ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

του Νίκου Νικολαΐδη

Δεν είναι συχνό φαινόμενο τρεις ταινίες που κυκλοφορούν την ίδια εβδομάδα να φέρουν γυναικεία υπογραφή κι αυτό αξίζει να επισημανθεί. Την ερχόμενη Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου ξεκινάει το 35ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας που θα ολοκληρωθεί στις 22 Σεπτεμβρίου εγκαινιάζοντας το πιο καυτό δίμηνο κινηματογραφικών διοργανώσεων στη χώρα μας. Δύο μέρες αργότερα, στις 19 Σεπτεμβρίου είναι προγραμματισμένη και η πρεμιέρα για το 18ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote, με τη νέα ταινία του Ζακ Οντιάρ ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ (DE ROUILLE ET D'OS), το οποίο θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου. Η κινηματογραφική στήλη του Διάστιχου, θα δώσει το παρόν διαδοχικά και στις δύο διοργανώσεις και θα σας ενημερώσει για τις σημαντικότερες στιγμές τους. Στο διεθνή χώρο το προηγούμενο Σάββατο ολοκληρώθηκε η 69η διοργάνωση του Φεστιβάλ Βενετίας που πιστοποίησε κάτι που παύει πλέον να αποτελεί έκπληξη: τη μυστηριώδη σχέση των βραβείων του Φεστιβάλ με τους Έλληνες κινηματογραφιστές. Η μικρού μήκους ταινία ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ του Γιώργου Ζώη, απέσπασε το βραβείο Εuropean Film Awards, από το τμήμα Οrizzonti, ως η καλύτερη μικρού μήκους ταινία στην κατηγορία της και θα είναι μεταξύ των 15 υποψήφιων ταινιών, για το βραβείο της καλύτερης ευρωπαϊκής ταινίας μικρού μήκους του 2012, στην απονομή που θα γίνει το Δεκέμβριο στη Μάλτα.

POLISS ( POLISSE)

ΓΑΛΛΙΑ/127'/SEVEN

Σκηνοθεσία: Μαϊουέν Λε Μπεσκό

Ηθοποιοί: Καρίν Βιάρντ, Μαρίνα Φουά, Φρεντερίκ Πιερό, Τζόι Σταρ, Σαντρίν Κιμπερλέν

Ο μύθος: Η καθημερινότητα στο Τμήμα Προστασίας Ανηλίκων της γαλλικής αστυνομίας και οι σχέσεις των αστυνομικών κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους όπως και στην ιδιωτική τους ζωή. Μια φωτογράφος αναλαμβάνει, για τις ανάγκες ενός άλμπουμ του υπουργείου Εσωτερικών, να αποτυπώσει εικόνες από την άσκηση των καθηκόντων τους.

