ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 31 ΙΟΥΛΙΟΥ του Νίκου Νικολαΐδη
Τα άτομα που στελεχώνουν τα γραφεία Τύπου των εταιριών διανομής είναι σχετικά νέας ή μέσης ηλικίας που συχνά εξαργυρώνουν μία ευδόκιμη προϋπηρεσία με μετακινήσεις σε αντίστοιχες θέσεις. Το γεγονός ότι στην πλειονότητα τους δεν είναι δημοσιογράφοι ή ότι ο κινηματογράφος μπορεί να μην είναι απαραίτητα η μεγάλη τους αγάπη, δεν δικαιολογεί μία πάγια αδυναμία στα δελτία Τύπου που συντάσσουν: όταν πρόκειται για επανεκδόσεις να μην είναι σε θέση να πληροφορήσουν για την ακριβή χρονική περίοδο που η ταινία είχε κυκλοφορήσει αρχικά στην Ελλάδα όπως και τον αριθμό εισιτηρίων. Αιτία τα πενιχρά σχετικά στοιχεία και η άγνοια των κατάλληλων πηγών. Οι σύγχρονοι θεατές έχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις, κάτι που θα έπρεπε να γνωρίζουν τόσο οι ίδιοι όσο και οι εργοδότες τους.
Την ώρα που η Ελλάδα, όχι μόνο για τους προφανείς λόγους, διεκδικεί το χαρτοφυλάκιο της μετανάστευσης στη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ελληνικό κοινό διασκεδάζει απενοχοποιημένα με την κωμωδία ΘΕΕ ΜΟΥ ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΑΜΕ; Το φιλμ του Φιλίπ ντε Σοβερόν, που στηλιτεύει με τακτ τη φυλετική πανσπερμία της γαλλικής κοινωνίας, βγήκε στις 5 Ιουνίου στη χώρα μας και αποτελεί την καλοκαιρινή έκπληξη στα ταμεία. Αυξάνει αντί να μειώνει από εβδομάδα σε εβδομάδα τον αριθμό εισιτηρίων του ξαφνιάζοντας ακόμα και την εταιρία που έχει τα δικαιώματα εκμετάλλευσής του. Παρά τις αδυναμίες του έντεκα εκατομμύρια Γάλλοι εκτίμησαν επίσης τις εύστοχες παρατηρήσεις του και τις άβολες αλήθειες του.
Η είδηση ότι ο Έλληνας, όπως ο ίδιος αρέσκεται να δηλώνει, Τομ Χανκς κολύμπησε από την Πούντα της Πάρου ως την Αντίπαρο όπου διατηρεί τη βίλα του, επισκιάζεται από τη λεπτομέρεια ότι οι σωματοφύλακές του υποχρεώθηκαν να τον συνοδέψουν μέσα στο νερό. Την ίδια ώρα η 68χρονη Σούζαν Σαράντον αφού δεν μπορεί να προκαλέσει πλέον το ενδιαφέρον με τις εμφανίσεις της στην οθόνη το επιχείρησε με μία συνέντευξη. Σε αυτή στιγμάτισε τον Γούντι Άλεν, εξύμνησε τον Ντέιβιντ Μπάουι και αποκάλυψε ότι συνεχίζει να κάνει χρήση μαριχουάνας. Φυσικά ούτε τώρα τα κατάφερε.
Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά διαβάστε τον Αύγουστο την αναλυτική ανασκόπηση της περιόδου Αύγουστος 2013-Ιούλιος 2014 με όλα όσα ξεχώρισε η κινηματογραφική στήλη του diastixo.gr
ΕΛΑΤΕ ΝΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΟΝ ΚΑΦΕ Σ' ΕΜΑΣ (VENGA A PRENDERE IL CAFFE... DA NOI) Επανέκδοση
ΙΤΑΛΙΑ/98'/ΟDEON
Σκηνοθεσία: Αλμπέρτο Λατουάντα
Ηθοποιοί: Ούγκο Τονιάτσι, Άντζελα Γκούντγουιν, Φραντσέσκα Ρομάνα Κολούτσι
Ο μύθος: Ένας μεσήλικος εφοριακός και ορκισμένος προικοθήρας βάζει στο στόχαστρο του τρεις παρθένες πλούσιες αδελφές που κατοικούν στην πόλη όπου μετατέθηκε. Παντρεύεται τη μεγαλύτερη αλλά ύστερα από το μήνα του μέλιτος γίνεται ο κρυφός εραστής και των υπόλοιπων.
