ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ του Νίκου Νικολαΐδη

Δέκα νέες κυκλοφορίες αυτή την εβδομάδα, κάτι που είχε να συμβεί από τις 15 Μαρτίου 2012, και άλλες τόσες αναμένονται με τα υπάρχοντα στοιχεία και την επόμενη εβδομάδα, όπου περιλαμβάνονται και τρεις δημιουργίες Ισπανών σκηνοθετών. Ο καταιγιστικός ρυθμός εξόδου νέων ταινιών δεν αντικατοπτρίζει τη ζήτηση της αγοράς, αλλά τη σπασμωδική συμπεριφορά των εταιρειών μπρος στον αυξανόμενο ανταγωνισμό μαζί με τις απαιτήσεις ορισμένων αιθουσών για αποκλειστικότητες.

Με ηπιότερο καιρό από άλλες χρονιές, υποδειγματική οργανωτική λειτουργία και τον γνώριμο ενθουσιασμό των παιδιών και εφήβων, ολοκληρώθηκε το 17ο Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους και 14η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας. Μεγάλο μέρος του Φεστιβάλ μεταφέρεται από 11 έως 17 Δεκεμβρίου στον κινηματογράφο Αλκυονίδα.

Η Ακαδημία Κλινικών Σπουδών της Αθήνας δίνει την ευκαιρία σε όσους δεν έχουν δει ή θα ήθελαν να παρακολουθήσουν ξανά την αριστουργηματική ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ του Αντρέι Ζβιαγκίτσεφ με την πιο αξέχαστη πατρική φιγούρα της τελευταίας δεκαετίας. Η προβολή θα πραγματοποιηθεί στις 14 Δεκεμβρίου και ώρα 14:00 στον κινηματογράφο Δαναό και είναι μία πρώτης τάξεως προθέρμανση ενόψει της νέας ταινίας του Ρώσου σκηνοθέτη LEVIATHAN, που αναμένεται τον προσεχή Φεβρουάριο.

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑΛΟΜ (ΥALOM'S CURE)
ΕΛΒΕΤΙΑ-ΗΠΑ-ΓΑΛΛΙΑ/77'/FILMTRADE
Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Σαμπίνε Γκίσιγκερ
Εμφανίζονται: Ίρβιν Γιάλομ, Μέριλιν Γιάλομ

Ο μύθος: Βιογραφικές λεπτομέρειες και επιστημονικές απόψεις του διακεκριμένου ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα Ίρβιν Γιάλομ.
Η ανάγνωσή μας: Με τον ελληνικό τίτλο να παραπέμπει στο βιβλίο του Στον κήπο του Επίκουρου και τον αντίστοιχο διεθνή στο μυθιστόρημά του The Schopenhauer Cure (Η θεραπεία του Σοπενάουερ), το ντοκιμαντέρ της Σαμπίνε Γκίσιγκερ έρχεται να εκπληρώσει τις επιθυμίες εκατομμυρίων θαυμαστών του Αμερικανού διανοητή. Η Ελβετίδα δημοσιογράφος ταξίδεψε με το συνεργείο της στην Καλιφόρνια, συνάντησε τον 83χρονο καθηγητή και τα μέλη της οικογένειάς του. Κατέγραψε τις καθημερινές ασχολίες του, όπως την αγαπημένη του ποδηλασία, ακολουθώντας τον μέχρι και στις καταδύσεις που επιδίδεται στο ησυχαστήριό του στη Χαβάη. Η νηφάλια και αξιοθαύμαστα συγκροτημένη εξιστόρηση του Γιάλομ γίνεται χωρίς παρεμβολές και ερωτήσεις οn camera, ενώ τον ρόλο των flashbacks τον καλύπτουν οι οικογενειακές φωτογραφίες και οι μαγνητοσκοπημένες συνεδρίες του θεραπευτή με ασθενείς του από διάφορες εποχές της καριέρας του. Αν μας αφήνει κάπως ανικανοποίητους η σκηνοθέτρια δεν οφείλεται στην ακαδημαϊκή της προσέγγιση ή τη λιτή ατζέντα της, αλλά επειδή αφήνει ανεκμετάλλευτη την προοπτική να αναζητήσει τον Γιάλομ πέρα από την εικόνα του δημοφιλούς ψυχιάτρου και λογοτέχνη. Να αξιοποιήσει ουσιαστικότερα τη δύναμη της οθόνης απ' ό,τι η έντυπη μορφή των θεωριών του και να μοιραστεί πιο γενναιόδωρα με τους θεατές τον «οδηγό» του προς την ευτυχία.
Αξιολόγηση: 7/10

FOXCATCHER
ΗΠΑ/134'/SPENTZOS FILM-SEVEN FILMS
Σκηνοθεσία: Μπένετ Μίλερ
Ηθοποιοί: Στιβ Καρέλ, Τσάνινγκ Τέιτουμ, Μαρκ Ράφαλο