Η ανάγνωσή μας: Η Μαϊουέν που χρησιμοποιεί στο χώρο του θεάματος μόνο το μικρό της όνομα λόγω των διαφωνιών που έχει με τους γονείς της, ασχολήθηκε με την υποκριτική από παιδί. Παρά το γεγονός ότι οι πιο ηχηρές συμμετοχές της ήταν στο LEON και το ΠΕΜΠΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ του Λικ Μπεσόν, μετέπειτα συντρόφου της και πατέρα της 19χρονης κόρης της, χαίρει μεγάλης εκτίμησης μεταξύ του κινηματογραφικού κόσμου και των συναδέλφων της. Αυτό εξηγεί τη πληθώρα αστέρων που συρρέουν και στην τρίτη μεγάλου μήκους ταινία της: από τις Καρίν Βιάρντ και Μαρίνα Φουά που έπαιζαν και στην προηγούμενη δουλειά της μέχρι τον Ιταλό Ρικάρντο Σκαρμάτσιο και τον ξεχασμένο Άντονι Ντελόν. Ένα σχετικό ντοκιμαντέρ της γαλλικής τηλεόρασης ήταν το έναυσμα μιας σχολαστικής έρευνας από την ίδια τη σκηνοθέτη και της επιτόπιας παρουσίας της προκειμένου να εξετάσει τον τρόπο λειτουργίας της συγκεκριμένης μονάδας. Η Μαϊουέν ενδιαφέρεται κυρίως για τις συνθήκες εργασίας των αστυνομικών, πώς αυτές επηρεάζουν τις μεταξύ τους σχέσεις και τη συμπεριφορά που έχουν στην προσωπική τους ζωή, ενώ σε ένα δεύτερο επίπεδο εστιάζει σε περιστατικά κοινωνικής παθογένειας: παιδεραστία, παιδική εγκληματικότητα, βάναυση γονεϊκή συμπεριφορά. Υιοθετεί ένα τραχύ κινηματογραφικό ύφος που πλησιάζει την αλήθεια όπως μια ταινία τεκμηρίωσης και αποφεύγει τη γραμμική αφήγηση αναπτύσσοντας μεμονωμένα επεισόδια που σχολιάζουν με δεικτικό τρόπο τη σκοτεινή πλευρά της γαλλικής κοινωνίας. Στο νου έρχεται ο Μορίς Πιαλά όχι τόσο λόγω του πανομοιότυπoυ τίτλου POLICE του 1985 αλλά για τον κοινό τους νατουραλιστικό στυλ. Σε κάποιες στιγμές το φιλμ μοιάζει επαναλαμβανόμενο εξαιτίας της δομής του και δεν αποφεύγει τις υπερβολές όπως στο επεισόδιο με τον εντοπισμό μιας ανεύθυνης μητέρας ανηλίκου για τον οποίο ξεχύνονται δέκα μέλη της μονάδας στους δρόμους του Παρισιού. Η σκηνοθέτης καθοδηγεί με σιγουριά πίσω αλλά και μπροστά από την κάμερα (υποδύεται τη φωτογράφο σε ένα φαινομενικά περιττό ρόλο) τους επώνυμους συναδέλφους της, μακριά από τις συμβάσεις και τα στερεότυπα, αποσπώντας αυθεντικές ερμηνείες. Ειδικό Βραβείο της κριτικής επιτροπής στο περσινό Φεστιβάλ Καννών, δύο βραβεία και άλλες δώδεκα υποψηφιότητες στα φετινά Σεζάρ για ένα φιλμ που κλείνει με την πιο αναπάντεχη αντίδραση εργαζομένου στο άκουσμα της προαγωγής του.

Αξιολόγηση: 7/10

Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΣΑΝ ΛΟΡΕΝΤΖΟ (LA NOTTE DI SAN LORENZO)

ITAΛΙΑ/105'/ΑΜΑ FILMS

Σκηνοθεσία: Πάολο Ταβιάνι, Βιτόριο Ταβιάνι

Ηθοποιοί: Όμιρο Αντονούτι, Κλαούντιο Μπιγκάλι, Μαργκαρίτα Λοθάνο

Ο μύθος: Το καλοκαίρι του 1944 ενώ ο δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος πλησιάζει στο τέλος του, σ’ ένα ιταλικό χωριό που οι Γερμανοί πρόκειται να βομβαρδίσουν όλα τα κτίρια του, οι κάτοικοι αναζητούν κάποιο καταφύγιο. Οι μισοί αποφασίζουν να μείνουν στην τοπική εκκλησία και οι υπόλοιποι φεύγουν τη νύχτα για την ύπαιθρο, για να συναντήσουν το συμμαχικό στρατό.

Η ανάγνωσή μας: Με αφετηρία ένα πραγματικό περιστατικό, το βομβαρδισμό στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου του χωριού Σαν Μινιάτο (γενέτειρα των σκηνοθετών) που συνέβη στην εφηβική τους ηλικία, οι αδελφοί Ταβιάνι υπέγραψαν μια από τις πιο βατές αφηγηματικά ταινίες τους, που απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, στο Φεστιβάλ των Καννών το 1982. Με τη συνδρομή του Τονίνο Γκουέρα στο σενάριο, ο Πάολο και ο Βιτόριο Ταβιάνι αξιοποιούν δημιουργικά τη φαντασία τους, για ένα επώδυνο, όσο και λυτρωτικό ταξίδι στο παρελθόν. Η εξιστόρηση μιας ώριμης γυναίκας για μια έναστρη νύχτα της παιδικής της ηλικίας, δεν έχει τίποτα το παραμυθένιο ή το μαγικό και αποτελεί όχημα για να εκφράσουν τον αντιπολεμικό τους στοχασμό, το θαυμασμό τους στα ομηρικά έπη, τη διαχρονική ανάγκη για ελευθερία. Ήταν η πρώτη τους ταινία στη δεκαετία του '80, εποχή που το πολιτικό σκηνικό στην Ιταλία ήταν ιδιαίτερα ασταθές, αναζητώντας καθοδηγητές και εκείνοι είχαν τη καλλιτεχνική ισχύ, αλλά και τη διεθνή φήμη, από το Χρυσό Φοίνικα που είχαν κερδίσει το 1977 στις Κάννες, με το ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΦΕΝΤΗΣ. Ο Γκαλβάνο, ο ήρωας τους, γίνεται ο εμπνευστής και ο ηγέτης στον άγνωστο δρόμο προς την ανεξαρτησία και αυτή η διαδρομή είναι αταξική, μέχρι την σωτηρία τους και την επιστροφή στους προγενέστερους κοινωνικούς τους ρόλους. Οι Ταβιάνι συλλαμβάνουν με την κάμερα τους, την τραγικότητα και την αγωνία, στα πρόσωπα των ελάχιστων επαγγελματιών και των ερασιτεχνών ηθοποιών που χρησιμοποιούν. Με ένα ανήσυχο μοντάζ, παρεμβάλλουν σκηνές ποίησης και φαντασίας, σε μια ρεαλιστική εξιστόρηση, εικονογραφώντας με μέτρο και σεμνότητα, τους ήχους και τα μελωδικά μοτίβα που συνέθεσε για το φιλμ ο Νικόλα Πιοβάνι. Φυσικά δεν παραλείπουν να δώσουν ευτυχές τέλος, όχι μόνο στη μάχη για τη ζωή, αλλά και σε αυτή του έρωτα, που μπορεί να δικαιωθεί αργοπορημένα, έστω και σε μια νύχτα, που μπορεί να είναι και η νύχτα του Σαν Λορέντζο.

