NEEΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 7 ΜΑΡΤΙΟΥ
Η ανάγνωσή μας: Ο Αφροαμερικανός σκηνοθέτης του βραβευμένου με δύο Όσκαρ ΜΟΝΑΚΡΙΒΗ Λι Ντάνιελς διασκευάζει το THE PAPERBOY παρέα με το λευκό συγγραφέα του ομώνυμου βιβλίου Πίτερ Ντέξτερ και μας μεταφέρουν στο ρατσιστικό νότο της δεκαετίας του εξήντα. Από τα πρώτα λεπτά γίνεται αντιληπτό ότι τόσο η δικαστική εξέλιξη όσο και δημοσιογραφική έρευνα έχουν ελάχιστη σημασία. Παρόλο που ο συγγραφέας υπήρξε χρονογράφος σε αρκετές εφημερίδες πριν στραφεί στη λογοτεχνία αδιαφορεί ποικιλοτρόπως για την τέταρτη εξουσία και οριοθετεί ειρωνικά, ως δημοσιογραφικό ορμητήριο, το οικογενειακό γκαράζ. Ο Αμερικανός δημιουργός στήνει έναν θίασο ασυνήθιστων χαρακτήρων που ζουν σε ένα κυκεώνα πόθου και σεξουαλικής καταπίεσης, εμμονής και προκατάληψης. Αποτυπώνει με το στυλ κινηματογράφισης και το μοντάζ μία παραισθησιογόνα όψη στις εικόνες του, όταν δεν κονιορτοποιεί την χολιγουντιανή πολιτική ορθότητα και κάθε πουριτανισμό με τις εκκρίσεις να ρέουν οργανικά και όχι προκλητικά στην ιστορία του. Οι φυλετικές και ταξικές διαφορές προσδιορίζουν χρονικά τα δρώμενα, αλλά μένουν στο περιθώριο για να αναδειχτούν τα σκοτεινά ένστικτα και οι βασανισμένες ψυχές. Ο Βούλγαρος Μάριο Γκριγκόροφ θα είναι μελλοντικά ο πιο περιζήτητος συνθέτης για κάθε φιλόδοξο πρότζεκτ αν κρίνουμε από την εκπληκτική μουσική του που συμπληρώνουν διακριτικά soul και funk κομμάτια της εποχής. Ο Ντάνιελς συντρίβει με το γάντι τα πρωταγωνιστικά είδωλα και πιστοποιεί τη μαεστρία του στη διεύθυνση ηθοποιών. Η τραγουδίστρια Μέισι Γκρέι δίνει, με αξιοθαύμαστη ωριμότητα, το συγκρατημένο πορτραίτο της μαύρης υπηρέτριας και η Νικόλ Κίντμαν ισορροπεί με πάθος μεταξύ δυστυχίας και ερωτικής πρόκλησης. Τις διακρίσεις, παραδόξως, από τις ενώσεις κριτικών απέσπασε ο Μάθιου Μακόναχι. Το black cinema προσφέρει ένα σπουδαίο μάθημα για το πως φτιάχνεται ένα ερωτικό θρίλερ και ο Λι Ντάνιελς παραδίδει την πιο ολοκληρωμένη αμερικανική ταινία των τελευταίων μηνών.
Αξιολόγηση: 8/10
ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ (SIDE EFFECTS)
ΗΠΑ/106΄/SEVEN FILMS-SPENTZOS FILM
Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ
Ηθοποιοί: Τζουντ Λο, Ρούνεϊ Μάρα, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, Τσάνινγκ Τέιτουμ
Ο μύθος: Ένας ψυχίατρος αναλαμβάνει τη θεραπεία μίας νεαρής γυναίκα που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Τα φάρμακα που της χορηγεί θα την οδηγήσουν στην ανθρωποκτονία, αφήνοντας το γιατρό νομικά και επαγγελματικά εκτεθειμένο.
