ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
του Νίκου Νικολαΐδη
Στην Αθήνα βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες για τη προώθηση της καινούριας του ταινίας ο Κώστας Γαβράς, που το έργο του είναι σχεδόν συνυφασμένο με το πολιτικό σινεμά. Σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις του (Στέγη Γραμμάτων, κρατική τηλεόραση), η πολιτική και η οικονομία μονοπώλησαν το περιεχόμενο των συζητήσεων και των ερωτημάτων που κλήθηκε να απαντήσει. Ελπίζουμε στο τέλος του μήνα, όταν θα είναι και πάλι κοντά μας με αφορμή το μεγάλο αναδρομικό αφιέρωμα που του ετοιμάζει η Ταινιοθήκη της Ελλάδας, να του δώσουν την ευκαιρία να μιλήσει περισσότερο και για την τέχνη του κινηματογράφου που υπηρετεί με τόση αφοσίωση εδώ και μισό αιώνα.
ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΜΟ 3D (FINDING NEMO 3D) Επανέκδοση
HΠΑ-ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ/100'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Άντριου Στάντον, Λι Άνκριτς
Ακούγονται: Θοδωρής Αθερίδης, Δήμητρα Παπαδοπούλου, Ντίνος Σούτης
Κινουμένων σχεδίων μόνο με ελληνική μεταγλώττιση
Ο μύθος: Ένα μικρό τροπικό ψάρι, ο Νέμο, αιχμαλωτίζεται από δύτες στην περιοχή ενός κοραλλιογενούς ύφαλου και καταλήγει στο ενυδρείο ενός οδοντογιατρού στο λιμάνι του Σίδνεϊ. Ο πατέρας του Μάρλιν μαζί με τη συντροφιά ενός ακόμη ψαριού, της Ντόρι, θα περάσει απίθανες περιπέτειες στον ωκεανό για να ελευθερώσει το γιο του.
Η ανάγνωσή μας: Το ψαράκι που τάραξε τα νερά στο χώρο του computer-animation την προηγούμενη δεκαετία, επανεκδίδεται από τις Disney και Pixar σε 3D στο δρόμο που χάραξαν τα δύο studios με το ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ. Το ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΕΜΟ είχε τεράστια καλλιτεχνική επιτυχία, κερδίζοντας Όσκαρ κινουμένων σχεδίων, υποψηφιότητα στην κατηγορία του σεναρίου και τριάντα τέσσερα ακόμη βραβεία. Το 2008, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου το κατέταξε δέκατο στη λίστα με τις κορυφαίες ταινίες κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών. Οι παγκόσμιες εισπράξεις του πλησιάζουν το ένα δισεκατομμύριο δολάρια και παρουσιάστηκε ως θεατρικό μιούζικαλ, video game και ξεχωριστό πρόγραμμα στα θεματικά πάρκα της Ντίσνεϊλαντ. Η ρεαλιστική απεικόνιση του υποθαλάσσιου κόσμου συμβαδίζει με την εντυπωσιακή εκφραστικότητα των ψαριών. Ο σκηνοθέτης-σεναριογράφος Άντριου Στάντον αξιοποίησε τις παιδικές μνήμες και τις εμπειρίες του ως γονέας, σε μία παιδική περιπέτεια που μάγεψε εξίσου μικρούς και μεγάλους. Τρυφερότητα, οικολογικά μηνύματα και ενήλικο χιούμορ συνυπάρχουν μοναδικά με επίκεντρο τη σχέση ενός υπερπροστατευτικού πατέρα με τον συνεσταλμένο γιο του. Δέκα χρόνια αργότερα, η αναζήτηση και η σωτηρία του Νέμο προκαλεί τον ίδιο βαθμό ευφορίας και αποτελεί το καλύτερο προοίμιο για το FINDING NEMO 2 που αναμένεται το 2016.
