fbpx

ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ του Νίκου Νικολαΐδη

 

Την προηγούμενη εβδομάδα, το νέο διοικητικό συμβούλιο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου προκήρυξε την πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την πλήρωση της θέσης γενικού διευθυντή, αφού ολοκληρώνεται η θητεία του Γρηγόρη Καραντινάκη. Είχε προηγηθεί η ανοιχτή επιστολή ανθρώπων του κινηματογράφου από την Ελλάδα και το εξωτερικό προς τον πρώην υπουργό Πολιτισμού, με την οποία τάσσονταν υπέρ της ανανέωσής της. Στο ίδιο μήκος κύματος, οι εκφραστές του σάπιου κινηματογραφικού κατεστημένου από τον χώρο του Τύπου έσπευσαν να κριτικάρουν την ενέργεια του Δ.Σ. σχολιάζοντας ότι προκαταλαμβάνει την υπουργική απόφαση. Βέβαια, αν είχαν διαβάσει πιο προσεκτικά τον σχετικό νόμο, θα γνώριζαν ότι ακόμα και η ανανέωση της θητείας απαιτεί σχετική πρόταση του Δ.Σ. προς τον αρμόδιο υπουργό. Παράλληλα, η προκήρυξη τυπικά δεν αποκλείει την εκ νέου υποβολή υποψηφιότητας από τον απερχόμενο κάτοχο της συγκεκριμένης θέσης. Όλοι οι υποστηρικτές της παραμονής μιλούν για μία επιτυχημένη παρουσία, την οποία όμως δεν αιτιολογούν με απτά επιχειρήματα αλλά με γενικόλογους ισχυρισμούς. Οι συμμετοχές των ελληνικών ταινιών σε ξένα φεστιβάλ, όπου επόμενο είναι κάποιες σποραδικά να βραβεύονται, και η άνευ στοιχείων αυθαίρετη διαπίστωση της αύξησης της ελληνικής παραγωγής ταινιών δεν μπορούν να προσμετρούνται από τους κινηματογραφιστές ως θετικά πεπραγμένα ενός διευθυντή. Η αλήθεια είναι ότι ο Γρηγόρης Καραντινάκης, ένας συμπαθής και χαμηλών τόνων άνθρωπος, είχε ελάχιστα περιθώρια δράσης στη διάρκεια της θητείας του, χωρίς δική του ευθύνη. Πέτυχε μία συνετή οικονομική διαχείριση στο πλαίσιο των ελάχιστων διαθέσιμων πόρων, αλλά δεν μπορούμε να αποτιμήσουμε ότι αυτή την τριετία το Κέντρο Κινηματογράφου χάραξε κάποια συγκεκριμένη πολιτική ή υλοποίησε εξειδικευμένους στόχους, για τους οποίους είχε δημόσια δεσμευτεί. Δύσκολα, βέβαια, θα μπορέσει και ο όποιος διάδοχος (που η κινηματογραφική κοινότητα ανησυχεί ότι δεν θα της είναι αρεστός και βολικός) να προσφέρει ουσιαστικό έργο σε καθεστώς κρατικής αδιαφορίας. Αυτό που θα έπρεπε κυρίως να ανησυχεί είναι ότι το συγκεκριμένο ΝΠΙΔ, που επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό, επιτελεί μόνο θεωρητικά την αποστολή του αποτελώντας, για την ώρα, διακοσμητικό φορέα στην ενίσχυση και ανάπτυξη της κινηματογραφικής τέχνης.

38 ΜΑΡΤΥΡΕΣ (38 ΤΕΜΟΙΝS)
ΓΑΛΛΙΑ-ΒΕΛΓΙΟ/104'/FILMTRADE
Σκηνοθεσία: Λουκά Μπελβό
Ηθοποιοί: Ιβάν Ατάλ, Νικόλ Γκαρσιά, Σοφί Κεντόν

38 ΜΑΡΤΥΡΕΣ (38 ΤΕΜΟΙΝS)

