NEEΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 1 & 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
του Νίκου Νικολαΐδη
Στον κινηματογράφο Τιτάνια, συνεχίζεται το αφιέρωμα στον Μπέρτολτ Μπρεχτ, που άρχισε το Δεκέμβριο, με τις ταινίες Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ του Γκέοργκ Βίλχελμ Παμπστ, ΚUHLE WAMPE: ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ; του Ζλάταν Ντούντοφ, ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΜΙΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ του Φριτς Λανγκ, τα σενάρια των οποίων υπέγραψε ο Γερμανός συγγραφέας. Οι τρεις ταινίες, που πρόχειρα και εσφαλμένα εντάχθηκαν στη λίστα των νέων κυκλοφοριών από μερίδα του Τύπου, θα προβάλλονται από 3 έως 9 Ιανουαρίου σε ενιαίο ημερήσιο πρόγραμμα, μαζί με τη μεσαίου μήκους ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΕΝΟΣ ΚΟΥΡΕΙΟΥ, που ο Μπρεχτ σκηνοθέτησε σε συνεργασία με τον Έρικ Ένγκελ.
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΦΟΥΣ (DUPA DEALURΙ)
ΡΟΥΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ-ΒΕΛΓΙΟ/143'/SEVEN FILMS
Σκηνοθεσία: Κριστιάν Μουνγκίου
Ηθοποιοί: Κοσμίνα Στράταν, Κριστίνα Φλούτουρ, Βαλέριου Αντριούτα
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 3 Ιανουαρίου
Ο μύθος: Η Αλίνα, μετανάστρια στη Γερμανία επιστρέφει προσωρινά στη Ρουμανία για να πάρει μαζί της την αδελφική της φίλη, από τα χρόνια του ορφανοτροφείου, Βοϊτσίτα που στο μεταξύ έχει γίνει καλόγρια. Η φιλοξενία της στο μοναστήρι και η ασυμβίβαστη στάση της, θα αναστατώσει το μοναχικό βίο και θα δοκιμάσει τη σχέση των δύο γυναικών.
Η ανάγνωσή μας: Ένα ασυνήθιστο γεγονός που συγκλόνισε μία ορθόδοξη μονή το 2005 και δύο σχετικά με το θέμα βιβλία της συγγραφέως Τατιάνα Νικολέσκου Μπραν που προκάλεσαν αίσθηση στη ρουμάνικη κοινή γνώμη προσέλκυσαν το ενδιαφέρον του Κριστιάν Μουνγκίου (4 ΜΗΝΕΣ, 3 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ, 2 ΗΜΕΡΕΣ) για τη τέταρτη ταινία του. Η κρίση μίας φιλίας και το αδιέξοδο μίας ομοφυλοφιλικής σχέσης, που αποφεύγει να τονίσει ο Ρουμάνος δημιουργός αν και ανταποκρίνεται στα πραγματικά περιστατικά, πυροδοτεί τη μετωπική σύγκρουση της πίστης με την απιστία. Η ανταρσία της Αλίνας στη θρησκευτική αφοσίωση της φίλης της, την καθιστά αυτόματα αμαρτωλή και επικίνδυνη και οι κανόνες διαβίωσης του μοναστηριού μετατρέπονται σε ένα σωφρονιστικό μηχανισμό. Ο Μουνγκίου αναλύει μεθοδικά την είσοδο του κοσμικού παράγοντα στο άβατο και τη βαθμιαία αποδιοργάνωση που προκαλεί και αποφεύγει επιμελώς να δημιουργήσει μία κατανυκτική ατμόσφαιρα. Η κάμερα του παρακολουθεί τη συνεχή κινητικότητα των μοναχών στις καθημερινές ασχολίες τους και βρίσκει συνεχείς αφορμές να εγκαταλείψει το μοναστήρι, με σκηνές σε υπηρεσίες, νοσοκομεία, το ορφανοτροφείο και το σπίτι της ανάδοχης οικογένειας. Ανάλογες ευκαιρίες φυγής έχει και η ηρωίδα του που θα τις απορρίψει, προσβλέποντας μάταια στην κατανόηση της αντίδρασης της. Με πρόσχημα τη σωτηρία και τη βοήθεια της, η μοναστική ιεραρχία θα παρεκτραπεί και ο Μουνγκίου θα ανταμείψει το θεατή για την υπομονή του με την κλιμάκωση του σασπένς στο σκοτεινό επίλογο. Βραβείο σεναρίου και γυναικείας ερμηνείας εξ ημισείας στις δύο πρωταγωνίστριες στο Φεστιβάλ Καννών, και ήδη στην ημιτελική λίστα των εννέα επικρατέστερων ταινιών για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας, στην προσεχή 85η τελετή των βραβείων της Ακαδημίας.