Ο μύθος: Ένας Αμερικανός χρυσός Ολυμπιονίκης της ελευθέρας πάλης αποδέχεται την πρόσκληση ενός εκκεντρικού κροίσου να μετακομίσει στην έπαυλή του για να προετοιμαστεί. Ο ευεργέτης του όμως θα τον παρασύρει σε ασωτίες και θα στραφεί θανάσιμα ενάντια στον αδελφό του, που επίσης φιλοξενεί.
Η ανάγνωσή μας: Ο Μπένετ Μίλερ έλκεται ξανά από υπαρκτά πρόσωπα, όπως και στις προηγούμενες ταινίες του (CAPOTE, MONEYBALL), σκιαγραφώντας τη ζωή των αδελφών Μαρκ και Ντέιβιντ Σουλτς και τη σχέση τους με τον εκατομμυριούχο Τζον Ντι Ποντ. Η πολυετής έρευνά του για την υπόθεση υπονομεύεται από τις ακατανόητες σεναριακές διαφοροποιήσεις του Νταν Φούτερμαν (επανέρχεται μετά το CAPOTE), που δεν έχουν το ελαφρυντικό ότι προφυλάσσουν υπολήψεις. Η βίλα, για παράδειγμα, με το ιδιωτικό γυμναστήριο ονομάστηκε Foxcatcher μετά τον θάνατο της μητέρας του πάμπλουτου χρηματοδότη και όχι πριν από την άφιξη του Μαρκ, όπως εμφαντικά υποδηλώνει το φιλμ. Επίσης, ο θάνατος του Ντέιβιντ επήλθε το μεταγενέστερο 1996, κάτι αδιευκρίνιστο στη ροή της εξιστόρησης, που αφήνει να εννοηθεί για τις ανάγκες μίας συμπυκνωμένης δραματουργίας ότι όλα συνέβησαν πριν από τους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988. Ο Μίλερ κινηματογραφεί ομολογουμένως με υπόγεια ένταση και μελαγχολική διάθεση όχι μία αθλητική ταινία ή ένα biopic, αλλά το χρονικό μίας δολοφονίας. Το θέμα του όμως δεν το συναρτά με κάποιον βαθύτερο προβληματισμό, όπως η σχέση του πρωταθλητισμού με τους κάθε λογής επενδυτές, και παράλληλα υστερεί στην έκθεση του ψυχισμού των χαρακτήρων του. Επιλέγοντας τον Τσάνινγκ Τέιτουμ αποκλειστικά για τον σωματότυπό του και τον μακιγιαρισμένο Στιβ Καρέλ λόγω ομοιότητας (;) με τον Ντι Ποντ, δίνει μόνος του τις λαβές ώστε να βρεθεί με την πλάτη στο ταπί των εντυπώσεων.
Αξιολόγηση: 6/10

SAINT LAURENT
ΓΑΛΛΙΑ-ΒΕΛΓΙΟ/150'/ΟDEON
Σκηνοθεσία: Μπερτράν Μπονελό
Ηθοποιοί: Γκασπάρ Ουλιέλ, Ζερεμί Ρενιέ, Λουί Γκαρέλ, Χέλμουτ Μπέργκερ, Λεά Σεϊντού

Ο μύθος: Η χρυσή δεκαετία (1967-1976) σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο του Ιβ Σεν Λοράν.
Η ανάγνωσή μας: Η δεύτερη ταινία για τη ζωή του διάσημου σχεδιαστή μέσα σε έξι μήνες και η γαλλική υποψηφιότητα για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας του 2015. Αναπόφευκτα συγκρίνεται με το YVES SAINT LAURENT του Ζαλίλ Λεσπέρ, που διέθετε περισσότερα χαρακτηριστικά βιογραφίας και γυρίστηκε με διπλάσιο προϋπολογισμό. Ο Μπερτράν Μπονελό (Ο ΠΟΡΝΟΓΡΑΦΟΣ, ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ) αδιαφορεί για το ταλέντο και την παραγωγικότητα του μόδιστρου. Το ατελιέ είναι δευτερεύον ντεκόρ και εστιάζει επιδεικτικά στη κίνηση των μοντέλων ή στην ατμόσφαιρα των επιδείξεων παρά στα σπάνια ενδύματα. Τον απασχολεί η εσωτερική φύση του Λοράν, που ενσαρκώνει ο άχρωμος Γκασπάρ Ουλιέλ, κυρίως με βάση τη σεξουαλικότητά του δίνοντας τα σκήπτρα, ανάμεσα στους εραστές του, στον Ζακ ντε Μπασέρ. Αντίθετα, ο Πιερ Μπερζέ παρουσιάζεται κυρίως ως το επιχειρηματικό δαιμόνιο ενός προσοδοφόρου brand name. Με κατακερματισμένη εικόνα και αφήγηση, ο 46χρονος σκηνοθέτης δεν σκιαγραφεί τον θεό της υψηλής ραπτικής αλλά έναν δυστυχισμένο από την έλλειψη ανταγωνισμού, όπου όλα στη ζωή του κυλούν ρευστά και φευγαλέα. Ευτυχώς, οι αλλεπάλληλες αλλά άσκοπες χρονικές εναλλαγές περιλαμβάνουν και τον ηλικιωμένο, πάντα όμως αυτάρεσκο Λοράν, όπως τον υποδύεται εκπληκτικά ο σύγχρονός του Χέλμουτ Μπέργκερ σε μία ερμηνεία αντάξια για Σεζάρ δεύτερου αντρικού ρόλου. Σίγουρα όχι η πιο πρόσφορη επιλογή να γνωρίσεις έναν μύθο, αλλά οπωσδήποτε ένα φιλμ κομμένο και ραμμένο στην εγκεφαλική οπτική ενός αμετανόητου εστέτ.
Αξιολόγηση: 5/10