Ο μύθος: Μία Γαλλίδα, επιστρέφοντας σπίτι από επαγγελματικό ταξίδι, πληροφορείται τη δολοφονία μίας νεαρής φοιτήτριας στη γειτονιά της. Αν και αποδεικνύεται ότι υπάρχουν αυτόπτες μάρτυρες, κανείς δεν φαίνεται πρόθυμος να μιλήσει...
Η ανάγνωσή μας: Στο Κουίνς της Νέας Υόρκης το 1964 μία γυναίκα μαχαιρώθηκε θανάσιμα, ενώ σε κοντινή απόσταση βρίσκονταν 38 άτομα. Αυτή την αληθινή περίπτωση προσαρμόζει ο Λουκά Μπελβό μεταφέροντας τη δράση σε ένα συγκρότημα κατοικιών στη γαλλική πόλη Χάβρη. Ο Βέλγος σκηνοθέτης και σεναριογράφος επιλέγει έναν σχεδόν τελετουργικό ρυθμό και καλλιεργεί μία μυστηριώδη ατμόσφαιρα, δίνοντας βαρύτητα στη σύνθεση των πλάνων και τις οπτικές γωνίες κινηματογράφησης. Το ζητούμενο δεν είναι η εξιχνίαση του εγκλήματος, γι' αυτόν τον λόγο τόσο η αστυνομική όσο και η δημοσιογραφική έρευνα έχουν ισχνή παρουσία. Χωρίς καμία πρόθεση χειραγώγησης, ο Μπελβό θέτει ερωτήματα γύρω από τη συλλογική ευθύνη, τον κυνισμό και την κοινωνική αδιαφορία μπροστά στην απώλεια της ανθρώπινης ζωής. Καθιστά τους αυτόπτες μάρτυρες ηθικά συνένοχους με τον δράστη, κάτι που ενδεχομένως να ξενίζει το διεθνές κοινό αν αγνοεί τη γαλλική νομοθεσία, όπου η άρνηση βοήθειας σε συνάνθρωπο που κινδυνεύει επισύρει ποινή φυλάκισης και υψηλό πρόστιμο. Το φράγμα της σιωπής θα σπάσει εξαιτίας μίας συναισθηματικής σχέσης που καταρρέει σε αυτό το ψυχολογικό δράμα, το οποίο αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό και μελαγχολία τις σύγχρονες οργανωμένες κοινωνίες.
Αξιολόγηση: 7/10

 

Ο ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΣΠΙΒΕΤ (ΤΗΕ YOUNG AND PRODIGIOUS T.S. SPIVET)
KANAΔΑΣ-ΓΑΛΛΙΑ/107'/ODEON
Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ Ζενέ
Ηθοποιοί: Κάιλ Κάτλετ, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Τζούντι Ντέιβις, Ντομινίκ Πινόν

Ο ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΣΠΙΒΕΤ (ΤΗΕ YOUNG AND PRODIGIOUS T.S. SPIVET)

Ο μύθος: Ένας δεκάχρονος εφευρέτης εγκαταλείπει κρυφά το ράντσο της εκκεντρικής οικογένειάς του και ταξιδεύει λαθραία με μία αμαξοστοιχία ως την Ουάσινγκτον, για να βραβευτεί από το μουσείο Σμιθσόνιαν που αγνοεί την ηλικία του.
Η ανάγνωσή μας: Στα φιλμ του Ζαν-Πιερ Ζενέ, η φόρμα και το στιλ έχουν μεγαλύτερη σημασία από τη δραματουργία – και η έβδομη ταινία του δεν ξεφεύγει από αυτόν τον κανόνα. Το πρώτο μέρος, που περιγράφει τη ζωή των Σπίβετ στη Μοντάνα, είναι το καλύτερο χάρη στην έξυπνη σκηνογραφία και την πρωτότυπη χρήση των οπτικών εφέ. Το μαγικό κλίμα και η φρεσκάδα εξανεμίζονται στο περιπετειώδες ταξίδι του μικρού ήρωα, που καταλήγει σε μία άνευρη τελετή βράβευσης και στην περιττή τηλεοπτική του συνέντευξη. Στην πραγματικότητα, ο Γάλλος σκηνοθέτης δεν ενδιαφέρεται να δώσει το πορτρέτο ενός παιδιού- θαύματος και γι' αυτόν τον λόγο ασχολείται ελάχιστα με την επιστημονική του ανακάλυψη. Σε αυτή την κατεύθυνση και ο πρωτοεμφανιζόμενος πιτσιρικάς Κάιλ Κάτλετ δεν εκφράζει τη σπιρτάδα και την αύρα ενός λιλιπούτειου εφευρέτη. Κάπου ανάμεσα στην εξύμνηση της παιδικής ηλικίας και μίας οικογενειακής ταινίας με τους δικούς του αισθητικούς όρους, ο Ζενέ χάνει τον προσανατολισμό του, καλλιτεχνικό και εμπορικό. Η ταινία, αν και βασίζεται σε μυθιστόρημα του Αμερικανού συγγραφέα Ράιφ Λάρσεν, δεν έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στις ΗΠΑ ούτε στον Καναδά, χώρα όπου έγιναν τα γυρίσματα.
Αξιολόγηση: 5/10

 

ΤΟ 24ΩΡΟ ΜΙΑΣ ΞΑΝΘΙΑΣ (WALK OF SHAME)
ΗΠΑ/95'/VILLAGE
Σκηνοθεσία: Στίβεν Μπριλ
Ηθοποιοί: Ελίζαμπεθ Μπανκς, Τζέιμς Μάρσντεν