Αξιολόγηση: 7/10

PARANORMAN ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ (PARANORMAN)

HΠΑ/92'/UIP

Σκηνοθεσία: Κρις Μπάτλερ, Σαμ Φελ

Ακούγονται: Άννα Κέντρικ, Κέισι Άφλεκ , Τζον Γκούντμαν, Λέσλι Μαν

Κινουμένων σχεδίων και με ελληνική μεταγλώττιση

Ο μύθος: Ο μικρός Νόρμαν έχει την ικανότητα να συνομιλεί με πεθαμένους και φαντάσματα, ανάμεσα στα οποία και της γιαγιάς του. Αυτή η έφεσή του προκαλεί το χλευασμό των συνομήλικων του. Ο φόβος πως η κατάρα μιας μάγισσας θα ξυπνήσει τους νεκρούς, θέτει την πόλη και τους κατοίκους της σε κίνδυνο και ο Νόρμαν χρήζεται απρόσμενα ο σωτήρας της.

Η ανάγνωσή μας: Ένα stop motion animation από το στούντιο Laika που μας έδωσε και την ταινία CORALINE: TO ΣΠΙΤΙ ΣΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ το 2009 σε στερεοσκοπικό 3D. Άψογη σε κατασκευαστικό επίπεδο, η ταινία καταφέρνει να δώσει με φαντασία, τα πλάσματα από το υπερπέραν και έχει μια τάση περφεξιονισμού στην απόδοση της εκφραστικότητας και της κινησιολογίας των εξήντα ενός χαρακτήρων, για τους οποίους χρησιμοποιήθηκαν 178 κούκλες. Οι δύο σκηνοθέτες Μπάτλερ και Φελ επιχειρούν να μυήσουν τους μικρούς θεατές, στο χώρο του μεταφυσικού και να αναφερθούν στην έννοια του θανάτου, με, όσο το δυνατόν, πιο ψυχαγωγική και εκπαιδευτική διάθεση. Το πνεύμα της δουλειάς τους κινείται, στο ίδιο μήκος κύματος, με ταινίες όπως Η ΝΕΚΡΗ ΝΥΦΗ του Τιμ Μπάρτον και CORALINE του Χένρι Σέλικ, στις οποίες ο Μπάτλερ έχει εργαστεί, μόνο που εδώ είναι όλα ενταγμένα σε ένα σύγχρονο πλαίσιο δράσης. Οι δημιουργοί μέσα από ένα αλληγορικό παραμύθι επισημαίνουν την αξία της φιλίας, την ειλικρίνεια και την αυτοκριτική με την οποία πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους εαυτούς μας και το σεβασμό στις ιδιαιτερότητες ή τις προτιμήσεις των άλλων. Δεν είναι τυχαίο ότι για πρώτη φορά σε animation του εμπορικού κυκλώματος, γίνεται αναφορά στην ομοφυλοφιλία, αφού ο σωματώδης αλλά αφελής αδελφός του καλύτερου φίλου του Νόρμαν, αποκαλύπτει ότι είναι γκέι. Ο 16χρονος Κοντάι Σμιτ ΜακΦι, που πρωταγωνιστούσε στην αμερικανική εκδοχή του ΑΣΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΝΑ ΜΠΕΙ και θα τον ξαναδούμε σε λίγες εβδομάδες και στο ΜΑΤCHING JACK της Νάντια Τας, ζωντανεύει με τη φωνή του το Νόρμαν. Είναι αλήθεια ότι η ταινία δεν είναι η καταλληλότερη επιλογή για τις πολύ μικρές ηλικίες, μία μερίδα θεατών την οποία ενδεχομένως να μην είχαν στο μυαλό τους οι Μπάτλερ και Φελ αν κρίνουμε από τις arτhouse προθέσεις τους, όμως τα λίγο μεγαλύτερα παιδιά και οι γονείς τους, θα εκτιμήσουν τις αρετές της.

