ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ του Νίκου Νικολαΐδη

Από τις 21 Νοεμβρίου και για τέσσερις διαδοχικά Παρασκευές στο Beton7 θα προβληθούν ντοκιμαντέρ από την άγνωστη κινηματογραφικά Ελβετία. Το αυτοκίνητο μίας σχολής οδηγών, η αμπελουργία, η τραγική μοίρα ενός τυροκόμου των Άλπεων, ένας οίκος ευγηρίας που συστεγάζεται με παιδικό σταθμό είναι ορισμένα από τα θέματα των δημιουργών, όπου περιλαμβάνεται και το όνομα της Ούρσουλα Μέιερ (Η ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ). Oι προβολές θα αρχίζουν στις 19:00, με ελεύθερη είσοδο και αγγλικούς υπότιτλους.

Με αφορμή φέτος τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από τον θάνατο του ηθοποιού Νίνο Μανφρέντι, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε συνεργασία με το Ιταλικό Ινστιτούτο διοργανώνει ένα αφιέρωμα στον δημοφιλή κωμικό από 26 έως 30 Νοεμβρίου, με εννέα συνολικά ταινίες του. Μεταξύ άλλων θα προβληθούν τα: ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΑΝ ΤΖΕΝΑΡΟ του Ντίνο Ρίζι, ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΙΝΟΚΙΟ του Λουίτζι Κομεντσίνι και το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μανφρέντι ΤΑΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ, που απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στις Κάννες το 1971. Με εξαίρεση την εναρκτήρια βραδιά, θα προβάλλονται δύο ταινίες ημερησίως με ελληνικούς ή αγγλικούς κατά περίπτωση υπότιτλους.

Στις επτά νέες κυκλοφορίες μόλις δύο έχουν αμιγώς ελληνικό τίτλο – τομέας όπου πάντα υστερούν οι εγχώριες εταιρείες διανομής, λόγω της έλλειψης ευρηματικότητας και του άγχους για εμπορικότητα.

Το βραζιλιάνικο, χωρίς λόγια, animation για όλες τις ηλικίες του Άλε Αμπρέου ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ, που βγαίνει στους κινηματογράφους στις 18 Δεκεμβρίου, θα κάνει την πανελλήνια πρεμιέρα του στο 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους που αρχίζει στις 29 Νοεμβρίου, διοργάνωση στην οποία θα αναφερθούμε εκτενώς την επόμενη εβδομάδα.

BELLE
ΑΓΓΛΙΑ/104'/HOLLYWOOD ENTERTAINMENT
Σκηνοθεσία: Άμα Ασάντε
Ηθοποιοί: Γκούγκου Μπάθα-Ρόου, Τομ Γουίλκινσον, Έμιλι Γουότσον, Μιράντα Ρίτσαρντσον

Ο μύθος: Η μιγάδα, νόθα κόρη ενός ναυάρχου που ανατράφηκε μαζί την εξαδέλφη της στο αρχοντικό του δικαστή θείου της ερωτεύεται τον ιδεαλιστή γιο ενός εφημέριου, ο οποίος πρωτοστατεί στην καταδίκη μίας ναυτιλιακής εταιρείας υπαίτιας για μία θαλάσσια τραγωδία με θύματα δεκάδες δούλους.

Η ανάγνωσή μας: Όπως και στην περίπτωση του Στιβ ΜακΚουίν με το φιλμ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΟΣ, δεν δυσκολεύεσαι να μαντέψεις το χρώμα της Άμα Ασάντε με την τόση θέρμη και αφοσίωση με την οποία αντιμετωπίζει το ζήτημα των φυλετικών διακρίσεων. Έμπνευσή της υπήρξε ένα εικαστικό πορτρέτο που απαθανατίζει την Ντάιντο Μπελ, μία μιγάδα του 18ου αιώνα που κληρονόμησε τους τίτλους ευγενείας και την περιουσία του αξιωματικού πατέρα της, κράτησε όμως το επίθετο της μητέρας της. Μίας γυναίκας που έστω συγκυριακά αγωνίστηκε για τη φυλή της έναν περίπου αιώνα πριν από την κατάργηση της δουλείας. Η Αγγλίδα σκηνοθέτρια δεν αδιαφορεί ούτε για την αισθηματική υφή της ιστορίας ούτε για το ζήτημα των ταξικών διακρίσεων, θέματα που συχνά μονοπωλούν τις ταινίες εποχής, μόνο που η προσέγγισή της είναι ακαδημαϊκή και απρόσωπη. Στην καλύτερη περίπτωση, αν δεν διένυε το 45ο έτος της ηλικίας της, θα μπορούσε να ελπίζει σε καριέρα ως βοηθός του Τζέιμς Άιβορι που μαζί με το λογοτεχνικό σύμπαν της Τζέιν Όστιν αποτελούν τις πιο προφανείς της επιρροές. Η πρωταγωνίστρια, όπως και το υπόλοιπο νεανικό καστ, είναι υποτονική. Ευτυχώς υπάρχει η παραλίγο (δύο φορές) συμπεθέρα Μιράντα Ρίτσαρντσον και ο στιβαρός Τομ Γουίλκινσον στον ρόλο του θείου, που αποτελεί τον συνδετικό κρίκο των αισθηματικών και δικαστικών εξελίξεων. Για να είμαστε όμως ακριβείς, δεν είναι το χρώμα του δέρματος η ειδοποιός διαφορά που δίνει λόγο δραματουργικής ύπαρξης στην ηρωίδα αυτού του εύπεπτου δράματος, αλλά η οικονομική της επιφάνεια.
Αξιολόγηση: 6/10