Αξιολόγηση: 7/10
ΤΗΕ ΙMPOSSIBLE (LO IMPOSIBLE)
ΙΣΠΑΝΙΑ/114'/ΟDEON
Σκηνοθεσία: Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα
Ηθοποιοί: Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, Ναόμι Γουότς, Τομ Χόλαντ, Τζέραλντιν Τσάπλιν
Ο μύθος:Μία πενταμελής οικογένεια που παραθερίζει στην Ταϊλάνδη έρχεται αντιμέτωπη με το καταστροφικό τσουνάμι που πλήττει την περιοχή.
Η ανάγνωσή μας: Με βάση τις αναμνήσεις που κατέγραψε η Ισπανίδα Μαρία Μπελόν, για τα όσα βίωσε αυτή και η οικογένεια της τα Χριστούγεννα του 2004, ο Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα και σύσσωμη η ομάδα των συνεργατών του στο φιλμ ΤΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ, δοκιμάζουν τις δυνάμεις τους σε μία δραματική περιπέτεια επιβίωσης. Τα γυρίσματα, για μεγαλύτερη αυθεντικότητα, πραγματοποιήθηκαν στο ίδιο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η οικογένεια, με δεκάδες κομπάρσους να ανήκουν στους διασωθέντες εκείνης της τραγωδίας. Όσοι δεν είχαν εντυπωσιαστεί από το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Καταλανού σκηνοθέτη, τους περιμένει μία ευχάριστη έκπληξη, καθώς εκείνος χειρίζεται με μέτρο τα συγκινητικά και θεαματικά στοιχεία της ιστορίας του. Περνάει με επιτυχία την κρίσιμη δεκάλεπτη σκηνή του υδάτινου εφιάλτη, αλλά δεν αναλώνεται σε άσκοπες λεπτομέρειες που συχνά συνοδεύουν μία ταινία καταστροφής, εστιάζοντας σε εύστοχες ψυχολογικές παρατηρήσεις. Η επιβίωση της μητέρας και του πρωτότοκου γιου, συγκεντρώνει το υψηλότερο δραματουργικό ενδιαφέρον, επειδή ορθά ο Μπαγιόνα αφήνει, για ένα μεγάλο διάστημα, αδιευκρίνιστη τη τύχη των υπολοίπων. Η επανένωση τους, ένα πραγματικό θαύμα, κάμπτει οποιαδήποτε ένσταση θα υπήρχε, αν επρόκειτο για μυθοπλασία και υμνεί την ανεξάντλητη θέληση για ζωή. Η αγγλική γλώσσα και οι δύο λαμπεροί σταρ Ναόμι Γουότς και Γιούαν Μακ Γκρέγκορ (στη δεύτερη συνεργασία τους μετά το STAY του Μαρκ Φόρστερ), δίνουν το διεθνές διαβατήριο στο φιλμ που η κυκλοφορία σε αρκετές χώρες συμπίπτει με τη συμπλήρωση οκτώ χρόνων από τη θανατηφόρα φυσική καταστροφή.
Αξιόλογηση: 6/10
ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ (ΑΝΝΑ ΚΑRENINA)
AΓΓΛΙΑ/129'/UIP
Σκηνοθεσία: Τζόε Ράιτ
Ηθοποιοί: Κίρα Νάιτλι, Τζουντ Λόου, Άαρον-Τέιλορ Τζόνσον, Έμιλι Γουότσον
Ο μύθος: Στη Ρωσία του 19ου αιώνα, μία παντρεμένη αριστοκράτισσα θα ερωτευτεί με πάθος ένα νεαρό κόμη, διαλύοντας την οικογένειά της και σπιλώνοντας την υπόληψή της.