Η ανάγνωσή μας: Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο στη νέα δουλειά του Σόντερμπεργκ είναι ότι ο φόρος τιμής στο χιτσκοκικό φαίνεσθαι και είναι δεν αφορά μόνο την πλοκή αλλά και την ίδια τη μορφή της ταινίας. Το πρώτο ημίωρο νομίζεις ότι βλέπεις ένα ανεξάρτητο δράμα που θίγει τα σοβαρά ζητήματα της αλόγιστης συνταγογράφησης, τον εθισμό ή τις παρενέργειες των φαρμάκων και τις αθέμιτες πολιτικές των φαρμακοβιομηχανιών.’Όμως σταδιακά το φιλμ θα εγκαταλείψει την ψυχική ασθένεια ως άλλοθι διάπραξης αδικημάτων ή μέσο χειραγώγησης και θα μεταμορφωθεί σε ένα θρίλερ συνωμοσίας και στην αποκάλυψη μίας οργανωμένης πλεκτάνης, διατηρώντας το κοινωνικό του σχόλιο. Ο Σόντερμπεργκ δεν απαρνείται το γνώριμο του στυλιζάρισμα με τα εσωτερικά ντεκόρ και την αίσθηση του φωτός στα πλάνα να θυμίζουν προηγούμενες δουλειές του και κρύβει, όσο χρειάζεται, τους ενόχους στο δαίδαλο μιας φαρμακευτικής επιδημίας. Ο Τζουντ Λο υποδύεται, με το συνήθη εκλεπτυσμένο τρόπο, τον άνετο και πεισματάρη ψυχίατρο, η Ρούνεϊ Μάρα εκφράζει πειστικά το διχασμό του χαρακτήρα της και η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς στην τρίτη συμμετοχή της σε φιλμ του Αμερικανού δημιουργού (TRAFFIC, H ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ 12) ξετυλίγει τη σοφιστικέ και σεξουαλικά απελευθερωμένη πλευρά της. Ο Σόντερμπεργκ για πολλοστή φορά δήλωσε ότι αυτή είναι η τελευταία του ταινία, όμως έπειτα από τόσες διαψεύσεις δεν υπάρχει κάποιος να τον πιστεύει. Τουλάχιστον αυτή θα ήταν μία απόσυρση αντάξια της φήμης του.
Αξιολόγηση: 7/10
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΟΜΙΧΛΗΣ (V TUMANE)
ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ-ΡΩΣΙΑ-ΛΕΤΟΝΙΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΟΛΛΑΝΔΙΑ/127'/SEVEN FILMS-SPENTZOS FILM
Σκηνοθεσία: Σεργκέι Λόζνιτσα
Ηθοποιοί: Βλαντιμίρ Σβίρσκι, Βλάντισλαβ Αμπάσιν, Σεργκέι Κολέσοφ
Ο μύθος: Το 1942 σε κατεχόμενη από τους Γερμανούς περιοχή της Σοβιετικής Ένωσης ένας υπάλληλος σιδηροδρόμου συλλαμβάνεται από δύο αντιστασιακούς επειδή κατέδωσε τέσσερις συμπατριώτες του και οδηγείται για εκτέλεση σε ένα δάσος όπου τα πράγματα θα πάρουν απρόσμενη τροπή.
Η ανάγνωσή μας: Δεύτερη ταινία μυθοπλασίας για έναν καταξιωμένο ντοκιμαντερίστα (και πρώην ερευνητή σε ερευνητικό τμήμα τεχνητής νοημοσύνης) που στηρίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Βασίλ Μπίκοφ, συγγραφέα ειδικευμένου σε ιστορίες που αφορούν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Με ασκητική ματιά ο Λευκορώσος σκηνοθέτης λύνει το κουβάρι μίας ανεπιβεβαίωτης προδοσίας που τη διανθίζει με αναδρομές στο παρελθόν των τριών βασικών προσώπων του. Στην αγκαλιά της φύσης στήνει μινιμαλιστικές σκηνές με τους εντελώς απαραίτητους διαλόγους και την κάμερα να κατασκοπεύει τους χαρακτήρες. Ο Λόζνιτσα στοχάζεται για τον ηρωισμό και τη δειλία, την έννοια της ηθικής και το βάρος των τύψεων στη σκιά ενός πολέμου που είχε περισσότερους ηττημένους από ότι φανταζόμαστε. Τον ενδιαφέρει η μοίρα φιλήσυχων πολιτών, ανταρτών και δοσίλογων που κάλυπτε η ομίχλη ενός εμπόλεμου παραλογισμού γι’ αυτό αφήνει εκτός κάδρου κάθε πυροβολισμό ή θάνατο. Αν και απαλλαγμένη από την πολιτική προπαγάνδα ταινιών με ανάλογη θεματική η αργόσυρτη ιστορία του απαιτούσε μία λιγότερο εγκεφαλική ανάπτυξη για να μοιραστούμε τις καλές προθέσεις του και να νοιαστούμε για τους ήρωες του.
