ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 3 ΑΠΡΙΛΙΟΥ του Νίκου Νικολαΐδη
Με τρία ακόμη φιλμ τεκμηρίωσης συνεχίζεται τον Απρίλιο στον Ιανό η συνεργασία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου με την Ένωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ, όπου σκηνοθέτες επιλέγουν και προλογίζουν δουλειές συναδέλφων τους. Στις 3 Απριλίου ο Σπύρος Τσιφτσής παρουσιάζει το ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΜΑΡΙΝΑ της Καλλιόπης Λεγάκη, στις 10 του μήνα ο Άγγελος Κοβότσος το CAFE-FINOVO του Λευτέρη Φυλακτού και στις 24 Απριλίου η Καλλιόπη Λεγάκη προλογίζει το ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΒΡΑΔΥΤΗΤΑΣ του Γιάννη Λεοντάρη. Όλες οι προβολές ξεκινούν στις 22:30 με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Τη Δευτέρα 31 Μαρτίου σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα ο Λεωνίδας Παπαγεωργίου, διανομέας και αιθουσάρχης, κάνοντας φτωχότερη την εγχώρια κινηματογραφική κοινότητα. Ήταν η ψυχή του κινηματογράφου Τριανόν, ο άνθρωπος που αγωνιζόταν εδώ και χρόνια η αίθουσά του να διατηρήσει το καλλιτεχνικό της προφίλ παρά την κρίση και την υποβάθμιση της περιοχής. Δεν έχανε ποτέ την πίστη και την ελπίδα του για καλύτερες μέρες, όπως μου έλεγε και στην τελευταία μας συζήτηση δύο εβδομάδες πριν από τον θάνατό του. Από τη στήλη θα ήθελα να εκφράσω στην οικογένειά του τα θερμά μου συλλυπητήρια για την απώλειά του.
ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (VIVA LA LIBERTA)
ΙΤΑΛΙΑ/94'/DANAOS
Σκηνοθεσία: Ρομπέρτο Αντό
Ηθοποιοί: Τόνι Σερβίλο, Βαλέριο Μασταντρέα, Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι
Ο μύθος: Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πιεσμένος από τον έντονο ρυθμό της προεκλογικής περιόδου και τις αρνητικές δημοσκοπήσεις, αποφασίζει την οικειοθελή εξαφάνισή του. Τότε ο γραμματέας και η σύζυγός του αποφασίζουν να τον αντικαταστήσουν με τον δίδυμο αδελφό του, έναν ευφυή αλλά καταθλιπτικό φιλόσοφο, που όλοι αγνοούσαν την ύπαρξή του.
Η ανάγνωσή μας: Πέμπτη ταινία του συγγραφέα και σκηνοθέτη Ρομπέρτο Αντό, που εδώ διασκευάζει το βραβευμένο βιβλίο του Ο άδειος θρόνος (Ιl Trono Vuoto) που εκδόθηκε το 2012. Μέσα από τη φόρμα μίας καυστικής κομεντί, ο Ιταλός δημιουργός ρίχνει μία γροθιά στο στομάχι της ιταλικής πολιτικής ζωής. Σε μία χώρα όπου οι τρεις τελευταίοι πρωθυπουργοί, Μάριο Μόντι, Ενρίκο Λέτα και Ματέο Ρέντσι, κατέλαβαν το αξίωμά τους δίχως τη λαϊκή εντολή, ο Σικελός δημιουργός δεν στέκεται μόνο σε έναν στοχασμό για την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Προχωράει ένα βήμα παραπέρα υποδεικνύοντας στην ιταλική Αριστερά ότι έχει βρεθεί σε αδιέξοδο εξαιτίας του ξύλινου λόγου, της σπασμωδικής στρατηγικής της και της οριστικής αδυναμίας της να εκφράσει πλέον την εργατική τάξη και τα εκατομμύρια των ανέργων. Ο αρχηγός της προοδευτικής πτέρυγας, στο φιλμ, το βάζει στα πόδια και βρίσκει καταφύγιο στο Παρίσι, στο σπίτι μιας παλιάς ερωμένης. Το τυχαίο σωσίβιο των συνεργατών του είναι ο σωσίας αδελφός του. Εκείνος, ειλικρινής και αυθόρμητος, απαλλαγμένος από κάθε κομματική ιδιοτέλεια και την πλαστή βούληση να προσφέρει στην πατρίδα του, καταφέρνει να γίνει ένας λαοφιλής ηγέτης. Ο Αντό ντύνει με καλογραμμένες ατάκες και διαβρωτικό χιούμορ τους λόγους του και ο Τόνι Σερβίλο στον διπλό ρόλο του εντυπωσιάζει (ειδικά ως ιδιόρρυθμος φιλόσοφος) και όσους δεν είχαν πειστεί από τις ερμηνείες του στα φιλμ του Σορεντίνο. Μια απολαυστική σάτιρα που δηλώνει γενναία ότι καμία ιδεολογία δεν μπορεί να διεκδικεί το αλάθητο και ότι η πολιτική σήψη δεν έχει παράταξη. Με έναν τίτλο-σλόγκαν τόσο καίριο και λυτρωτικό σε ατομικό, αλλά βαθιά ειρωνικό σε συλλογικό επίπεδο.