ΜΑSTER OF THE UNIVERSE
ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΑΥΣΤΡΙΑ/88'/CINEDOC
Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Μαρκ Μπάουντερ
Εμφανίζεται: Ράινερ Φος

Ο μύθος: Ένας πρώην κορυφαίος Γερμανός τραπεζίτης αποκαλύπτει τα μυστικά των επενδυτικών τραπεζών, τους λόγους που καθιστούν τους εργαζόμενους σε αυτές υποχείρια και τις αιτίες της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης.

Η ανάγνωσή μας: Το πρώτο ντοκιμαντέρ αυτής της σεζόν με εμπορική διανομή της σειράς CineDoc οφείλει τα μέγιστα σε έναν πρόωρα συνταξιούχο τραπεζίτη, που από πετυχημένο στέλεχος εξελίχθηκε σε εξιλαστήριο θύμα του συστήματος που υπηρετούσε. Με σπουδές διοίκησης επιχειρήσεων και θητεία σχεδόν αποκλειστικά στον χώρο των ταινιών τεκμηρίωσης, ο Μαρκ Μπάουντερ βάζει την κάμερα και τον πρωταγωνιστή του σε ένα εκκενωμένο κτίριο στο οικονομικό κέντρο της Φρανκφούρτης. Ο Ράινερ Φος, δίχως να κατονομάζει, εξομολογείται το επαγγελματικό του παρελθόν και το προφίλ μίας κατηγορίας εργαζομένων που μάθαμε μετά την κρίση ως golden boys. H αφήγηση άλλες στιγμές διανθίζεται από εξειδικευμένη οικονομική ανάλυση και άλλες από μία ψυχρή καταγραφή των μεθόδων κερδοσκοπίας και πλουτισμού στον τομέα των επενδύσεων. Ο Γερμανός σκηνοθέτης παρεμβαίνει ενίοτε με μερικές άβολες ερωτήσεις, που θα ζήλευαν και κατεξοχήν δημοσιογράφοι, και αφήνει αμοντάριστη κάθε φόρτιση και αντίδραση του ομιλητή, ακόμα και όταν εκείνος ζητάει να κλείσει η κάμερα για να ολοκληρώσει μία πρότασή του. Το χιονισμένο εξωτερικό τοπίο, το άδειο βουβό κτίριο και η ελεγειακή μουσική του Μπέρνχαρντ Φλέισμαν δίνουν έναν πένθιμο τόνο. Η οικονομική δοκιμασία της Ελλάδας είναι ίσως ο πρόσθετος παράγοντας για να προσέξουμε ένα αδιάφορο τραπεζικό στέλεχος που, κατά τραγική ειρωνεία, είναι τυπικά ένας ακόμη άνθρωπος που έχασε τη δουλειά του.
Αξιολόγηση: 6/10

FURY
ΗΠΑ-ΑΓΓΛΙΑ-ΚΙΝΑ/134'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Άγιερ
Ηθοποιοί: Μπραντ Πιτ, Λόγκαν Λέρμαν, Σάια Λαμπέφ

Ο μύθος: Στη Γερμανία το 1945, στη δύση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ένας Αμερικανός λοχίας υπερασπίζεται τις συμμαχικές θέσεις μαζί με το τετραμελές πλήρωμα του τανκ που διοικεί εκπαιδεύοντας ταυτόχρονα έναν άπειρο νεοσύλλεκτο.