Αξιολόγηση: 5/10
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ-ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
ΕΛΛΑΔΑ/67'
Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Αντώνης Μποσκοΐτης
Ηθοποιοί: Λουκία Μιχαλοπούλου
Εμφανίζονται : Νάνος Βαλαωρίτης, Θανάσης Νιάρχος, Γιώργος Χρονάς, Λένα Πλάτωνος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Νίκος Καλογερόπουλος
Ο μύθος: Βιογραφία της ηθοποιού και ποιήτριας.
Η ανάγνωσή μας: Συμπληρώνονται είκοσι χρόνια φέτος από το θάνατο της Κατερίνας Γώγου και ο Αντώνης Μποσκοΐτης μας θυμίζει μία παραγνωρισμένη καλλιτέχνιδα, ολοκληρώνοντας μία τριλογία που ξεκίνησε το 2002 με το ΦΛΕΡΥ: Η ΤΡΕΛΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ και συνεχίστηκε το 2006 με το ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ-ΣΚΗΝΕΣ ΡΟΚ. Η Λουκία Μιχαλοπούλου παίζει σε δραματοποιημένες απαγγελίες ποιημάτων που λειτουργούν ως περιττά ιντερμέδια ανάμεσα σε μια πλειάδα κυρίως καλλιτεχνών και ανθρώπων των γραμμάτων που καταθέτουν τις αναμνήσεις από τη συνεργασία τους με τη Γώγου ή μελοποιούν ποίηση της. Ξεχωρίζει ο ηθοποιός Νίκος Καλογερόπουλος που απαγγέλει απολαυστικά δύο δικά του ποιήματα αφιερωμένα στην εκλιπούσα. Με μαυρόασπρη φωτογραφία και τίτλο δανεισμένο από στίχο της που αναφέρεται στην αποποινικοποίηση ουσιών, το φιλμ παρακολουθείται με ενδιαφέρον.
Αξιολόγηση: 5/10
META TO MAH (APRÈS MAI)
ΓΑΛΛΙΑ/122'/ΟΝΕ FROM THE HEART
Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Ασαγιάς
Ηθοποιοί: Κλεμάν Μεταγιέ, Λόλα Κρετόν, Φελίξ Αρμάντ
Ο μύθος :Στις αρχές του εβδομήντα η παραβατικότητα μίας ομάδας συμμαθητών θα θορυβήσει την κωμόπολη τους. Ανάμεσα στη ζωγραφική και δύο ερωτικές συντρόφους ο δεκαοχτάχρονος Ζιλ θα ωριμάσει σε μία περίοδο έντονης πολιτικοποίησης και κοινωνικών αλλαγών.