Αξιολόγηση:6/10

ΣΜΥΡΝΗ: Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΜΙΑΣ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΕΛΛΑΔΑ /87'

Σκηνοθεσία: Μαρία Ηλιού

Ο μύθος: Ντοκιμαντέρ το οποίο παρουσιάζει, μέσα από ομιλίες και εικόνες της εποχής, τη Σμύρνη που αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 90 χρόνια από τη καταστροφή της.

Η ανάγνωσή μας: Έπειτα από την αποκλειστική προβολή του στο Μουσείο Μπενάκη την περασμένη άνοιξη, η ταινία κυκλοφορεί και στις ελληνικές αίθουσες. Το φιλμ στηρίζεται σε αναλύσεις και διηγήσεις έξι ομιλητών - καθηγητών (κάποιων εξ' αυτών με καταγωγή από τη Σμύρνη) και ενός αυτόπτη μάρτυρα που έζησε ως παιδί τα γεγονότα. Η προσέγγιση της Ηλιού είναι απολύτως ακαδημαϊκή και το αρχειακό υλικό, φωτογραφίες και φιλμ, παρά τη δυσκολία στη συγκέντρωση του, απλώς συνοδεύει το λόγο των ομιλητών, χωρίς να διαθέτει το χαρακτήρα του ντοκουμέντου, αναφορικά με το θέμα της ταινίας. Τόσο η σκηνοθετική αντίληψη, που συνεπικουρείται από την ιστορική συμβουλή του Αλέξανδρου Κιτροέφ, όσο και οι συνεντεύξεις των προσώπων, αντιμετωπίζουν τη Σμύρνη ως μια πόλη-κράτος και παρά την εξιστόρηση των πολιτικών και ιστορικών παραμέτρων, αρνούνται να τη δουν ως τμήμα ενός ευρύτερου γεωπολιτικού ενδιαφέροντος. Τίποτα δεν προδίδει, αν παρακολουθείς χωρίς πληροφορίες την ταινία, τη χώρα προέλευσης της δημιουργού κι αυτό ανήκει στις περιπτώσεις, που η ασάφεια της ταυτότητας σε σχέση με το θέμα που πραγματεύεται, δεν αποτελεί θετικό οιωνό. Εκείνο που πρώτιστα απασχολεί, δεν είναι η καταστροφή μιας πόλης, το φιλμ δεν είναι η οπτικοακουστική πένθιμη μαρτυρία της ανθρώπινης απώλειας και του ξεριζωμού. Η ταινία μέσα από τις καταθέσεις των ομιλητών, θρηνεί αποκλειστικά τη διάλυση του κοσμοπολιτισμού και της πολυεθνικής ταυτότητας της Σμύρνης, με την ίδια αυταρέσκεια που η οικονομική και κοινωνική της πόλης, καθώς και οι τοπικοί της άρχοντες, την εποχή εκείνη, εθελοτυφλούσαν μπροστά στη συμφορά που πλησίαζε. Οι εγκυκλοπαιδικού χαρακτήρα πληροφορίες μπορεί να φανούν χρήσιμες σε θεατές που δεν έχουν εντρυφήσει στη συγκεκριμένη περίοδο ή δεν αντλούν τη καταγωγή τους από τη Μικρά Ασία, οπότε είναι συναισθηματικά επηρεασμένοι ήδη από τον τίτλο του φιλμ.

Ένα ντοκιμαντέρ που καταπιάνεται με ένα δημοφιλές και ευαίσθητο ζήτημα του Ελληνισμού, με μια λανθάνουσα μετριοπάθεια στην τεκμηρίωση και τον επιμερισμό των ιστορικών ευθυνών και με νοσταλγική διάθεση, για το ρέκβιεμ μιας χαμένης μπουρζουαζίας.

