ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 8 ΜΑΪΟΥ του Νίκου Νικολαΐδη

Συνολικά 79 ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους έχουν προεγκριθεί ή εγκριθεί μέσα στο 2014 από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου για οικονομική ενίσχυση από τον προηγούμενο και τον ισχύοντα κανονισμό χρηματοδότησης. Τα συνολικό ποσό, που αγγίζει τα δύο εκατομμύρια ευρώ, αφορά σχέδια που βρίσκονται από το πρώτο στάδιο συγγραφής σεναρίου μέχρι ολοκληρωμένα φιλμ που έχουν διανεμηθεί στις αίθουσες. Το θέμα είναι: τι γίνεται με τα φιλμ που, αν και υποστηρίχτηκαν από τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, οι τελευταίοι δεν είχαν τη δυνατότητα πέρα από μία ή δύο εγχώριες φεστιβαλικές προβολές να τα δουν; Τις ταινίες που κρίνονται ασύμφορες για διανομή και που δεν υπάρχει ένα επαρκές δίκτυο για να παρουσιαστούν. Φυσικά οι ευθύνες της Πολιτείας είναι μεγάλες, όμως θα έπρεπε να υπάρχει και μία δεσμευτική προϋπόθεση προς τους δημιουργούς, ώστε να ενδιαφερθούν πιο ενεργά για την επικοινωνία του έργου τους. Απαραίτητος όρος προκειμένου να εισπράξουν τις επιχορηγήσεις με πρόβλεψη επιστροφής ποσών, αν ένα κινηματογραφικό έργο μείνει στα αζήτητα. Παράλληλα, στις αρχές Απριλίου υπογράφηκε και ένα προσύμφωνο συνεργασίας ανάμεσα στο Ελληνικό και το Γαλλικό Κέντρο Κινηματογράφου, για τη δημιουργία ενός διμερούς ταμείου συμπαραγωγών των δύο χωρών με ορίζοντα τριετίας . Αν και οι λεπτομέρειες της συμφωνίας δεν έχουν καθοριστεί, η ελληνική πλευρά μπορεί να είναι χαρούμενη – ειδικά αν έχει, όπως υποψιαζόμαστε, μειοψηφική συμμετοχή.

ΒΑΛΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΙΚΑ (ΜΟΝΙCA Z)
ΣΟΥΗΔΙΑ/111'/ΗΟLLYWOOD ENTERTAINMENT
Σκηνοθεσία: Περ Φλι
Ηθοποιοί: Έντα Μάγκνασον, Σβέριρ Γκούντνασον

Ο μύθος: Η Μόνικα, διαζευγμένη μητέρα και επίδοξη τραγουδίστρια, ύστερα από μία αποτυχημένη εμφάνιση στις ΗΠΑ αποφασίζει να εγκαταλείψει τη γενέτειρα και τη δουλειά της ως τηλεφωνήτρια και να κυνηγήσει το όνειρό της.
Η ανάγνωσή μας: Βιογραφία της Μόνικα Ζέτερλουντ, της σπουδαιότερης φωνής της τζαζ στη Σουηδία, που εκτός από τραγουδίστρια ακολούθησε καριέρα ηθοποιού γνωρίζοντας επιτυχία και εκτός Σκανδιναβίας. Ο Περ Φλι (Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΚΤΟΝΙΑ) σκιαγράφησε το πορτρέτο μίας ανήσυχης καλλιτεχνικής φύσης που, παρότι αγαπήθηκε από το κοινό, η ανασφάλεια και οι καταχρήσεις την έκαναν περιοδικά αυτοκαταστροφική. Η Μόνικα δεν υπήρξε ποτέ υποδειγματική μητέρα, οι ερωτικές της περιπέτειες ήταν επεισοδιακές (στην πραγματικότητα έκανε τέσσερις γάμους) και η σχέση με τον πατέρα της (που υποδύεται εντυπωσιακά ο Κελ Μπέρκβιστ) ήταν μόνιμα ταραχώδης. Ο Δανός σκηνοθέτης εστιάζει κυρίως στα χρόνια της δεκαετίας του '60, τότε που η Ζέτερλουντ έγινε διάσημη τολμώντας να προσαρμόσει τραγούδια αρχικά της αμερικανικής τζαζ, όπως το «Walking My Baby Back Home» του Νατ Κινγκ Κόουλ, στη μητρική της γλώσσα. Ο Φλι δεν διστάζει να προσθέσει μυθοπλαστικές λεπτομέρειες, αποτυπώνει με αυθεντικότητα το ελεύθερο πνεύμα των μουσικών και των διανοούμενων της Στοκχόλμης, με φροντισμένα σκηνικά και κοστούμια. Η τραγουδίστρια Έντα Μάγκνασον ανταποκρίνεται στις φωνητικές αλλά όχι στις δραματουργικές απαιτήσεις και ίσως εκεί να οφείλεται κυρίως η ανολοκλήρωτη αίσθηση που αφήνει η ταινία. Εύστοχος ο αγγλόφωνος τίτλος WALTZ FOR MONICA, που παραπέμπει στο Waltz for Debbie, το κορυφαίο άλμπουμ στη δισκογραφία της εμβληματικής τραγουδίστριας.
Αξιολόγηση: 6/10

ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΟΛΙΕΡΟ (ΑLCESTE À BICYCLETTE)
ΓΑΛΛΙΑ-ΙΤΑΛΙΑ/104'/ΟDEON
Σκηνοθεσία: Φιλίπ Λε Γκε
Ηθοποιοί: Φαμπρίς Λουσινί, Λαμπέρ Γουιλσόν

Ο μύθος: Ένας δημοφιλής ηθοποιός, που σκοπεύει να ανεβάσει τον Μισάνθρωπο του Μολιέρου, επισκέπτεται έναν συνάδελφό του που έχει αποσυρθεί σε ένα νησί για να τον πείσει να επωμιστεί τον ρόλο του Φιλίντ. Μερικές μέρες πρόβας, ενίοτε πάνω στα ποδήλατά τους, θα καθορίσουν το επαγγελματικό μέλλον και τη γνωριμία τους.
Η ανάγνωσή μας: Τέταρτη συνεργασία του σκηνοθέτη Φιλίπ Λε Γκε με τον έναν από τους δύο πρωταγωνιστές Φαμπρίς Λουσινί (ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΟΡΟΦΟΥ), που εδώ επεκτείνεται και στο σενάριο, το οποίο συνυπογράφουν. Ο Γάλλος σταρ κατοικεί στο νησί Ιλ ντε Ρε, όπου διαδραματίζεται η υπόθεση, είναι λάτρης του Μολιέρου (οι μυημένοι στο έργο του οποίου αντιλαμβάνονται άνετα τον πρωτότυπο τίτλο) και είχε παίξει και στο φιλμ ΜΟΛΙΕΡΟΣ του Λοράν Τιράρ, έστω και αν δεν υποδυόταν τον ξακουστό θεατρικό συγγραφέα. Η ταινία διερευνά με απαισιοδοξία τον εγωκεντρισμό και τη φθορά που συνδέεται με την τέχνη του ηθοποιού, όμως ο Λε Γκε παγιδεύεται σε μία στείρα αυτοαναφορικότητα. Τα συμπληρωματικά επεισόδια είναι υποτυπώδη, οι αναγνώσεις του Μισάνθρωπου δεν βρίσκουν αντιστοιχία στις προσωπικότητες των κεντρικών χαρακτήρων, η εθνικότητα της γυναίκας που φλερτάρουν δικαιολογεί την ιταλική χρηματοδότηση της ταινίας. Δύο σπουδαίοι ερμηνευτές (στη ζωή αλλά και σύμφωνα με τις ανάγκες της ιστορίας) δεν συνθέτουν απαραίτητα ένα εκρηκτικό δίδυμο, έστω και αν πληρούν την προϋπόθεση του διαφορετικού ταμπεραμέντου. Παρόμοια η έξυπνη τελική σκηνή δεν αμβλύνει το ψυχρό αποτέλεσμα. Σε αυτή τη βόλτα στους δύσβατους δρόμους της υποκριτικής, παρά τις προσεκτικές πεταλιές, η ισορροπία χάνεται εύκολα.
Αξιολόγηση: 4/10

