρωτας της για τον Ωνάση δε σιγάζει. Είναι απεγνωσμένη. (Η γραμματέας του εφοπλιστή αναφέρει πως παρόλο που ήταν παντρεμένος, την επισκεπτόταν συχνά στο Παρίσι).
Στις 16 Σεπτεμβρίου του 1977 αφήνει την τελευταία της πνοή στη γαλλική πρωτεύουσα σε ηλικία 53 ετών και η τέφρα της σκορπίζεται στο Αιγαίο.
Ο τεράστιος μύθος της όμως, τριάντα έξι χρόνια μετά, συγκεντρώνει ακόμα το ενδιαφέρον του κόσμου και εξακολουθεί να εμπνέει με την ίδια δυναμική τους καλλιτέχνες κάθε είδους και όχι μόνο. Η μαγεία της φωνής της παραμένει αξεπέραστη, σαγηνεύοντας οποιονδήποτε ακροατή με στοιχειώδεις γνώσεις μουσικής, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Η Κάλλας έδωσε μόνη της τον ορισμό της λέγοντας πως: «Δεν είμαι άγγελος και δεν υποκρίνομαι πως είμαι. Δεν είμαι όμως και ο διάβολος. Είμαι μια γυναίκα, σοβαρή καλλιτέχνης και έτσι θα ήθελα να με κρίνουν».
H Μαρία όμως έδωσε και τον εξής: «Δεν αισθάνομαι αμιγώς Ελληνίδα παρόλο που γεννήθηκα από Έλληνες γονείς. Δεν είμαι ούτε Αμερικανίδα. Δε νιώθω Ιταλίδα επειδή παντρεύτηκα Ιταλό, ούτε και Γαλλίδα επειδή ζω στο Παρίσι. Μα τι είμαι τέλος πάντων; Είμαι μόνη... πάντοτε μόνη».