Η ανάγνωσή μας: Ο Ολιβιέ Ασαγιάς είναι γεννημένος το 1955 οπότε η εποχή που περιγράφει επιχειρώντας να συντηρήσει το ανατρεπτικό προφίλ του είναι τα εφηβικά του χρόνια, όταν πρόεδρος στη Γαλλία ήταν ο Ζορζ Πομπιντού και ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης ο Λεονίντ Μπρέζνιεφ. Οι νεαροί ήρωες του, γόνοι μεσοαστικών οικογενειών, εκτονώνουν την αντιεξουσιαστική τους ορμή με βόμβες μολότοφ στο σχολείο τους και έχουν την πολυτέλεια για ευρωπαϊκά ταξίδια ερχόμενοι σε επαφή με την υποκουλτούρα των χίπις που μόλις είχε φτάσει από τις ΗΠΑ. Δεν ξέρουν όμως πώς να οργανώσουν το δικό τους νεανικό κίνημα και βρίσκονται σε πλήρη ιδεολογική σύγχυση αφού πανεύκολα αλλάζουν την ετικέτα του μαοϊστή με αυτή του τροτσκιστή. Αφαιρετική στη σύλληψη και χαλαρή στην πραγμάτωσή της η βουτιά στο παρελθόν του Ασαγιάς έχει περισσότερο συναισθηματική αξία και παρά τις προσδοκίες του δεν μπορεί να βρει αντιστοιχίες με τη συλλογική αγωνία της σημερινής γενιάς. Δίχως συγκεκριμένο σενάριο ή ένα στοιχειώδη εσωτερικό ρυθμό οι νεαροί (κάποιοι από αυτούς πρωτοεμφανιζόμενοι) πρωταγωνιστές του φλυαρούν ακατάπαυστα σε άψυχες εικόνες. Σε αντίθεση με τις έντεκα πρώτες ταινίες του (όπου μόλις μία είχε προβληθεί στην Ελλάδα) οι τρεις τελευταίες δουλειές του βρίσκουν διέξοδο στις αίθουσες. Το ΜΕΤΑ ΤΟ ΜΑΗ κυκλοφορεί με προφανή σκοπό να δελεάσει το οργισμένο (;) τμήμα της νεολαίας. Το βραβείο σεναρίου στο περσινό φεστιβάλ Βενετίας μοιάζει σαν ανέκδοτο, μια καθυστερημένη αναγνώριση σε έναν κάποτε αιρετικό δημιουργό.
Αξιολόγηση: 3/10
BLACK BOX
EΛΛΑΔΑ/70'/ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ-ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΙΓΑΣ
Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Γεράσιμος Ρήγας
Ο μύθος: Σπουδαστές και χορογράφοι της πειραματικής σκηνής της Κρατικής Σχολής Χορού μιλούν για την τέχνη τους.
Η ανάγνωσή μας: Είναι σεβαστή η αφοσίωση του Γεράσιμου Ρήγα στο ντοκιμαντέρ που ήταν το αντικείμενο των κινηματογραφικών του σπουδών στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια. Δεν συντρέχει όμως κανένας λόγος γι’ αυτή την πέμπτη του ταινία τεκμηρίωσης από τη στιγμή που με το ίδιο θέμα είχε καταπιαστεί πιο σοβαρά και αναλυτικά στο φιλμ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ το 2005. Ύστερα από το περσινό 100, γυρισμένο στο κέντρο επιχειρήσεων της Ελληνικής Αστυνομίας, επιστρέφει με μία ακόμη ταινία «δημόσιου» ενδιαφέροντος, όχι βέβαια για το κοινό που απευθύνεται αλλά για εκείνους που θα τη χρηματοδοτούσαν. Σκηνές από πρόβες, παραστάσεις και συνεντεύξεις παρελαύνουν με ένα επαναλαμβανόμενο μοντάζ χωρίς κανένα στοιχείο για τα έργα ή την ταυτότητα των ομιλητών παρά μόνο στους βιαστικούς τίτλους τέλους. Υποτίθεται ότι οι νέοι χορευτές και χορογράφοι (τη διαφορά τη μαντεύεις απ’ τα συμφραζόμενα) εκμυστηρεύονται τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους όμως γρήγορα συνειδητοποιείς ότι ο σκηνοθέτης προσεγγίζει τυχοδιωκτικά το χορό ως καλλιτεχνική έκφραση. Ούτε λόγος επίσης για μία πιο τολμηρή δημοσιογραφική έρευνα σε θέματα που σχετίζονται για παράδειγμα με τα κριτήρια επιλογής των σπουδαστών. Θα μπορούσε να είναι το κάκιστο making of για μία ή περισσότερες παραγωγές της Κρατικής Σχολής Χορού, αλλά με συνχρηματοδότη την ΕΡΤ, που μάλλον υπερκάλυψε τον προϋπολογισμό της, το αποτέλεσμα γίνεται ακόμη πιο ενοχλητικό.