Η ΑΛΛΗ ΓΥΝΑΙΚΑ (ΤΗΕ ΟΤΗΕR WOMAN)
HΠΑ/109'/ΟDEON
Σκηνοθεσία: Νικ Κασαβέτης
Ηθοποιοί: Κάμερον Ντίαζ, Λέσλι Μαν, Νικολάι Κόστερ-Βαλντάου

Ο μύθος: Μία απατημένη σύζυγος θα συνεργαστεί με δύο από τις ερωμένες του άντρα της για να τον εκδικηθούν.
Η ανάγνωσή μας: Μία κομεντί που αφορά τη γυναικεία φιλία και σε μικρότερο βαθμό τις σχέσεις των δύο φύλων. Ο Νικ Κασαβέτης στην όγδοη σκηνοθετική του δουλειά διεκπεραιώνει το φαινομενικά φεμινιστικό σενάριο της πρωτοεμφανιζόμενης Μελίσα Στακ, που αγγίζει τα στερεότυπα της μέσης Αμερικανίδας για τον γάμο και την απιστία. Η αρχική έμπνευση της αλληλεγγύης συζύγου και ερωμένης κόντρα στον πατροπαράδοτο ανταγωνισμό τους φαινόταν ενδιαφέρουσα παρά τις απροσεξίες της πλοκής (ο παντρεμένος αποκρύπτει την ιδιότητά του, αλλά όχι τη διεύθυνση κατοικίας του). Όμως, θέλοντας η παραγωγός και ο σκηνοθέτης να γενικεύσουν την ιστορία στο μοντέλο της εύπεπτης για το Χόλιγουντ τριάδας, καθιστούν αφελή την ηθική της, αφού εξισώνουν την τιμή και τα δικαιώματα της νόμιμης συντρόφου με εκείνη των παράνομων σχέσεων. Μάλιστα, το φιλμ «εκδικείται» τους άντρες και σημειολογικά, αφού όλοι οι ανδρικοί ρόλοι είναι καρικατούρες. Ο Βαλντάου είναι ο κουτοπόνηρος μοιχός, ο Ντον Τζόνσον το ηλικιωμένο αντίγραφό του και ο Τέιλορ Κίνεϊ ο απρόσωπος αδελφός της απατημένης. Η ερμηνεία της Λέσλι Μαν (γυναίκας του σκηνοθέτη Τζαντ Άπατοου) και τα καλόγουστα ρούχα των Ζακλίν Οκνάιαν και Πάολο Νιέντου είναι όσα μπορείς να εκτιμήσεις σε αυτή τη ρομαντική παραλλαγή του φιλμ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ ΤΣΑΡΛΙ (παραλληλισμό που ενισχύει η παρουσία της Κάμερον Ντίαζ).
Αξιολόγηση: 3/10

ΣΤΟ ΝΗΜΑ
ΕΛΛΑΔΑ/73'/CINEDOC
Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Παπανικολάου, Έμιλυ Γιαννούκου
Εμφανίζεται: Αλέξης Τσίπρας