Αξιολόγηση: 9/10
PIETA
NOTIA KOΡΕΑ/104'/ΑΜΑ FILMS
Σκηνοθεσία: Κιμ Κι Ντουκ
Ηθοποιοί: Λι Γιουνγκ Γιν, Γιο Μιν Σου
Ο μύθος: Ο Λι, ένας μοναχικός εισπράκτορας τρομοκρατεί και κακοποιεί τα θύματα ενός τοκογλύφου, όταν αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους. Κάποια μέρα θα βρεθεί στο δρόμο του μία μεσήλικη γυναίκα που θα ισχυριστεί ότι είναι η μητέρα που ποτέ δεν είχε γνωρίσει.
Η ανάγνωσή μας: Παλιός γνώριμος του ελληνικού κοινού ο παραγωγικός Κιμ Κι-Ντουκ (δεκαοχτώ ταινίες σε δεκαέξι χρόνια), επιστρέφει στη βίαια θεματολογία παλαιότερων δημιουργιών του όπως ΤΟ ΝΗΣΙ και το ΒUD GUY. Η ζοφερή εικόνα ενός απόκληρου της ζωής με κυνική ιδιοσυγκρασία και η σκληρή μοίρα της κορεατικής εργατικής τάξης δίνονται με ελλειπτική ματιά. Πίσω από τη φαινομενική επανένωση μητέρας και γιου, που μοιάζει ελαφρώς μεταφυσική στο δυτικό τρόπο σκέψης, ο Κι-Ντουκ περιγράφει τελετουργικά μία οδυνηρή ιστορία εκδίκησης, διαποτισμένη με έναν υπόγειο ερωτισμό και θρησκευτικούς συμβολισμούς. Ο τίτλος μεταφράζεται ως οίκτος η έλεος από τα ιταλικά και παραπέμπει στη γνωστή εικονογράφηση της χριστιανικής θρησκείας, όπου η Παναγία κρατάει στα χέρια της το σώμα του νεκρού Χριστού. Η αφίσα της ταινίας αναπαριστά αυτή την εικόνα με μία στημένη φωτογράφηση, που δεν αντιστοιχεί σε κάποιο πλάνο του φιλμ. Η περίφημη Γιο Μιν Σου ακτινοβολεί στην οθόνη με τη γοητευτική φυσιογνωμία της, θα μπορούσε να ήταν η έμπνευση του Μιχαήλ Άγγελου όταν φιλοτεχνούσε τη δική του Ρieta για το ναό του Αγίου Πέτρου στο Βατικανό, και παραμένει σπαρακτική μέχρι την τελική της θυσία. Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας τον περασμένο Σεπτέμβριο για ένα έγκλημα και μία τιμωρία ασιατικής προέλευσης και μοντέρνας αισθητικής.
Αξιολόγηση: 7/10
AΛΛΟΘΙ (ΑRBITRAGE)
ΗΠΑ/107'/ΑUDIOVISUAL
Σκηνοθεσία: Νίκολας Τζαρέκι
Ηθοποιοί: Ρίτσαρντ Γκιρ, Σούζαν Σάραντον, Τιμ Ροθ, Λετίσια Κάστα
Ο μύθος: Ένας καταξιωμένος επιχειρηματίας προσπαθεί να ολοκληρώσει τη πώληση της εταιρείας του, δίχως οι υποψήφιοι αγοραστές αντιληφθούν ότι έχει χρεοκοπήσει. Στα μυστικά του θα προστεθεί ο θάνατος ενός ατόμου από δική του υπαιτιότητα.