Αξιολόγηση: 9/10
Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ (LA ULTIMA CENA) Επανέκδοση
KOYBA/108'/NEW STAR
Σκηνοθεσία: Τομάς Γκουτιέρες Αλέα
Ηθοποιοί: Νέλσον Βιγιάγκρα, Σιλβάνο Ρέι
Ο μύθος: Στην Αβάνα το 1780 ένας γαιοκτήμονας επισκέπτεται τη φυτεία του τη Μεγάλη Τετάρτη, ημέρα της αποτυχημένης απόδρασης ενός σκλάβου. Την επομένη οργανώνει μία αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου με δώδεκα δούλους στο τραπέζι του, όπου υπόσχεται αργία την Μεγάλη Παρασκευή. Ο σκληρός επιστάτης του δεν θα τηρήσει τη διαβεβαίωσή του και θα προκαλέσει την αιματηρή εξέγερση.
Η ανάγνωσή μας: Μία από τις γνωστότερες ταινίες του πατριάρχη του κουβανικού κινηματογράφου που, παρότι θεωρήθηκε ένας καλλιτεχνικός πρεσβευτής της επανάστασης, ασκούσε έντεχνα πάντα κριτική στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της πατρίδας του. Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ, φιλμ γυρισμένο το 1976, τοποθετείται στα χρόνια της ισπανικής αποικιοκρατίας και έχει αφετηρία ένα αληθινό περιστατικό. Ο Αλέα δεν το εκμεταλλεύεται ως μία στείρα αποδοκιμασία των προγενέστερων ιμπεριαλιστικών μεθόδων, αλλά στρέφεται σε μία βαθύτερη θρησκευτική αλληγορία με τη ματιά ενός μαρξιστή. Η πρόθεση ενός φεουδάρχη να διδάξει στους δούλους το νόημα της πίστης αντί να φέρει την υποταγή προκαλεί τη συνειδητοποίηση και την ενστικτώδη αντίδρασή τους. Ο Κουβανός δημιουργός στηλιτεύει τη διαστρεβλωμένη εφαρμογή της χριστιανικής διδασκαλίας από τους οικονομικά ισχυρούς με μία παραβολή όπως αυτές που εξιστορεί ο γαιοκτήμονας στον δείπνο της Μεγάλης Πέμπτης. Αυτή η σκηνή καταλαμβάνει σχεδόν τη μισή διάρκεια του φιλμ, χαρακτηρίζεται από ένα άψογο καδράρισμα με εικαστικές αναφορές και παραπέμπει στην περίφημη ΒΙΡΙΔΙΑΝΑ του Λουίς Μπουνιουέλ. Ο αυτοεξόριστος στην Κούβα, εκείνη την εποχή, Χιλιανός ηθοποιός Νέλσον Βιγιάγκρα ταυτίστηκε άψογα με τον υποκριτή ιδιοκτήτη φυτείας, κάνοντας πιο διαυγή την ανησυχία του Αλέα για τη σχέση ατόμου και κοινωνίας και τις διαχρονικές μεθόδους επιβολής και υποδούλωσης.
Αξιολόγηση: 7/10
ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ (ΖULU)
ΓΑΛΛΙΑ-ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ/110'/ΟDEON
Σκηνοθεσία: Ζερόμ Σαλ
Ηθοποιοί: Φόρεστ Γουιτάκερ, Ορλάντο Μπλουμ
Ο μύθος: Τρεις αστυνομικοί του Κέιπ Τάουν που ερευνούν τη δολοφονία μίας ανήλικης θα βρεθούν αντιμέτωποι με το τοπικό κύκλωμα διακίνησης ναρκωτικών και τα παράνομα πειράματα μίας πολυεθνικής φαρμακευτικής εταιρείας.
