«Joe Wright: “Η πιο σκοτεινή ώρα”» της Χαριτίνης Μαλισσόβα
Στην πιο σκοτεινή ώρα της βρετανικής ιστορίας την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου μας μεταφέρει η έβδομη ταινία του Βρετανού Τζο Ράιτ (Περηφάνια και προκατάληψη, Εξιλέωση, Άννα Καρένινα).
Βασικός πρωταγωνιστής της είναι και ο πρωταγωνιστής της Ιστορίας, ο θρυλικός Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο οποίος αναλαμβάνει την πρωθυπουργία αναλαμβάνοντας παράλληλα και το πιο δύσκολο εγχείρημα, αυτό της διάσωσης του βρετανικού στρατού από τον αποκλεισμό του από τα ναζιστικά στρατεύματα στη Δουνκέρκη. Ο ίδιος μάλιστα χαρακτήρισε ως πιο σκοτεινή ώρα τη στιγμή της απόφασης.
Η ταινία σκιαγραφεί το προφίλ και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του Τσόρτσιλ, βάζοντάς μας στην οικογενειακή και προσωπική ζωή του Βρετανού ηγέτη και μιλώντας για τον δύστροπο χαρακτήρα του, το καυστικό χιούμορ του, τη συνεχή χρήση αλκοόλ αλλά και για την αγάπη στην οικογένειά του, και κυρίως στη σύζυγό του (Κρίστιν Σκοτ Τόμας), μέχρι και τη σχεδόν πατρική σχέση που σταδιακά αποκτά με τη γραμματέα του (Λίλι Τζέιμς).
Τον ρόλο του Τσόρτσιλ ερμηνεύει μοναδικά ο Γκάρι Όλντμαν ο οποίος αποδίδει απόλυτα επιτυχημένα ακόμα και την ιδιόμορφη άρθρωσή του. Η εκπληκτική ομοιότητά του με τον Τσόρτσιλ οφείλεται στον καλλιτέχνη των ειδικών εφέ Καζουχίρο Τσούτζι, μετά από πειραματισμούς έξι μηνών.
Μετά τις πρώτες συστάσεις με τον πρωταγωνιστή η ταινία εξελίσσεται με το δίλημμα εάν πρέπει ή όχι να συνθηκολογήσει η Βρετανία με τον Χίτλερ (γεγονός που πιθανόν να επιτύγχαναν οι ίντριγκες του πρώην πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλεϊν με τον παραλίγο πρωθυπουργό και νυν υπουργό εξωτερικών Χάλιφαξ) ή να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων.
Ιστορικά στοιχεία δεμένα σε ένα επιτυχημένο σενάριο αποδεικνύουν ότι ο Τσόρτσιλ, αν και αρχικά εθεωρείτο ο πλέον ακατάλληλος για το μέγιστο αξίωμα και τις αντίστοιχα ιστορικές αποφάσεις, κατάφερε τελικά να εμπνεύσει σιγουριά στον λαό του αλλά και να οδηγήσει στη σωτηρία 300.000 στρατιώτες.
Αξιοσημείωτη είναι και η απόδοση της σχέσης του με τον βασιλιά Γεώργιο Στ´, ο οποίος αρχικά τον απεχθανόταν και τον φοβόταν (όπως ο ίδιος αποκαλύπτει στον Τσόρτσιλ) και τελικά γίνεται ο κυριότερος υποστηρικτής της απόφασής του να μην παραδώσει τα όπλα.
Εξαιρετική επινόηση αποτελεί η σκηνή στην οποία ο Τσόρτσιλ μπαίνει στον υπόγειο και συνομιλεί με τον λαό, ο οποίος του δίνει τις απαντήσεις που θέλει, ενισχύοντας το αίσθημα του ηγέτη που δεν αγνοεί το κοινό αίσθημα – σκηνή που μπορεί να θεωρηθεί ότι προσπαθεί να τον «αγιοποιήσει» και που έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τις λεπτομέρειες που δίνονται στην αρχή της ταινίας, οι οποίες σχεδόν τον απομυθοποιούν.
Οι ιστορικής και λογοτεχνικής αξίας λόγοι του, καθώς και πολλές γνωστές φράσεις του που αποτελούν εξαίρετα δείγματα αποφθεγματικού λόγου έχουν ενσωματωθεί επιτυχημένα στις ατάκες του σεναρίου.
Πρόκειται για μια ακριβή και ιδιαίτερα προσεγμένη παραγωγή με πλήρη μεταφορά της εποχής, με εξαιρετικά κοστούμια σκηνικά, φωτισμό και φωτογραφία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρόσφατα προβεβλημένη ταινία Δουνκέρκη (Κρ. Νόλαν) δρα αλληλοσυμπληρωματικά με τη Σκοτεινή ώρα, αφού οι ιστορικές αναφορές της μιας ταινίας διαφωτίζονται από την άλλη.
Ο Γκάρι Όλντμαν απέσπασε ένα SAG για τον ρόλο του Ουίνστον Τσόρτσιλ καθώς και Χρυσή Σφαίρα. Εννιά είναι οι υποψηφιότητες για BAFTA για την ταινία. Με αδιαφιλονίκητο οσκαρικό φαβορί τον Γκάρι Όλντμαν, η ταινία διεκδικεί επάξια και όσκαρ καλύτερης ταινίας, μακιγιάζ, ενδυματολογίας, καλύτερης διεύθυνσης φωτογραφίας και σκηνογραφίας.