Η ανάγνωσή μας: Άλλοτε παιδί θαύμα ο 34χρονος Νίκολας Τζαρέκι, είχε προσληφθεί έφηβος ακόμη ως τεχνικός σύμβουλος στη ταινία ΗΑCKERS του Ίαν Σόφτλι, αποφοίτησε στα δεκαεννιά του από τη σχολή κινηματογράφου της Νέας Υόρκης και το 2001 υπέγραψε το βιβλίο Ηοw 20 Film Directors Got Their Start. To ντεμπούτο του ΤΗΕ ΟUTSIDER ήταν ένα ντοκιμαντέρ για μία ταινία του Τζέιμς Τόμπακ και το πρώτο του σενάριο για το ΙNFORMERS του Γκρέγκορ Τζόρνταν το υπέγραψε μαζί με τον διάσημο συγγραφέα Μπρετ Ίστον Έλις. Το πορτραίτο ενός μεγιστάνα που παλεύει να αποφύγει την κατάρρευση, αναγνωρίζοντας το χρήμα ως ευαγγέλιο και αποκλειστικό μέσο ευγνωμοσύνης, ακολουθεί τη δομή ενός οικογενειακού και οικονομικού δράματος. Ο Τζαρέκι πρόσκειται σχεδόν φιλικά στον ήρωα του, αρνείται να τον κρίνει στην ερωτική απιστία ή στην προσπάθεια του να ξεφορτωθεί ένα φόνο. Αναπόφευκτα η δραματουργία γίνεται πιο προβλέψιμη, ιδίως στο αστυνομικό μέρος, όταν ο Νόμος στρέφεται στην παραποίηση στοιχείων όπως και τα γεράκια της Γουόλ Στριτ. Ο Ρίτσαρντ Γκιρ διαπρέπει σε έναν ρόλο που του ταιριάζει ιδανικά. Η κάμερα τον ακολουθεί παντού υπό τους ήχους του αγχωτικού score του Κλιφ Μαρτίνεζ κι εκείνος μας παρασύρει να δούμε με κατανόηση τον ήρωα του, μέχρι η Σούζαν Σάραντον (για δεύτερη φορά κινηματογραφική σύζυγος του μετά το ΧΟΡΕΥΕΤΕ; του Πίτερ Τσέλσομ) ξεσκεπάσει το υπαρξιακό του κενό. Πριν εκφωνήσει τον τελευταίο λόγο, θα έχει διασφαλίσει την περιουσία και την αθωότητα του, με τίμημα τον εαυτό του.
Αξιολόγηση: 6 /10
DJANGO O TIMΩΡΟΣ (DJANGO UNCHAINED)
HΠΑ/165'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Κουέντιν Ταραντίνο
Ηθοποιοί: Τζέιμι Φοξ, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κριστόφ Βαλτζ, Σάμιουελ Ελ Τζάκσον, Ντον Τζόνσον
Ο μύθος: Τις παραμονές του αμερικανικού εμφυλίου, ένας κυνηγός επικηρυγμένων αγοράζει έναν μαύρο σκλάβο που αποδεικνύεται πολύτιμος πληροφοριοδότης. Τον εκπαιδεύει ως συνεργάτη του και μαζί ταξιδεύουν μέχρι το Μισισιπή για να απελευθερώσουν τη σύζυγο του από τα χέρια ενός ρατσιστή ιδιοκτήτη φυτείας.