Η ανάγνωσή μας: Έχουν περάσει 44 χρόνια από τότε που γυρίστηκε αυτή η μαύρη κωμωδία του που βασίζεται σε μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Κιάρα ο οποίος συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη στο σενάριο. Ο αισθησιασμός, η φρεσκάδα και η αιχμηρή σάτιρα εξακολουθούν να παραμένουν αναλλοίωτα προτερήματα. Ο Αλμπέρτο Λατουάντα, που ξεκίνησε την καριέρα του το 1943 και είχε συσκηνοθετήσει ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ με τον Φεντερίκο Φελίνι, μέσα από μία απλή ιστορία έθιγε με καυστικότητα θέματα που αφορούσαν και τα δύο φύλα. Τον ανδρικό πόθο, τη φαλλοκρατία και την καταπιεσμένη γυναικεία σεξουαλικότητα, απόρροια της ηθικής και των αυστηρών θρησκευτικών δεσμεύσεων. Ο Ιταλός σκηνοθέτης χωρίς να εικονογραφεί γυμνό ή σεξ φορτίζει με ερωτισμό τα πλάνα δίνοντας μία ευρηματική προσέγγιση την περίοδο που το πορνό άρχιζε να ακμάζει. Το ερωτικό πάθος στη μέση ηλικία, ο πουριτανισμός και ο άγρυπνος σχολιασμός μίας μικρής κοινωνίας, άξονες που απασχόλησαν και άλλες φορές το έργο του, βρίσκουν εδώ την πιο παραστατική έκφρασή τους. Η λαγνεία, η αποπλάνηση, η γαστριμαργική απόλαυση θα εγκατασταθούν στο αρχοντικό μαζί με τον οπορτουνιστή κεντρικό χαρακτήρα. Ο Ούγκο Τονιάτσι τονίζει άνετα την πονηριά, τη γοητεία και την πυγμή που απαιτεί ο ρόλος του. Οι περισσότεροι άνδρες θα ζήλευαν την τύχη του Εμερετζιάνο τον οποίο υποδύεται και ο οποίος μεταφορικά θυμίζει τον κόκορα στο κοτέτσι, απευχόμενοι όμως την κατάληξή του. Το αναπόφευκτο τίμημα της ακόρεστης ερωτικής του επιθυμίας.
Αξιολόγηση: 8/10
ΥΠΕΡΧΟΝΔΡΙΟΣ (SUPERCONDRIAQUE)
ΓΑΛΛΙΑ-ΒΕΛΓΙΟ/107'/SEVEN FILMS-SPENTZOS FILM
Σκηνοθεσία: Ντάνι Μπουν
Ηθοποιοί: Ντάνι Μπουν, Καντ Μεράντ, Αλίς Πολ
Ο μύθος: Εργένης και ανυπόφορα υποχόνδριος ο Ρομέν καταφεύγει συνεχώς στον προσωπικό του ιατρό που θεωρεί ότι ο έρωτας θα καταπραΰνει τις νευρώσεις του. Όταν αλλάζει κατά λάθος ταυτότητα με έναν επαναστάτη που φτάνει ως πρόσφυγας γίνεται είδωλο στα μάτια της αδελφής του θεραπευτή του.