Αξιολόγηση: 5/10

ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΣΕ ΠΕΡΙΠΟΛΙΑ (ΤΗΕ WATCH)

HΠΑ/102'/ΟDEON

Σκηνοθεσία: Ακίβα Σάφερ

Ηθοποιοί: Μπεν Στίλερ, Βινς Βον, Τζόνα Χιλ, Ρίτσαρντ Αϊογουάντι

Ο μύθος: Ο Έβαν, προϊστάμενος σε πολυκατάστημα, συστήνει με τρεις ακόμα φίλους και γείτονες, μια ομάδα νυχτερινής επιτήρησης και αστυνόμευσης στο προάστιο που ζουν. Σε μια περιπολία τούς ανακαλύπτουν μία μεταλλική σφαίρα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως όπλο μαζικής καταστροφής κι επίσης ότι η πόλη τους έχει καταληφθεί από εξωγήινους με ανθρώπινη μορφή.

Η ανάγνωσή μας: Η παρουσία του Σον Λέβι, σκηνοθέτη ταινιών όπως ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΥΣ και ΡΟΖ ΠΑΝΘΗΡΑΣ στην παραγωγή, και του ηθοποιού Σεθ Ρόγκεν (ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ, SUPERBAD, TO ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΒΑΛΣ) μεταξύ των σεναριογράφων, δίνουν το στίγμα για τις προθέσεις και το κλίμα αυτής της αφελούς αλλά χαριτωμένης, κατά διαστήματα, κωμωδίας. Ίσως ήταν θετικό ότι στη σκηνοθετική καρέκλα δεν στέριωσαν ο Ντέιβιντ Ντόμπκιν και ο Πίτερ Σιγκάλ. Ο ανερχόμενος Ακίβα Σάφερ, γνωστότερος ως σεναριογράφος του SATYRDAY NIGHT LIVE, στη δεύτερη ταινία του προσπάθησε να συνδυάσει στοιχεία επιστημονικής φαντασίας, σε μια κλασσική κωμωδία χαρακτήρων, που υπερθεματίζει την αξία και την ασφάλεια της κοινότητας. Ο τριανταπεντάχρονος σκηνοθέτης διανθίζει με αναρχική και ειρωνική διάθεση, ένα δύσκαμπτο πρότζεκτ υψηλού προϋπολογισμού και επιδιώκει να συγκεράσει το ύφος γνωστών ταινιών της δεκαετίας του '80 όπως το GHOSTBUSTERS του Άιβαν Ράιτμαν και το ΖOΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ του Τζον Κάρπεντερ, με μια μοντέρνα οπτική. Το καστ πρώτης γραμμής έχει μια ροπή στις ευκολίες της ... γήινης πλευράς της ιστορίας, αν και δε του λείπει η συνοχή από προηγούμενες συνεργασίες. Ο Μπεν Στίλερ σε ένα γνώριμο, για αυτόν, τύπο, (είναι ο καταπιεσμένος εργαζόμενος και δειλός σύζυγος), έχει για πέμπτη φορά δίπλα του (DODGEBALL, STARSKY & HUTCH, ANCHORMAN:ΤΗΕ LEGENT OF RON BURGUNDY, ZOOLANDER:O AΡΧΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΠΑΣΑΡΕΛΑΣ), τον Βινς Βον στο ρόλο του φαφλατά καλόκαρδου οικογενειάρχη, και τρίτη (ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 2, Ο ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ) τον αθυρόστομο και, σε κάθε νέα του δουλειά πιο αδυνατισμένο, Τζόνα Χιλ. Το κουαρτέτο συμπληρώνει, σε μια άστοχη προσθήκη, ο Άγγλος Ρίτσαρντ Αϊογουάντι, σκηνοθέτης του ανεξάρτητου SUBMARINE. Βέβαια η sci-fi διάσταση της πλοκής, προσπάθησε να εξωραΐσει τον αρνητικό αντίκτυπο που είχε ο θάνατος ενός 17χρονου Αφροαμερικανού, από το μέλος μιας αντίστοιχης περιπόλου στη Φλώριδα τον περασμένο Φεβρουάριο και να προσπεράσει, με την ανέμελη χιουμοριστική οπτική, κάθε σοβαρό αντίλογο για τη νομιμοποίηση και τις δικαιοδοσίες αντίστοιχων ομάδων. Οι απλοί καθημερινοί ήρωες, σώζουν για άλλη μια φορά τις ΗΠΑ και ολόκληρο τον πλανήτη από τη καταστροφή όχι όμως και τον ισολογισμό της ταινίας που εμφανίζει, λόγω της μικρής προσέλευσης των θεατών όπου κι αν προβλήθηκε, ζημιές, ως τώρα, ύψους 25 εκατομμυρίων δολαρίων.