Η ανάγνωσή μας: Υπάρχουν ορισμένες εντυπωσιακές λεπτομέρειες στη νέα ταινία του Ντέιβιντ Άγιερ, τη δεύτερή του μέσα σε τέσσερις μήνες, έπειτα από το απογοητευτικό SABOTAGE. Ο Μπραντ Πιτ για παράδειγμα μιλάει γερμανικά (που πιθανόν έμαθε στο χρονολογικά ταυτόσημο ΑΔΩΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΗ του Ταραντίνο), κάτι εντελώς περιττό αφού οι Γερμανοί εδώ είναι περίπου αόρατες φιγούρες. Ο Λόγκαν Λέρμαν από την άλλη πλευρά ενηλικιώνεται επαγγελματικά, αφού ο ρόλος του ξεπερνά σε διαστάσεις του Σάια Λαμπέφ, που αξιωματικά θεωρείται μεγαλύτερο όνομα. Αυτή η σχεδόν πατρική σχέση Πιτ (που έχει το προσωνύμιο Wardaddy) και Λέρμαν αποτελεί τον συναισθηματικό άξονα ενός φιλμ, που δεν υποδηλώνει ξεκάθαρα την επουσιώδη παράμετρο ότι εκτυλίσσεται σε ένα εικοσιτετράωρο. Ο Άγιερ εγκαταλείποντας τις προσφιλείς για αυτόν ιστορίες αστυνομικών δείχνει προσήλωση στην αυθεντικότητα (τα άρματα μάχης είναι αληθινά) και στήνει ρεαλιστικές σκηνές συρράξεων δίχως άσκοπα οπτικά εφέ. Σε επίπεδο χαρακτήρων αναπτύσσει αρκετά σχηματικά τις συνθήκες που μετατρέπουν αθώους ή θρησκευόμενους νεαρούς σε ψυχρούς εκτελεστές, όμως βλέπει με μία μοντέρνα οπτική το είδος της πολεμικής ταινίας. Βέβαια, ο Αμερικανός σκηνοθέτης μπορεί να γνωρίζει ενδελεχώς την εγκληματικότητα του Λος Άντζελες, αλλά μάλλον αγνοεί πολλά για την παγκόσμια Ιστορία και κυρίως για τη στρατιωτική τακτική, με αποκορύφωμα την καταδικασμένη απόφαση του λοχία στην τελική σεκάνς. Αυτή η προβολή του αμερικανικού ηρωισμού αφήνει το φιλμ στα χαρακώματα, ενώ είχε τα φόντα να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή.
Αξιολόγηση: 5/10

Η ΑΛΛΗ ΜΠΟΒΑΡΙ (GEMMA BOVERY)
ΓΑΛΛΙΑ-ΑΓΓΛΙΑ/99'/ODEON
Σκηνοθεσία: Αν Φοντέν
Ηθοποιοί: Τζέμα Άρτερτον, Φαμπρίς Λουσινί, Τζέισον Φλέμινγκ

Ο μύθος: Ένα ζευγάρι Άγγλων με το επώνυμο Μποβαρί μετακομίζει στη Νορμανδία απέναντι από το σπίτι ενός φούρναρη, λάτρη των κλασικών μυθιστορημάτων, ο οποίος ταυτίζει τη νέα του γειτόνισσα με την Έμα Μποβαρί.

Η ανάγνωσή μας: Φέτος που η ΜΑΝΤΑΜ ΜΠΟΒΑΡΙ αναβίωσε έβδομη φορά στο σινεμά με τα χαρακτηριστικά της Μία Βασικόφσκα, η Αν Φοντέν στρέφεται στο ίδιο πρόσωπο διά της τεθλασμένης με αφετηρία το graphic novel της 69χρονης Βρετανίδας σκιτσογράφου Πόσι Σίμοντς. Η σύγχρονη Αγγλίδα εξάπτει τη φαντασία και τη σεξουαλική επιθυμία ενός ήρεμου αρτοποιού, που αρχίζει να πιστεύει ότι η ζωή της διαφέρει από της μυθοπλαστικής προσωπικότητας μόνο στο πρώτο γράμμα του μικρού της ονόματος. Η Φοντέν διερευνά επιπόλαια τις αντιστοιχίες των δύο γυναικών και αποφεύγει τις ψυχολογικές εξηγήσεις που ωθούν την πρωταγωνίστρια στη μοιχεία ή την ανία που της προξενεί η γαλλική επαρχία. Πριμοδοτεί το προφίλ ενός καλλιεργημένου οικογενειάρχη που όχι μόνο παρατηρεί, αλλά και επεμβαίνει στη μοίρα της νεαρής γυναίκας, χωρίς να τεκμηριώνει την ενθουσιώδη άποψη ότι η ζωή αντιγράφει την τέχνη. Ο Φαμπρίς Λουσινί (μιλώντας για ονόματα και συμπτώσεις είχε το ίδιο επώνυμο, Ζοubert, και στo φιλμ H ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΟΡΟΦΟΥ!) δεν προκαλεί έκπληξη υποδυόμενος ξανά έναν καταπιεσμένο ερωτικά μεσήλικα. Η Τζέμα Άρτερτον (στη δεύτερη εμφάνισή της σε έργο της συγγραφέως μετά το ΤΑΜΑRΑ DREWE του Στίβεν Φρίαρς) ασφυκτιά σε αυτή την αγγλογαλλική συμπαραγωγή πολύ πριν στραβοκαταπιεί. Το μόνο που τη συνδέει, όπως και όλη την ταινία, με την αρχετυπική ηρωίδα του Φλομπέρ είναι μία εσκεμμένη πλην όμως απλή συνωνυμία.
Αξιολόγηση: 5/10