Η ανάγνωσή μας: Το γνήσιο κωμικό ταμπεραμέντο του Ντάνι Μπουν, όπως εκφράζεται σε σωματικό και φυσιογνωμικό επίπεδο, είναι η καλύτερη εγγύηση σε αυτή την κωμωδία που σαρκάζει τη σύγχρονη παθογένεια της αλόγιστης ιατρικής αρωγής για ασήμαντους λόγους. Ο Γάλλος ηθοποιός και σκηνοθέτης που δίνει στον ήρωα του ένα εξεζητημένο επάγγελμα (φωτογράφος ηλεκτρονικού ιατρικού λεξικού) στήνει μία σειρά από σπαρταριστά επεισόδια ασυγκράτητου γέλιου στο πρώτο μέρος με έναυσμα την απερίγραπτη φοβία του στα μικρόβια και τις λοιμώξεις. Στη συνέχεια όμως αντί να αξιοποιήσει τη μοναξιά του ήρωα για τη μεταστροφή του, παρασύρεται σε μία άστοχη αναφορά στη μεταναστευτική πολιτική των Γάλλων συνοδευόμενη από μία διακωμώδηση των κινημάτων ανεξαρτησίας σε περιοχές της ανατολικής Ευρώπης. Όπως και ο χαρακτήρας που ενσαρκώνει ο Μπουν ως σκηνοθέτης επιδεικνύει παρόμοια εμμονή ώστε να επαναλάβει τον θρίαμβο του 2008 με το φιλμ ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΒΟΡΕΙΟΙ (το δεύτερο πιο εμπορικό στην ιστορία του γαλλικού σινεμά). Εκεί οφείλεται και η επιλογή του Καντ Μεράντ ξανά ως συμπρωταγωνιστή του. Πάντως ούτε το επιμύθιο όπου τον απεικονίζει υπερβολικά άφοβο σε ιατρικά ζητήματα μας επιτρέπει να ταυτιστούμε. Ως συνήθως η αλήθεια σχετικά με την ενδεδειγμένη συμπεριφορά βρίσκεται κάπου στη μέση.
Αξιολόγηση: 5/10
PARKER
HΠΑ/118'/VILLAGE
Σκηνοθεσία: Τέιλορ Χάκφορντ
Ηθοποιοί: Τζέισον Στέιθαμ, Τζένιφερ Λόπεζ, Νικ Νόλτε
Ο μύθος: Ύστερα από μία επιτυχημένη ληστεία ο Πάρκερ προδίδεται από τους συνεργάτες που κλέβουν το μερίδιό του και επιχειρούν να τον δολοφονήσουν. Εκείνος θα επιβιώσει καταστρώνοντας ένα σχέδιο εκδίκησης με την απρόσμενη βοήθεια μίας χρεοκοπημένης μεσίτριας.
Η ανάγνωσή μας: Το παρθενικό νουάρ στην καριέρα του Τέιλορ Χάκφορντ σηματοδοτεί την όγδοη μεταφορά βιβλίου του Ντόναλντ Γουεστλέικ στον κινηματογράφο. Με το ψευδώνυμο Ρίτσαρντ Σταρκ ο συγγραφέας είχε γράψει είκοσι τέσσερα μυθιστορήματα με ήρωα έναν εγκληματία με το δικό του κώδικα τιμής ο οποίος αναφέρεται μόνο με το επώνυμο Πάρκερ που παραδόξως δεν είχε χρησιμοποιηθεί ποτέ στις προηγούμενες διασκευές. Ο 70χρονος σκηνοθέτης (σύζυγος της ηθοποιού Έλεν Μίρεν) σκηνοθετεί με επαγγελματισμό αλλά χωρίς σασπένς το υλικό του που στηρίζεται κυρίως σε δύο ληστείες διανθισμένες με πολλές σεναριακές ευκολίες και την υποψία μίας ρομαντικής ιστορίας. Αν και το μυθιστόρημα γράφτηκε το 2000 η προσωπικότητα του ήρωα ταιριάζει με την κινηματογραφική περσόνα του Τζέισον Στέιθαμ ως action hero. Ο Άγγλος ηθοποιός, που αυτή τη φορά ανήκει στην πλευρά των παρανόμων, εκτελεί ο ίδιος όλες τις ριψοκίνδυνες σκηνές (πτώση από κινούμενο αυτοκίνητο και από μπαλκόνι ξενοδοχείου) και ξαφνιάζει με μία σπάνια μεταμφίεσή του ως ιερέας στην εναρκτήρια σεκάνς. Όμως το highlight στο ρόλο του είναι η χυλόπιτα που ρίχνει στην Τζένιφερ Λόπεζ λόγω της επαγγελματικής προτεραιότητας και της συναισθηματικής του αφοσίωσης σκουπίζοντας μάλιστα διακριτικά τα χείλη του μετά το μοναδικό τους φιλί!