ΤΟ 24ΩΡΟ ΜΙΑΣ ΞΑΝΘΙΑΣ (WALK OF SHAME)

Ο μύθος: Ύστερα από μία νύχτα κραιπάλης, η παρουσιάστρια ενός τοπικού σταθμού βρίσκεται στους δρόμους του Λος Άντζελες χωρίς ταυτότητα, χρήματα, τηλέφωνο και αυτοκίνητο, ελάχιστες ώρες προτού περάσει από συνέντευξη προκειμένου να προσληφθεί σε εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο.
Η ανάγνωσή μας: Έπειτα από το ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟΥΧΟΣ (τη γνωστότερη από τις πέντε προηγούμενες δουλειές του), ακόμη μία τηλεοπτική ρεπόρτερ κατέχει περίοπτη θέση σε ταινία του Στίβεν Μπριλ. Από την εισαγωγή με το ψεύτικο απάνθισμα με γκάφες δημοσιογράφων σε ζωντανή μετάδοση μέχρι το κυνικό χιούμορ του ρεπόρτερ από το ελικόπτερο, ο Αμερικανός σκηνοθέτης αποτυπώνει με γνώση τις συνθήκες και τα παρασκήνια ενός τηλεοπτικού καναλιού. Δεν δείχνει όμως ανάλογη έφεση στο βασικό θέμα της κωμωδίας του, που είναι η εξάρτηση του σύγχρονου ανθρώπου από τα gadget που χρησιμοποιεί και τα ρευστά όρια ανάμεσα σε αξιοπρέπεια και ταπείνωση. Η μεγαλούπολη θα αποτελέσει έναν εφιάλτη για την ηρωίδα αρκετό για να αντιληφθεί ότι η πραγματική ζωή διαφέρει από όσα βλέπει και σχολιάζει καθημερινά μέσα από ένα μόνιτορ. Ο Μπριλ αποφεύγει τηρουμένων των αναλογιών αρκετές υπερβολές και αφέλειες, αλλά με την ανέκφραστη Ελίζαμπεθ Μπανκς ως πρωταγωνίστρια δεν μπορείς να τρέφεις αυταπάτες για ξεκαρδιστικές στιγμές. Πάντως αφορμή για τα παθήματά της δεν είναι το χρώμα των μαλλιών της, όπως μπορεί να υποθέσεις από τον ελληνικό τίτλο.
Αξιολόγηση: 4/10

 

3 ΜΕΡΕΣ ΔΙΟΡΙΑΣ (3 DAYS TO KILL)
ΓΑΛΛΙΑ-ΗΠΑ/117'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Μακ Τζι
Ηθοποιοί: Κέβιν Κόστνερ, Άμπερ Χερντ, Κόνι Νίλσεν, Χάιλι Στάνφιλντ

3 ΜΕΡΕΣ ΔΙΟΡΙΑΣ (3 DAYS TO KILL)

Ο μύθος: Ένας ετοιμοθάνατος πράκτορας της CIA, που προσπαθεί να επανασυνδεθεί με τη σύζυγο και την κόρη του, αποδέχεται να αναλάβει μία τελευταία αποστολή με αντάλλαγμα ένα πειραματικό φάρμακο που πιθανόν να τον σώσει.
Η ανάγνωσή μας: Άλλο ένα φιλμ με σεναριογράφο-παραγωγό τον υπερδραστήριο Λικ Μπεσόν, που υλοποιεί σχεδόν εναλλάξ στις δύο πλευρές του Ατλαντικού τα κινηματογραφικά του σχέδια. Αυτή τη φορά έδρα είναι το Παρίσι σε μία ταινία που επικεντρώνεται στη σχέση πατέρα-κόρης στα πρότυπα της ΑΡΠΑΓΗΣ, αλλά με περισσότερο σαρκαστικές προθέσεις. Ο Μακ Τζι (Τζόζεφ ΜακΓκίντι Νίκολ) που σκηνοθετεί ό,τι βρεθεί στο διάβα του υπηρετεί συνετά ένα σενάριο, όπου η κατασκοπική ίντριγκα θυμίζει καρικατούρα και στο καστ τα περισσότερα διάσημα ονόματα είναι γυναικεία. Έχει πλάκα να βλέπεις πόση σοβαροφάνεια προσδίδει στον ρόλο του ο Κέβιν Κόστνερ, στα χνάρια του Τζέισον Στέιθαμ, και πόσο αεικίνητος είναι για καρκινοπαθής στο τελευταίο στάδιο. Δίχως ιδιαίτερες προσδοκίες το δίωρο κυλά άνετα και μπορεί να διανθιστεί από κουίζ του τύπου: Πόσες φορές χτύπησε το κινητό του πρωταγωνιστή; Η μόνη αμφιβολία που σου αφήνει η ταινία είναι ότι οι μέρες της διορίας που εκτυλίσσεται η πλοκή μοιάζουν περισσότερες από τρεις.
Αξιολόγηση: 4/10