THE HUNGER GAMES: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕΡΟΣ 1 (ΤΗΕ ΗUNGER GAMΕS: MOCKINGJAY PART 1)
HΠΑ/123'/SPENTZOS FILM-SEVEN FILMS
Σκηνοθεσία: Φράνσις Λόρενς
Ηθοποιοί: Τζένιφερ Λόρενς, Τζούλιαν Μουρ, Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, Ντόναλντ Σάδερλαντ

Ο μύθος: Η Κατρίν αποδέχεται να γίνει το σύμβολο της εξέγερσης του έθνους προκειμένου να σώσει τον αγαπημένο της Πίτα, που είναι αιχμάλωτος του καταπιεστικού καθεστώτος της Κάπιτολ.

Η ανάγνωσή μας: Άλλο ένα μπλοκμπάστερ βασισμένο σε πετυχημένη εκδοτική σειρά που... αρνείται να τελειώσει μοιράζοντας την πλοκή του τελευταίου βιβλίου σε δύο ταινίες. Η ομοιογένεια εξακολουθεί να υφίσταται (το καστ μετρά ως αποκλειστική απώλεια αυτή του Λένι Κράβιτς) με μόνη σταθερή αλλαγή τους σεναριογράφους. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ είναι λιγότερο θεαματική από τις δύο πρώτες ταινίες και με αισθητά απούσα την αξιοποίηση των φυσικών τοποθεσιών από τη στιγμή που δεν υπάρχουν πλέον οι αγώνες επιβίωσης. Το υπόγειο καταφύγιο των στασιαστών δημιουργεί ένα περιορισμένο πεδίο δράσης, δίχως όμως το φιλμ να εκμεταλλεύεται την κλειστοφοβική αίσθηση. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης σκιαγραφεί την ηρωίδα του ως μία απρόθυμη επαναστάτρια, αλλά απορροφημένος από μία απλοϊκή ίντριγκα ξεχνά κάθε σχόλιο περί δημοκρατίας και κατασταλτικών μηχανισμών. Την περισσότερη ώρα η Κατρίν και ο Πίτα μοιάζουν ως εκπρόσωποι τύπου των δύο στρατοπέδων σε ένα διπλωματικό παιχνίδι εντυπώσεων. Όπως και στις άλλες δουλειές του, ο Λόρενς διακρίνεται από επαγγελματισμό αλλά χωρίς διάθεση καινοτομίας και τοποθετεί όλες ανεξαιρέτως τις ερμηνείες στον αυτόματο πιλότο. Τα βάσανα της ηρωίδας θα μπορούσαν να αποφευχθούν δίχως παραπονεμένους αν η συγγραφέας Σούζαν Κόλινς είχε σταματήσει στα δύο βιβλία, αλλά το συμπέρασμα αυτό θα είναι πιο ασφαλές σε έναν χρόνο, όταν θα κυκλοφορήσει και το δεύτερο μέρος.
Αξιολόγηση: 4/10

ΔΙΠΛΗ ΖΩΗ (ΖWEI LEBEN)
ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΝΟΡΒΗΓΙΑ/97'/STRADA FILMS
Σκηνοθεσία: Γκέοργκ Μας, Τζούντιτ Κάουφμαν
Ηθοποιοί: Τζούλιαν Κέλερ, Λιβ Ούλμαν

Ο μύθος: Η κόρη ενός Γερμανού στρατιώτη και μίας Νορβηγίδας, που υιοθετήθηκε και μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία, μετά την πτώση του Τείχους ξανασμίγει με τη βιολογική της μητέρα. Η ζωή τους διαταράσσεται όταν αρνούνται να καταθέσουν σε δίκη ενάντια στο νορβηγικό κράτος.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-

PARTY GIRL
ΓΑΛΛΙΑ/96'/FEELGOOD-ROSEBUD 21
Σκηνοθεσία: Μαρί Αμασουκέλ, Κλερ Μπερζέ, Σαμουέλ Τεΐς
Hθοποιοί: Αντζελίκ Λιτζενμπέρκερ, Ζοζέφ Μπουρ

Ο μύθος: Μία εξηντάχρονη χορεύτρια και στριπτιζέζ αποφασίζει να νοικοκυρευτεί όταν της κάνει πρόταση γάμου ο καλύτερος πελάτης της.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-

Twitter