Η ανάγνωσή μας: Το πάθος του Ταραντίνο για τα σπαγγέτι-γουέστερν και ιδιαίτερα τις ταινίες του Σέρτζιο Κορμπούτσι όπως το DJANGO του 1966 (που εδώ δανείζει το τίτλο και τον πρωταγωνιστή Φράνκο Νέρο σε ένα σύντομο πέρασμα), ενέπνευσαν το νέο του πόνημα. Αν και πολυσυλλεκτική στις επιρροές της δεν πρόκειται για μία ταινία με θέμα τη δουλεία αλλά για τη ζωή ενός δούλου που κερδίζει την ανεξαρτησία του. Με αυτή την έννοια έχει ελάχιστη σχέση με τον ιστορικό χαρακτήρα που έδωσε ο Σπίλμπεργκ στο ΑΜΙSTAD και τη φυλετική σύγκρουση στα πρότυπα του Ρίτσαρντ Φλάισερ στο ΜΑΝDINGO, παρά τις αντιρατσιστικές νύξεις και τους βολικούς αναχρονισμούς στο ενδυματολογικό και μουσικό σκέλος. Ο απελευθερωμένος μαύρος δεν προασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, απλά επιθυμεί να σώσει τη γυναίκα του, πράξη που θα τον εξισώσει στη συνείδηση του με τους λευκούς δυνάστες. Αδόκιμο χιούμορ και άσκοπη περιπλάνηση στο ξεκίνημα που δεν εμβαθύνει σε δύο αταίριαστες προσωπικότητες, γραφική βία σύμφωνη με τη φήμη του Ταραντίνο στο τελικό ξεκαθάρισμα. Στην ουσία ταινία έχουμε μόνο στην ενδιάμεση μία ώρα από τη στιγμή που το ντουέτο των κυνηγών φτάνει στην κατοικία του νεαρού ιδιοκτήτη της φυτείας. Εκεί ο Αμερικανός σκηνοθέτης στήνει ένα ψυχολογικό θρίλερ δωματίου γύρω από μία ψεύτικη αγοραπωλησία με τον αγνώριστο Σάμιουελ Ελ Τζάκσον να δίνει ρεσιτάλ ως ο τετραπέρατος αφοσιωμένος υπηρέτης και τον Ντι Κάπριο να αξιοποιεί τα διαδοχικά διδάγματα του Μάρτιν Σκορσέζε, ενσαρκώνοντας έναν αλαζόνα αριστοκράτη. Όμως δέσμιος της μεγαλομανίας του ο Ταραντίνο μας θυμίζει ότι δεν παίρνει τους ήρωες του στα σοβαρά και τους σπρώχνει σε αψυχολόγητες πράξεις μίσους πριν τινάξει τα μυαλά τους στον αέρα μαζί με τις δικές μας ελπίδες.
Αξιολόγηση: 5/10
ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ (LE CAPITAL)
ΓΑΛΛΙΑ/114'/ODEON
Σκηνοθεσία: Κώστας Γαβράς
Ηθοποιοί: Γκαντ Ελμαλέχ, Γκάμπριελ Μπερν, Νατάσα Ρενιέ, Ιπολίτ Ζιραρντό
Ο μύθος: Ένα υψηλόβαθμο στέλεχος ορίζεται πρόεδρος μίας μεγάλης ευρωπαϊκής τράπεζας όταν ο προκάτοχος του αρρωσταίνει. Οι μεγαλομέτοχοι τον θεωρούν ακίνδυνο και αναλώσιμο, όμως εκείνος θα κάνει τα πάντα για να εδραιωθεί στη θέση του και να μεγιστοποιήσει τις οικονομικές απολαβές του.
Η ανάγνωσή μας: Με έναυσμα το ομώνυμο μυθιστόρημα του Στεφάν Οσμόν, ο Κώστας Γαβράς μας μυεί στα άδυτα του διεθνούς τραπεζικού συστήματος, για να αναδείξει τους μηχανισμούς λειτουργίας των αγορών που ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία. Ο Μαρκ Τουρνέιγ είναι ένας άπληστος τραπεζίτης χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς που λατρεύει το χρήμα και την εξουσία, περιμένοντας τη κατάλληλη ευκαιρία. Όταν αυτή του δοθεί, θα αποποιηθεί το χαμηλό προφίλ και θα επιχειρήσει να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος στις μηχανορραφίες, που ο Έλληνας δημιουργός γνωρίζει με μαεστρία να κινηματογραφεί. Η περικοπή προσωπικού και η εξαγορά μίας τοξικής ιαπωνικής τράπεζας μονοπωλούν την οικονομική ατζέντα του φιλμ. Ο Γαβράς αφουγκράζεται τους κινδύνους της σύγχρονης οικονομίας που τείνει να γίνει μία νέα θρησκεία, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο φακός του ξεχνιέται σε αίθουσες συνεδριάσεων, σε αλλεπάλληλες τηλεδιασκέψεις και συνεχή αεροπορικά ταξίδια και, παρόλο που αποφεύγει το σκόπελο μίας ταινίας καταγγελίας, το πολιτικοοικονομικό θρίλερ παραμένει υπερβολικά διαλογικό. Ο Γκαντ Ελμαλέχ που αντικατέστησε το Ματιέ Κασοβίτς, ο οποίος προορίζονταν για το ρόλο, αποδείχτηκε μία καταστροφική επιλογή. Ανέκφραστος και μονολιθικός δεν πείθει ως αριβίστας και μετρ των ελιγμών και φέρνει το μειδίαμα σε όσους γνωρίζουν το κωμικό παρελθόν του. Η ταινία του Γαβρά, δίχως να απογοητεύσει τους παλιούς θαυμαστές ή να χαροποιήσει τους τραπεζικούς κύκλους, αποτελεί ένα μικρό κεφάλαιο στην πολυβραβευμένη φιλμογραφία του, επειδή οι ανησυχίες του δεν προσθέτουν κάτι καινούριο στον ανοιχτό διάλογο κοινωνικού προβληματισμού.