ΠΑΝΤΙΝΓΚΤΟΝ (PADDINGTON)
AΓΓΛΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ/95'/ΟDEON
Σκηνοθεσία: Πολ Κινγκ
Ηθοποιοί: Σάλι Χόκινς, Νικόλ Κίντμαν, Τζούλι Γουόλτερς
Ακούγονται: Μπεν Γουίσο, Μάικλ Γκάμπον, Ιμέλντα Στόντον
Με υπότιτλους και με ελληνική μεταγλώττιση

Ο μύθος: Ένα περουβιανό αρκουδάκι φτάνει στη Βρετανία που θαυμάζει απεριόριστα και υιοθετείται από μία τετραμελή οικογένεια παρά τις ενστάσεις του πατέρα. Καθώς προσαρμόζεται στον πολιτισμό, η υπεύθυνη ενός μουσείου θα επιδιώξει την αρπαγή του για να το ταριχεύσει.
Η ανάγνωσή μας: Έχουν περάσει 56 χρόνια από την πρώτη εκδοτική εμφάνιση της ευγενικής αρκούδας με το μάλλινο παλτό και το πάθος για τη μαρμελάδα, δημιούργημα του αειθαλούς 88χρονου Μάικλ Μποντ, που φέτος κυκλοφόρησε το 24ο βιβλίο των περιπετειών της. Προερχόμενος από την τηλεόραση, ο σκηνοθέτης Πολ Κινγκ πόνταρε στη χαρά των παιδιών και τη νοσταλγία των γονιών τους, όμως το φιλμ είναι λιγότερο εκρηκτικό και διασκεδαστικό από όσο υπόσχεται το τρέιλέρ του. Ο ευρηματικός πρόλογος με το fake αρχειακό υλικό που αιτιολογεί τον θαυμασμό του Πάντινγκτον για τη βρετανική κουλτούρα και τα ευτράπελα του εγκλιματισμού του στο αστικό περιβάλλον παρακολουθούνται ευχάριστα. Σταδιακά, η πλοκή με το μήνυμα αγάπης για τα οικόσιτα ζώα και την υποβόσκουσα σοβινιστική ροπή γίνεται συμβατικότερη, ιδιαίτερα μετά την εμφάνιση της Κίντμαν ως δόλιας ταριχεύτριας. Παράλληλα, η καλλιτεχνική διεύθυνση ούτε αμιγώς ρετρό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αλλά ούτε κατηγορηματικά εκσυγχρονισμένη. Το μοναδικό μέλημα του παραγωγού Ντέιβιντ Χέιμαν (ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ) ήταν να δείξει ότι οι Άγγλοι είναι εξίσου καλοί με τους Αμερικανούς στις οικογενειακές ταινίες με ψηφιακό πρωταγωνιστή. Πάντως στη Γηραιά Αλβιόνα ασχολήθηκαν περισσότερο με την οικειοθελή αποχώρηση του Κόλιν Φερθ, που αισθάνθηκε ακατάλληλος ως Πάντινγκτον, και την απρόσμενη σύσταση της γονικής συναίνεσης στο πιστοποιητικό καταλληλότητας, που έπληξε το ψυχαγωγικό status της ταινίας.
Αξιολόγηση: 5/10

ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ
ΕΛΛΑΔΑ/77'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσαφούλιας
Ηθοποιοί: Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Ρένος Χαραλαμπίδης, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Αντώνης Αντωνίου