Η ανάγνωσή μας: Ένα γαλλικό μυθιστόρημα τοποθετημένο στη Νότια Αφρική και γυρισμένο στην αγγλική γλώσσα, από έναν Γάλλο σκηνοθέτη με πρωταγωνιστές έναν Αμερικανό και έναν Άγγλο ηθοποιό, προκαλεί σίγουρα την περιέργεια. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που αυτή η σύγχρονη αστυνομική ταινία δεν πέφτει στον εύκολο πειρασμό να μιλήσει για το Απαρτχάιντ. Ο Ζερόμ Σαλ είχε δείξει με τις προηγούμενες δουλειές του, LARGO WINCH και ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ, τις κοσμοπολίτικες προθέσεις του, που υπερβαίνουν τα γεωγραφικά και θεματικά πλαίσια των γαλλικών ταινιών. Δυστυχώς, η εξωτική διάθεση όπως δείχνει και ο πρωτότυπος τίτλος επισκιάζει το σχόλιο για την εγκληματικότητα στην παραθαλάσσια νοτιοαφρικανική πόλη, παρόλο που σκηνοθέτης και συνεργείο πέρασαν εκεί όλη την περίοδο των γυρισμάτων. Οι προσωπικές ζωές των αστυνομικών είναι γεμάτες κλισέ, τα ξεσπάσματα ωμής βίας εκτός ρυθμού σε σχέση με το υπόλοιπο φιλμ και οι παράνομοι εντελώς γραφικοί για να μας ανησυχήσουν. Δυστυχώς ο Σαλ αναπαράγει κυρίως τις αδυναμίες των χολιγουντιανών ή γαλλικών περιπετειών και το μόνο θετικό είναι ότι έδωσε την ευκαιρία σε ηθοποιούς και τεχνικούς της τοπικής σκηνής να συνεργαστούν με δύο σταρ σε μία διεθνή συμπαραγωγή. Έστω και αν τη συνύπαρξη Μπλουμ και Γουιτάκερ μόνο ως αποτέλεσμα δυσμενούς αστυνομικής μετάθεσης θα μπορούσες να τη φανταστείς.
Αξιολόγηση: 3/10
CAPTAIN AMERICA 2: Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ (CAPTAIN AMERICA: ΤΗΕ WINTER SOLDIER)
ΗΠΑ/136'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Άντονι Ρούσο, Τζο Ρούσο
Ηθοποιοί: Κρις Έβανς, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον
Ο μύθος: Όταν ο διευθυντής της μυστικής οργάνωσης που προασπίζεται την παγκόσμια ασφάλεια γίνεται στόχος αγνώστων, ο Captain America συμμαχεί με μία Ρωσίδα πράκτορα για να ξεσκεπάσει το διεφθαρμένο ηγετικό στέλεχος που χρησιμοποιεί ως εκτελεστικό όργανο έναν πρώην φίλο του.
Η ανάγνωσή μας: Συνέχεια της ταινίας Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ: CAPTAIN AMERICA και το ένατο φιλμ που βασίζεται σε σούπερ ήρωα της Μarvel Comics (τρία αναφέρονταν στον ΙRON MAN, δύο στον ΤΗOR, ένα στον ΙΝCREDIBLE HULK ενώ στο φιλμ ΟΙ ΕΚΔΙΚΗΤΕΣ συναθροίζονταν όλοι οι παραπάνω χαρακτήρες). Oι σεναριογράφοι, επηρεασμένοι από το ένδοξο πατριωτικό προφίλ του χάρτινου ήρωα, επιχείρησαν να δώσουν στους αντιπάλους του πιο σοβαρά κίνητρα. Ο κακός για παράδειγμα δεν είναι παρανοϊκός ή μία εξωγήινη οντότητα, έστω και αν γνωρίζουμε από το πρώτο ημίωρο την ταυτότητά του. Η ενοχλητικά σχηματική ανάπτυξη και η φλύαρη εξέλιξη δεν αφήνουν το άρωμα πολιτικού θρίλερ να παρεισφρήσει στον ιστό μίας ταινίας φαντασίας. Οι αδελφοί Ρούσο, που διαδέχτηκαν τον Τζο Τζόνστον στη σκηνοθεσία, φαίνεται να αγνοούν τους κώδικες των συγκεκριμένων ειδών. Η υπερκινητική κάμερά τους με σαφή προτίμηση σε πανοραμικά πλάνα από ρετιρέ και ταράτσες στερείται θεαματικότητας με εξαίρεση μία καταδίωξη αυτοκινήτων στους δρόμους της Ουάσινγκτον και μία σωματική συμπλοκή σε ένα ασανσέρ. Ο Κρις Έβανς, φωτογενής αλλά επίπεδος ερμηνευτικά, αποδίδει μηχανικά τη δικαιοσύνη και παρότι η ασπίδα του έχει πρώτη φορά επιθετικούς προσανατολισμούς, δεν αντανακλά ούτε στιγμή το αγανακτισμένο εκδικητικό πνεύμα. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ μάλλον παρασύρθηκε για την ανάμειξή του από υπερβολική εμπιστοσύνη στη δήθεν συνωμοτική χροιά του σεναρίου. Ο ενθουσιασμός των θαυμαστών του κόμικ πρέπει να θεωρείται προεξοφλημένος, έστω και αν αυτό το μπλοκμπάστερ δεν διαθέτει κάποια αρετή που να τον δικαιολογεί.
Αξιολόγηση: 1/10