Αξιολόγηση: 2/10
OZ: MEΓΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ (ΟΖ ΤΗΕ GREAT AND POWERFUL)
ΗΠΑ/130'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Σαμ Ράιμι
Ηθοποιοί: Τζέιμς Φράνκο, Μισέλ Γουίλιαμς, Ρέιτσελ Βάις, Μίλα Κούνις
Ο μύθος: Καταδιωκόμενος για τις απάτες του ο Όσκαρ Ντιγκς, ένας κατεργάρης μάγος του τσίρκου, θα βρεθεί στην ονειρική χώρα του Οζ όπου θα αποκτήσει νέους φίλους και θα συνδέσει την τύχη του με τρεις σαγηνευτικές μάγισσες.
Η ανάγνωσή μας: Eμπνευσμένη από το μυθιστόρημα του Λάιμαν Φρανκ Μπάουμ Τhe Wonderful Wizard Of Oz, η ταινία δεν είναι μία σύγχρονη εκδοχή του ΜΑΓΟΥ ΤΟΥ ΟΖ του Βίκτορ Φλέμινγκ αλλά ένα ανούσιο προοίμιο με πολλούς περιορισμούς στον τομέα των πνευματικών δικαιωμάτων σε σχέση με το κλασσικό φιλμ του 1939. Πιστός στο παραμυθένιο πνεύμα του βιβλίου ο Σαμ Ράιμι φαίνονταν εξαρχής η καταλληλότερη επιλογή, για να έχουν οι άνθρωποι της Ντίσνεϊ το κεφάλι τους ήσυχο. Ξοδεύει ένα εξωφρενικό μπάτζετ διακοσίων εκατομμυρίων δολαρίων, γοητευμένος, για μία ακόμη φορά, από τις τεχνολογικές δυνατότητες που του παρέχουν τα οπτικά εφέ και προσεγγίζει την ιστορία του με ένα παλιομοδίτικο άγγιγμα που παραπέμπει σε περιπέτειες φαντασίας της δεκαετίας του '90. Ο Τζέιμς Φράνκο (στην τέταρτη συνεργασία του με το σκηνοθέτη μετά την τριλογία του SPIDERMAN) είναι φυσιογνωμικά ιδανικός στο ρόλο του μικροαπατεώνα και αφελή Όσκαρ, αλλά, ως συνήθως, υποκριτικά ανεπαρκής. Τραγικό το γυναικείο καστ σε αταίριαστους ρόλους, μάλλον δεν θα συμβάλλει μαγικά στη δημιουργία ουρών στα αμερικανικά ταμεία. Μια ψευδαίσθηση οικογενειακής ψυχαγωγίας που μπορείτε να προσπεράσετε.
Αξιολόγηση: 2/10
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΕΛΛΑΔΑ/90'/ ODEON
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αρβανίτης
Ηθοποιοί: Κάτια Δανδουλάκη, Κλέων Γρηγοριάδης, Άννα Ανδριανού, Αθηνά Οικονομάκου
Ο μύθος: Αθηναϊκές ιστορίες που εκτυλίσσονται στη νυχτερινή πρωτεύουσα.
Η ανάγνωσή μας: Αν φλέγεστε από την επιθυμία να δείτε τον Κλέωνα Γρηγοριάδη ως μαστουρωμένο ταξιτζή, την Αθηνά Οικονομάκου σαν χαζοχαρούμενη κινηματογραφίστρια, την Άννα Ανδριανού ως ερωτικά αποτυχημένη ραδιοφωνική παρουσιάστρια ή τη Μαρία Γεωργιάδου ως κόρη της Κάτιας Δανδουλάκη αυτή είναι η ευκαιρία σας. Ο πολυπράγμων τηλεοπτικά Δημήτρης Αρβανίτης μεταφέρει την trash αισθητική του από τη μικρή στη μεγάλη οθόνη, βάζοντας μάλιστα, όπως δήλωσε, στην επίσημη πρεμιέρα του φιλμ, τους ηθοποιούς ως (συμ)μέτοχους στην παραγωγή του οι οποίοι, από φόβο μη χάσουν το τηλεοπτικό μεροκάματο, δεν θα μπορούσαν να αρνηθούν την πρόταση. Κακόγουστη φρασεολογία και ερμηνείες επιπέδου σχολικών σκετς δίνουν το απόλυτο παράδειγμα κινηματογραφικού κανιβαλισμού.
Αξιολόγηση: 0/10