Ο μύθος: Ένας καφετζής και τρεις πελάτες του διασταυρώνουν τα ξίφη τους με αντικείμενο συζήτησης τις γυναίκες.
Η ανάγνωσή μας: Με δομή θεατρικού μονόπρακτου και αισθητική τηλεταινίας, ο ΚΟΙΝΟΣ ΠΑΡΟΝΟΜΑΣΤΗΣ θυμίζει επί το λαϊκότερο το σουρεαλιστικό καφέ που είχε στήσει ο Νίκος Παναγιωτόπουλος στη ΛΙΜΟΥΖΙΝΑ, μόνο που εδώ αφορά τη μοναδική αν και όχι τυχαία συνάντηση κάποιων ανδρών. Το ντεμπούτο του Σωτήρη Τσαφούλια με τις σχηματικές παρατηρήσεις για τα δύο φύλα και την κίβδηλη ανδρική αυτοκριτική μένει καθηλωμένο, όπως και οι ήρωές του στις καρέκλες τους. Βρίθει από ανεκδοτολογικές ατάκες και σοφιστείες, φανερώνει πρόωρα πού αναφέρεται ο τίτλος του και κουράζει με το αφόρητα διδακτικό του φινάλε. Το κουαρτέτο των πρωταγωνιστών δεν ξεφεύγει ερμηνευτικά από τους τύπους χαρακτήρων με τους οποίους καθιερώθηκαν, δείχνοντας ότι η μαζική ανταπόκριση των τηλεθεατών ήταν η βασική πρόθεση αυτής της άρρυθμης κουβέντας καφενείου. Το ελληνικό σινεμά παραμένει μία δισεπίλυτη εξίσωση και στο συγκεκριμένο κινηματογραφικό κλάσμα αυτό που επαληθεύεται είναι ο χαμηλός αριθμητής του. Την ίδια ώρα, ο εμπνευστής του εξαντλεί τη γλαφυρότητά του παραλληλίζοντας δις τη ζωή με τον καφέ. Στην υγειά μας.
Αξιολόγηση: 3/10

Η ΕΞΟΔΟΣ: ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ (ΕΧΟDUS: GODS ΑΝD ΚΙNGS)
HΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ/150'/ODEON
Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
Ηθοποιοί: Κρίστιαν Μπέιλ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Σιγκούρνι Γουίβερ, Τζον Τουρτούρο

Ο μύθος: Στην αρχαία Αίγυπτο, ο Μωυσής θα ηγηθεί της εξόδου τετρακοσίων χιλιάδων σκλάβων από τα όρια της αυτοκρατορίας του καταπιεστικού φαραώ Ραμσή.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-

Ο ΕΠΙΦΑΝΗΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ (UN ILLUSTRE INCONNU)
ΓΑΛΛΙΑ/118'/WEIRD WAVE
Σκηνοθεσία: Ματιέ Ντελαπόρτ
Ηθοποιοί: Ματιέ Κασοβίτς, Μαρί-Ζοζέ Κροζ, Ερίκ Καραβακά

Ο μύθος: Το απωθημένο ενός ιδιόρρυθμου μεσίτη ήταν πάντοτε να γίνει κάποιος άλλος. Λόγω της περιορισμένης φαντασίας του, αρχίζει να αντιγράφει τις ζωές άλλων ανθρώπων, έξη που θα αποδειχτεί άκρως επικίνδυνη.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-

ΛΕΥΚΟΣ ΘΕΟΣ (FEHER ISTEN)
ΟΥΓΓΑΡΙΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΣΟΥΗΔΙΑ/119'/ΑΜΑ FILMS
Σκηνοθεσία: Κορνέλ Μουντρουτσό
Ηθοποιοί: Σοφία Πσότα, Σάντορ Ζότερ

Ο μύθος: Η δεκατριάχρονη Λίλι θα προσπαθήσει να σώσει τον αγαπημένο της σκύλο, που εγκατέλειψε ο πατέρας της στον δρόμο, μετατρέποντας σε μαρτύριο την επιβίωσή του και την επανένωση με τη νεαρή αφεντικίνα του.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-

Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ
ΕΛΛΑΔΑ-ΑΓΓΛΙΑ/101'
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Κουτσολιώτας
Ηθοποιοί: Τέο Αλμπάνης, Βαγγέλης Μουρίκης, Ανδρέας Ανδρεόπουλος

Ο μύθος: Ένας άφραγκος συγγραφέας, προσποιούμενος στον περίγυρό του ότι εξακολουθεί να ζει στο Λονδίνο, επιστρέφει μυστικά στον τόπο καταγωγής του, τη Σιάτιστα, όπου θα αντιμετωπίσει την καχυποψία των ντόπιων και θα γνωρίσει τον έρωτα.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-

ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ: ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΣΚΙΕΣ
ΕΛΛΑΔΑ/112'/ΜΙΚROKOSMOS
Nτοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Ηλίας Γιαννακάκης