Αξιολόγηση: 4/10
ΕΡΩΤΑΣ ΑΛΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ (ΟCHO APELLIDOS VASCOS)
IΣΠΑΝΙΑ/98'/WEIRD WAVE
Σκηνοθεσία: Εμίλιο Μαρτίνεθ Λάθαρο
Ηθοποιοί: Κλάρα Λάγο, Ντάνι Ροβίρα
Ο μύθος: Ένας νεαρός από τη Σεβίλλη γνωρίζει στο μπαρ όπου εργάζεται μία πρόσφατα χωρισμένη κοπέλα με βασκική καταγωγή. Όταν φτάνει στη γενέτειρά της εκείνη θα του ζητήσει να προσποιηθεί το μνηστήρα της προκειμένου ο ναυτικός πατέρας της να μην αντιληφθεί το χωρισμό της.
Η ανάγνωσή μας: Ακόμη και για έναν Ισπανό ή έστω... Βάσκο είναι δύσκολο να εξηγήσει γιατί αυτή η κωμωδία παρεξηγήσεων εξελίχθηκε στο δεύτερο πιο εμπορικό φιλμ όλων των εποχών στο ισπανικό box office πίσω από το ΤΗΕ ΙMPOSSIBLE του Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα. Ο Εμίλιο Μαρτίνεθ Λάθαρο έχει στο ενεργητικό του ακόμη μία εισπρακτική επιτυχία το 2002 με την ταινία Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΚΡΕΒΑΤΙΟΥ. Εδώ βασίζεται σε έναν επιπόλαιο πολιτικό εξωραϊσμό που ανάγει την αντιπαράθεση της αυτόνομης κοινότητας με το ισπανικό κράτος σε ένα αμιγώς πολιτισμικό επίπεδο. Το χιούμορ δεν γεννιέται μέσα από τις καταστάσεις και ο Λάθαρο προσπαθεί να το εκμαιεύσει από τις διαφορές στην προφορά ή την ονοματολογία (ο πρωτότυπος τίτλος: Οκτώ Βασκικά Ονόματα αναφέρεται στο κύρος και την τιμή που προσδίδει ο μεγάλος αριθμός τους). Όμως παρά τον προσεγμένο υποτιτλισμό ο ξένος θεατής λογικά παραμένει αδιάφορος αφού η πλοκή κατά τα άλλα βομβαρδίζεται από στερεότυπα με το σκεπτικό να αφήσει όλες τις πλευρές ικανοποιημένες. Οι ερμηνείες δεν ξεφεύγουν από τα τηλεοπτικά κλισέ και ο έρωτας ανάμεσα στην Κλάρα Λάγο (μία άγουρη εκδοχή της Τίνα Φέι) και του πρωτάρη Ντάνι Ροβίρα δείχνει προβληματικός ανεξαρτήτου προέλευσης. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ο 69χρονος σκηνοθέτης είναι από τη Μαδρίτη, πληροφορία που σχετίζεται με το θέμα του αλλά όχι φυσικά με την μπανάλ αισθητική του.
Αξιολόγηση: 3/10
ΜΑRINA
BEΛΓΙΟ-ΙΤΑΛΙΑ/118'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Στιν Κόνινξ
Ηθοποιοί: Ματέο Σιμόνι, Ντονατέλα Φινοκιάριο
Ο μύθος: Το 1948 ο μικρός Ρόκο και η οικογένειά του μετακομίζουν από την Ιταλία στο Βέλγιο προκειμένου ο πατέρας του να εργαστεί ως μεταλλωρύχος. Ως έφηβος θα ερωτευτεί τη νεαρή Μαρίνα για χάρη της οποίας θα γράψει και θα ερμηνεύσει το διάσημο ομώνυμο κομμάτι.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-