Η ανάγνωσή μας: Αφού διασκεύασε Τζέιν Όστιν καθώς και τους σύγχρονους Ίαν Μακ Γιούαν και Στιβ Λόπεζ, ο Τζο Ράιτ επιστρέφει στην κλασική λογοτεχνία και στο πασίγνωστο μυθιστόρημα του Λέοντος Τολστόι. Αναμενόμενη στροφή, αφού οι δύο προηγούμενες ταινίες του (Ο ΒΙΡΤΟΥΟΖΟΣ, ΧΑΝΝΑ) έδειξαν ότι δεν προσαρμόζεται εύκολα όταν καταπιάνεται με σημερινά θέματα. Ο Βρετανός σκηνοθέτης, εξαντλεί τις παρεμβάσεις του σε δύο βασικές παραμέτρους: τοποθετεί ολόκληρη την ταινία, με εξαίρεση ελάχιστα εξωτερικά πλάνα, σε μία θεατρική σκηνή που στήθηκε στα Shepperton Studios της Αγγλίας, και χώροι όπως η όπερα, ο σιδηροδρομικός σταθμός ή ο ιππόδρομος αποτελούν στη πραγματικότητα ένα εσωτερικό ντεκόρ που δύσκολα παραπλανεί το βλέμμα του θεατή. Πιθανόν ο Ράιτ να σεβάστηκε υπερβολικά το σενάριο του σερ Τομ Στόπαρντ, του διεθνούς φήμης θεατρικού συγγραφέα, όμως αυτή η απόφαση του εξυπηρετεί περισσότερο πρακτικούς και λιγότερο αισθητικούς λόγους. Η δεύτερη αλλαγή του είναι ο φιλμικός χρόνος που αφιερώνει στον Κονσταντίν Λέβιν που διεκδικούσε την καρδιά της νεαρής Κίτι, όπως και ο κόμης Βρόνσκι, πριν ο τελευταίος ξελογιάσει την Καρένινα. Σε συμφωνία με το μυθιστόρημα και σε αντίθεση με άλλες κινηματογραφικές μεταφορές, ο Λέβιν αποδεικνύεται ο ήρωας μίας δεύτερης παράλληλης πλοκής και ο Ντόχνολ Γκλίσον, γιός του ηθοποιού Μπρένταν Γκλίσον, δίνει τη σπουδαιότερη ερμηνεία της ταινίας. Η Κίρα Νάιτλι αφήνεται με άνεση στο φακό του Ράιτ για τρίτη φορά, αλλά φυσικά μένει στη σκιά των Γκρέτα Γκάρμπο και Βίβιαν Λι που επίσης ενσάρκωσαν στο παρελθόν την απελπισμένη ηρωίδα. Επηρεασμένος από το ύφος του Τσαϊκόφσκι, ο συνθέτης Ντάριο Μαριανέλι επενδύει μουσικά τα πάθη, τις συγκρούσεις και το ρομαντισμό των προσώπων, χαρίζοντας τη μοναδική υποψηφιότητα της ταινίας στις επερχόμενες Χρυσές Σφαίρες.
Αξιολόγηση: 5/10
ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΥΣ (UPSIDE DOWN)
ΓΑΛΛΙΑ-ΚΑΝΑΔΑΣ/107'/VILLAGE
Σκηνοθεσία: Χουάν Ντιέγκο Σολάνας
Ηθοποιοί: Τζιμ Στάρτζες, Κίρστεν Ντανστ, Τίμοθι Σπολ
Ο μύθος: Ο Άνταμ και η Ίντεν ανήκουν σε δύο διαφορετικούς πλανήτες, ερωτευμένοι από παιδιά. Εκείνη λόγω αμνησίας από ένα ατύχημα τον έχει ξεχάσει, ενώ εκείνος τη θεωρεί νεκρή. Όταν ο Άνταμ προσλαμβάνεται σε εταιρεία του πλούσιου και ευήμερου κόσμου, θα δει τυχαία την αγαπημένη του και θα θελήσει να ζωντανέψει τον έρωτα τους.
Η ανάγνωσή μας: Δεύτερη ταινία του Χουάν Ντιέγκο Σολάνα, με προϋπολογισμό που ξεπέρασε τα πενήντα εκατομμύρια δολάρια και δύο διάσημα ονόματα του αγγλόφωνου εμπορικού κυκλώματος ως πρωταγωνιστικό ζεύγος. Ο γιος του καταξιωμένου σκηνοθέτη Φερνάντο Σολάνας, υπερφιλόδοξα προσπαθεί να συνδυάσει σε λιγότερο από δύο ώρες, πολλά κινηματογραφικά είδη και αυτό αποτελεί το σημαντικότερο μειονέκτημα της ταινίας του. Το σενάριο του δεν διαθέτει τον απαραίτητο εσωτερικό ρυθμό στην πρόθεση του να είναι ταυτόχρονα αισθηματική ιστορία, δραματική περιπέτεια και αλληγορική ταινία φαντασίας. Ο Αργεντινός σκηνοθέτης, δεν κρύβει τις επιρροές του από πρόσφατες ταινίες όπως το ΙNCEPTION του Κρίστοφερ Νόλαν, το ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΝΗ του Μάθιου Βον και ιδιαίτερα το ΙΝ ΤΙΜΕ του Άντριου Νίκολ, όμως η ανάπτυξη είναι σχηματική και δίχως πρωτοτυπία. Ο εξαθλιωμένος πλανήτης που οι άνθρωποι του απαγορεύεται να εισέλθουν στο γειτονικό προηγμένο ουράνιο σώμα, τα μέλη του οποίου διεκδικούν την αποκλειστικότητα των τεχνολογικών ανακαλύψεων όπως το ελιξίριο νεότητας που εφευρίσκει ο νεαρός Άνταμ. Τα σουρεαλιστικά γραφικά, ο εμπνευσμένος σκηνογραφικός διάκοσμος του Αλεξ Μακ Ντάουελ και η ατμοσφαιρική φωτογραφία του Πιερ Ζιλ (οι μοναδικές αρετές με άλλα λόγια του φιλμ), υπηρετούν στην ουσία μία τετριμμένη ιδέα. Αναπόφευκτα το φουτουριστικό ρομάντζο του Αδάμ και της Εύας δεν φέρνει τα πάνω κάτω στο κινηματογραφικό σύμπαν, ίσως επειδή έλκεται υπερβολικά από τη βαρύτητα του χολιγουντιανού κόσμου.