Αξιολόγηση: 4/10

ΟΙ ΕΡΓΕΝΙΣΣΕΣ (ΒΑCHELORETTE)

HΠΑ /88'/SPENTZOS

Σκηνοθεσία: Λέσλι Χέντλαντ

Ηθοποιοί: Κίρστεν Ντανστ , Λίζι Κάπλαν , Ρέμπελ Γουίλσον , Ίσλα Φίσερ

Ο μύθος: Τις παραμονές του γάμου μιας φίλης και παλιάς συμμαθήτριάς τους, τρεις γυναίκες, που πρόκειται να γίνουν οι παράνυμφοι, θα κάνουν νέες γνωριμίες, θα συναντηθούν με παλιούς αγαπημένους και θα προσπαθήσουν να επιδιορθώσουν το κατεστραμμένο νυφικό.

Η ανάγνωσή μας: Η πρωτοεμφανιζόμενη Λέσλι Χέντλαντ, μεταφέρει ένα δικό της θεατρικό έργο στη μεγάλη οθόνη, με θέμα τις νευρώσεις και τα αδιέξοδα των σύγχρονων Αμερικανίδων, που βρίσκονται γύρω στα τριάντα. Δυστυχώς η ίδια υπονομεύει την πρόθεση της, για μια ταινία πάνω στη γυναικεία ψυχολογία και το άγχος της επαγγελματικής και προσωπικής επιτυχίας. Το σενάριο της δεν αποσαφηνίζει τις πραγματικές σχέσεις των τεσσάρων φιλενάδων, αφήνοντας μονόπλευρα αιχμές ότι η αντιζηλία για τη μελλόνυμφο, οφείλεται σε μια μακροχρόνια υποτίμηση για την, όχι καλλίγραμμη, εμφάνισή της. Τα φλάσμπακ στο κοινό παρελθόν τους, που θα βοηθούσαν την κατανόηση των ηρωίδων, αντικαθίστανται από μια φλύαρη και νοσταλγική αναφορά σε αυτό, με κουραστικούς διαλόγους και τη χρήση ενός -δυο τραγουδιών στις, επεισοδιακές υποτίθεται, γαμήλιες προετοιμασίες. Οι μακρινές συγγένειες ή οι επιδράσεις από φιλμ όπως το ΗANGOVER σε μια θηλυκή εκδοχή, περνούν εύκολα από τη σκέψη του θεατή. Είναι όμως η Ρέμπελ Γουίλσον η οποία υποδύεται τη νύφη (τη βλέπουμε ή την ακούμε για τέταρτη φορά το τελευταίο τρίμηνο στις ελληνικές αίθουσες μετά τα φιλμ ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΓΓΥΟΣ, ΟΙ ΚΟΥΜΠΑΡΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΙΑΡΙ και Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ 4) που συνδέει την ταινία με το πρότυπο της, το περσινό εντυπωσιακό ΦΙΛΕΝΑΔΕΣ του Πολ Φέιγκ, στο οποίο επίσης εμφανίζονταν η Αυστραλή κωμικός. Απλώς εδώ οι γυναικείες προσωπικότητες, δεν έχουν ίχνος κινηματογραφικού ενδιαφέροντος και οι περισσότερες ερμηνείες (απογοητευτικές οι Κάπλαν και Φίσερ), είναι ανεπαρκείς για τις ανάγκες μιας σοβαρής κομεντί που περίεργα συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα ενός φεστιβάλ με μεγάλο πρεστίζ, όπως του Σάντανς και τον περασμένο μήνα του Λοκάρνο και της Ντοβίλ. Παρά το γεγονός ότι η ταινία προσκολλάται, μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, στο αυστηρό τελετουργικό του γάμου, δε διστάζει να δείξει τη νύφη να πηγαίνει ασυνόδευτη στο πλευρό του συζύγου της στην τελετή του μυστηρίου. Αυτή είναι η μοναδική και η πιο επουσιώδης αβλεψία που θα μπορούσε να χρεωθεί κάλλιστα ... η wedding planner της ιστορίας και όχι η δημιουργός της ταινίας .

Αξιολόγηση: 2/10

STEP UP 4 REVOLUTION (STEP UP REVOLUTION)