 

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ (ΤΗΕ RAILWAY MAN)
AYΣΤΡΑΛΙΑ-ΑΓΓΛΙΑ-ΕΛΒΕΤΙΑ/116'/SEVEN FILMS-SPENTZOS FILM
Σκηνοθεσία: Τζόναθαν Τεπλίτζκι
Ηθοποιοί: Κόλιν Φερθ, Νικόλ Κίντμαν, Στέλαν Σκάρσγκαρντ

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ (ΤΗΕ RAILWAY MAN)

Ο μύθος: Ένας νιόπαντρος και ψυχικά τραυματισμένος επιζήσας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, που οι Ιάπωνες τον υποχρέωσαν να εργαστεί στην κατασκευή του σιδηροδρόμου όσο ήταν αιχμάλωτος, μαθαίνει ότι ο βασανιστής του είναι ακόμη ζωντανός.
Η ανάγνωσή μας: Η ταινία στηρίζεται στα απομνημονεύματα του βετεράνου Έρικ Λόμαξ, που εκδόθηκαν το 1995 και έγιναν σύντομα μπεστ σέλερ. Την ίδια χρονιά διασκευάστηκε με τη μορφή τηλεταινίας από το BBC, με τίτλο PRISONERS IN TIME και πρωταγωνιστή τον Τζον Χαρτ, ενώ παράλληλα κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ ENEMY, ΜΥ FRIEND? του Μάικ Φίνλασον, που κατέγραψε τη συνάντηση του Λόμαξ με τον Ιάπωνα δεσμώτη του. Ο Τζόναθαν Τεπλίτζκι αποπειράται μία ψυχρή και ανιαρή μεταφορά με αμήχανα flashbacks. To παρόν (1980) της ιστορίας, με εξαίρεση τη γνωριμία του ώριμου ζευγαριού που έχει σαφείς επιρροές από τη ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ του Ντέιβιντ Λιν, σκιτσάρεται συμβατικά. Ακόμη χειρότερο είναι το υποτυπώδες πολεμικό σκηνικό του παρελθόντος με τους άγνωστους ηθοποιούς. Εκεί όμως που όλα μοιάζουν ανεξήγητα είναι σε ψυχολογικό επίπεδο. Η αυτοκτονία του ισορροπημένου συμπολεμιστή, η μετάνοια του θύτη και η συγχώρεση του θύματος έρχονται ως διά μαγείας και το πάθος για τους σιδηροδρόμους του ήρωα δεν τυγχάνει δραματουργικής αξιοποίησης από τον Αυστραλό σκηνοθέτη. Ο Κόλιν Φερθ με τη γνώριμη βλοσυρότητα και περίσσεια συναισθηματική ακαμψία αφαιρεί μέρος της τραγικότητας από το πρόσωπο που ενσαρκώνει, όσο για τη Νικόλ Κίντμαν, σύντομα θα ξεχάσει έναν ακόμη αδιάφορο δεύτερο ρόλο.
Αξιολόγηση: 3/10

 

O ΘΥΡΩΡΟΣ (ΜΙΕΝΤRAS DUERMES)
IΣΠΑΝΙΑ/107'/WEIRD WAVE
Σκηνοθεσία: Χάουμε Μπαλαγκουέρο
Ηθοποιοί: Λουίς Τόσαρ, Μάρτα Ετούρα

O ΘΥΡΩΡΟΣ (ΜΙΕΝΤRAS DUERMES)

Ο μύθος: Ένας δυστυχισμένος θυρωρός σε πολυκατοικία της Βαρκελώνης έχει ως μοναδική ικανοποίηση την ταλαιπωρία και τον πόνο των ενοίκων. Η νεαρή ιδιοκτήτρια ενός διαμερίσματος θα προβάλει σθεναρή αντίδραση.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-

 

Η ΣΚΥΛΑ (LA CHIENNE)
ΓΑΛΛΙΑ/91'/ΝΕW STAR
Σκηνοθεσία: Ζαν Ρενουάρ
Ηθοποιοί: Μισέλ Σιμόν, Ζανί Μαρέζ

Η ΣΚΥΛΑ (LA CHIENNE)

Ο μύθος: Ένας παντρεμένος ταμίας τράπεζας θα ερωτευτεί μία πόρνη, που σχεδιάζει μαζί με τον προστάτη της μία πλεκτάνη για να τον εκμεταλλευτεί οικονομικά.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.