Ο μύθος: Η πορεία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ από την προεκλογική περίοδο του Ιουνίου του 2012 και για έναν χρόνο.
Η ανάγνωσή μας: Έχοντας εξασφαλίσει δωρεάν διαφήμιση από τη βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, που θεώρησε ότι συγκεκριμένο πλάνο τη θίγει, το ντοκιμαντέρ θυμίζει αρκετά το ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ που παρακολουθούσε την προεκλογική εκστρατεία του Γιάννη Μπουτάρη. Οι διαφορές είναι ότι ο Δημήτρης Αθυρίδης είχε μία μίνιμουμ δομή, στην οποία περιέκλειε τον θαυμασμό του για τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης, και φυσικά κατέγραφε το χρονικό ενός κερδισμένου, τελικά, εκλογικού αγώνα. Αντίθετα, εδώ μία κάμερα στο χέρι περιφέρεται στα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και ακολουθεί τον πρόεδρο του κόμματος στις προεκλογικές ομιλίες και σε κάποια ταξίδια του στο εξωτερικό. Αυτό απέχει πολύ από τον χαρακτηρισμό παρατηρητικό ντοκιμαντέρ, όπως βαφτίζουν το φιλμ οι σκηνοθέτες Αλέξανδρος Παπανικολάου και Έμιλυ Γιαννούκου, το οποίο περισσότερο εκθέτει παρά αναδεικνύει. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε έναν αξιοζήλευτο μονόλογο πληροφορεί όσα μονοπωλούν το ενδιαφέρον του ελληνικού λαού αναφερόμενος στα παιδικά του χρόνια, τα πολιτικά πιστεύω των γονέων και των αδελφών του, την πρώτη φορά που είδε αφίσα με τη μορφή του στον δρόμο. Φυσικά η ατμόσφαιρα στην έδρα του ΣΥΡΙΖΑ (από τις συσκέψεις των ηγετικών στελεχών μέχρι τις αντιδράσεις των υπαλλήλων του κομματικού μηχανισμού) διαφωτίζει για την έλλειψη προσαρμογής και την προχειρότητα που ο πολιτικός φορέας καταγγελίας του 4-5% κλήθηκε να μεταμορφωθεί σε δύναμη διακυβέρνησης λόγω της μετατόπισης μίας «προδομένης» μερίδας του εκλογικού σώματος. Εύλογο το κλίμα ευφορίας στο επιτελείο του μετά την ήττα τον Ιούνιο του 2012, όπως το καταγράφει η κάμερα και παρατηρεί ο ίδιος ο αρχηγός – προφανώς, η ανακούφιση οφείλεται στο ότι δεν θα αναλάμβαναν τα ηνία της χώρας σε μία δυσμενή συγκυρία. Το τεκμήριο του πιο πρόσφατου παλαιοκομματισμού που γιγαντώνεται από δύο δημιουργούς, οι οποίοι στην αφετηρία τους βάζουν την υποθήκη για μία πορεία ανάλογη του Τάσου Μπιρσίμ την εποχή που ο πράσινος ήλιος «τύφλωνε» το ίδιο περίπου προφίλ ψηφοφόρων.
Αξιολόγηση: 1/10

ΑΝΥΠΟΦΟΡΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ (ΝΕΙGHBORS)
HΠΑ/96'/UIP
Σκηνοθεσία: Νίκολας Στόλερ
Ηθοποιοί: Σεθ Ρόγκεν, Ζακ Έφρον, Ρόουζ Μπερν

Ο μύθος: Ένα ζευγάρι και το νεογέννητο μωρό τους αναστατώνονται από την εγκατάσταση μίας θορυβώδους φοιτητικής αδελφότητας σε διπλανό οίκημα, που γίνεται η αιτία συνεχών προστριβών.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-

WILD DUCK
EΛΛΑΔΑ/88'/DANAOS
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σακαρίδης
Ηθοποιοί: Αλέξανδρος Λογοθέτης, Θέμις Μπαζάκα, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Γιάννης Στάνκογλου

Ο μύθος: Ένας μηχανικός τηλεπικοινωνιών ερευνά μία υπόθεση υποκλοπών με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του, που καταλήγει σε κάποιο αθηναϊκό διαμέρισμα και στην άρρωστη ένοικο του επάνω ορόφου.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΤΣΗΣ – ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ... ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ
ΕΛΛΑΔΑ/100'
Ντοκιμαντέρ
Σκηνοθεσία: Γιάννης Βαμβακάς