Αξιολόγηση: 5/10
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ (STORIES WE TELL)
ΚΑΝΑΔΑΣ/108'/STRADA FILM
Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Σάρα Πόλεϊ
Εμφανίζονται: Μάικλ Πόλεϊ, Χάρι Γκάλκιν, Τζον Μπούκαν
Ο μύθος: Η σκηνοθέτης επιχειρεί να γνωρίσει τη μητέρα της που έχασε από καρκίνο, όταν ήταν παιδί, μέσα από συνεντεύξεις με συγγενικά πρόσωπα και φίλους. Η έρευνα της συμπτωματικά θα της αποκαλύψει και την ταυτότητα του βιολογικού της πατέρα.
Η ανάγνωσή μας: Η Σάρα Πόλεϊ, κόρη ενός ηθοποιού αγγλικής καταγωγής και μίας υπεύθυνης κάστινγκ, γεννήθηκε το 1979 και μπήκε στο χώρο της υποκριτικής από τεσσάρων ετών. 'Εγινε γνωστή με εμφανίσεις της σε ταινίες όπως το ΓΛΥΚΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ του Ατόμ Εγκογιάν και το ΕΧΙSΤΕΝΖ του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ. Με επίκεντρο την απρόβλεπτη προσωπικότητα της μητέρας της Ντάιαν Πόλεϊ που πέθανε πρόωρα, η σκηνοθέτης ανακρίνει σιωπηλά τους ομιλητές της. Ξεχωρίζει η αφοπλιστική εξομολόγηση του πατέρα της Μάικλ με αποκορύφωμα τη στιγμή που πληροφορείται ότι η Σάρα δεν είναι βιολογικό του παιδί. Οι συνεντεύξεις των ανθρώπων του στενού περιβάλλοντος διανθίζονται από υλικό σε Super 8 με οικογενειακά στιγμιότυπα και σκηνοθετημένα πλάνα με ηθοποιούς, μία άστοχη προσθήκη που εξανεμίζει την αυθεντικότητα. Οι θεατές θα πρέπει να μαντέψουν τη σχέση του κάθε προσώπου με την εκλιπούσα αφού η σκηνοθέτης αμελεί ή αισθάνεται άβολα να προσδιορίσει τη ταυτότητα τους, έχοντας απέναντι της και τους κρυφούς εραστές της μητέρας της. Για τη σκοπιμότητα του ντοκιμαντέρ πρώτος θα αναρωτηθεί ο αδελφός της μπροστά στη κάμερα. Η Πόλεϊ θα παρακάμψει τη θλίψη για την απώλεια της παιδικής ηλικίας στο χώρο του θεάματος, επικαλούμενη ευγενικά τη σημασία των αναμνήσεων. Όσοι την αγνοούσαν μέχρι σήμερα ίσως θεωρήσουν το φιλμ ως μία έρευνα αμφίβολης μετριοφροσύνης, αυτοί όμως που παρακολουθούν την πορεία της, θα βρουν την εξήγηση για την πάγια μελαγχολική έκφραση της.
Αξιολόγηση: 5/10