Αξιολόγηση: 3/10
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΓΕΛΑ (L' HOMME QUI RIT)
ΓΑΛΛΙΑ-ΤΣΕΧΙΑ/95'/VIDEORAMA FILMS
Σκηνοθεσία: Ζαν Πιέρ Αμερί
Ηθοποιοί: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Εμανουέλ Σενιέ, Μαρκ-Αντρέ Γκροντίν
Ο μύθος: Ένα παραμορφωμένο αγόρι και ένα τυφλό κορίτσι που έμειναν εγκαταλειμμένα, μεγαλώνουν σαν αδέλφια κάτω από την προστασία του Ούρσους, ενός περιπλανώμενου τσαρλατάνου. Όταν ενηλικιώνεται ο Γκουινπλέιν, γίνεται δημοφιλής στα πανηγύρια που περιοδεύουν, για το χαραγμένο χαμόγελο στο πρόσωπο του και ερωτεύεται τη Ντέα. Τότε πληροφορείται ότι είναι ευγενής και κληρονόμος μεγάλης περιουσίας...
Η ανάγνωσή μας: Πέμπτη κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Βίκτωρος Ουγκό, κορυφαία εκδοχή του οποίου υπήρξε αυτή του Γερμανού εξπρεσιονιστή Πολ Λένι το 1928, με πρωταγωνιστή το Κόνραντ Βέιντ, το πρότυπο του Μπομπ Κέιν για το χαρακτήρα του Joker στην κόμικ μυθολογία. Ο Ζαν Πιέρ Αμερί (ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟΙ) εκπληρώνει ένα όνειρο ζωής με την πραγματοποίηση της ταινίας, αλλά μαζί με το σεναριογράφο της ΑΜΕΛΙ Γκιγιόμ Λοράντ, προσεγγίζουν χωρίς φλόγα και όραμα το υλικό του βιβλίου. Ο Γάλλος σκηνοθέτης αποφεύγει να τοποθετήσει τη δράση στο χρονικό και γεωγραφικό ορίζοντα του μυθιστορήματος (Λονδίνο τέλη του 17ου αιώνα), για να προσδώσει διαχρονική και οικουμενική σημασία στο έργο. Αυτόματα η ταξική αναρρίχηση του Γκουινπλέιν δεν μπορεί να αξιοποιηθεί ως ένα πυκνό πολιτικό σχόλιο και η ίντριγκα μένει προσκολλημένη στα όρια μίας τραγικής ιστορίας αγάπης. Ο Καναδός Μαρκ Αντρέ Γκροντίν περιορίζει την εκφραστικότητα του σε όσα του προσφέρει το μέτριο μακιγιάζ, και το «αιώνιο» χαμόγελο του αδυνατεί να προκαλέσει αποστροφή ή θλίψη. Ο Zεράρ Ντεπαρντιέ παίρνει έναν ακόμη ρόλο με βάση το σωματικό του εκτόπισμα και η Εμανουέλ Σενιέ στο ρόλο της δούκισσας έλκεται, αλλά δεν θέλγει αυτή τη φορά, από τη νεανική σάρκα. Ο συνθέτης Στεφάν Μουσά συνοδεύει με ένα γοητευτικό σκορ αυτή την άχρωμη αναπαράσταση, που πίσω από μία ακαδημαϊκή φόρμα μεταμορφώνει το περιθωριακό είδωλο σε έναν άβουλο κλόουν με την ελπίδα να προσελκύσει το νεανικό κοινό.
Αξιολόγηση: 3/10
