ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ
του Νίκου Νικολαΐδη
Το τελευταίο ντοκιμαντέρ της Νίνα Ντέιβενπορτ FIRST COMES LOVE προβάλλεται στο Εxile Room την Πέμπτη 30 Ιανουαρίου, στις 21:00, με ελεύθερη είσοδο και, ειδικά σε αυτή την ταινία, με ελληνικούς υπότιτλους. Η Αμερικανίδα σκηνοθέτρια καταγράφει την πορεία προς τη μητρότητα ως ανύπαντρη σαραντάχρονη γυναίκα που αποφάσισε να αποκτήσει παιδί με δωρητή σπέρματος έναν gay φίλο της. Την εμπειρία της αυτή στη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα επηρεάσει ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου και η γνωριμία της με έναν κριτικό κινηματογράφου. Οι προβολές του CineDoc συνεχίζονται στο Γαλλικό Ινστιτούτο στις 5 Φεβρουαρίου, στις 20:30, με το φιλμ RED OBSESSION των Ντέιβιντ Ρόουτς και Γουόργουικ Ρος που, αν και αυστραλιανή παραγωγή, ασχολείται με τα μυστικά της επιτυχίας του κρασιού του Μπορντώ και τις νέες τάσεις που διαμορφώνονται στην παγκόσμια αγορά οίνου.
ΝΥΜPHOMANIAC: MΕΡΟΣ Α' (ΝΥΜPHOMΑΝΙΑC)
ΓΕΡΜΑΝΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ-ΔΑΝΙΑ-ΒΕΛΓΙΟ-ΑΓΓΛΙΑ/124'/SEVEN FILMS-SPENTZOS FILM
Σκηνοθεσία: Λαρς Φον Τρίερ
Ηθοποιοί: Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Σάια Λαμπέφ, Ούμα Θέρμαν, Κρίστιαν Σλέιτερ
Ο μύθος: Μία τραυματισμένη γυναίκα εξομολογείται στον άνδρα που την περιθάλπει ότι είναι νυμφομανής και του διηγείται τις σεξουαλικές περιπέτειες από την νεανική της ηλικία.
Η ανάγνωσή μας: Η τελευταία ταινία που ολοκληρώνει την τριλογία της Κατάθλιψης μετά τα ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ και ΜΕLANCHOLIA θα προβληθεί σε δύο μέρη, το δεύτερο από τα οποία θα κυκλοφορήσει στη χώρα μας στις 20 Φεβρουαρίου. Ο Λαρς Φον Τρίερ αποσαφηνίζει με μήνυμα στην εισαγωγή ότι έδωσε τη συγκατάθεσή του στη λογοκριμένη εκδοχή του φιλμ, που στην πλήρη διάρκεια των πεντέμισι ωρών θα προβληθεί στα επερχόμενα φεστιβάλ του Βερολίνου και του Βελιγραδίου. Ο Δανός σκηνοθέτης μας προκαταλαμβάνει με τη διάγνωση για τη κατάσταση της ηρωίδας του και όλη η ταινία είναι μία απέλπιδα προσπάθεια να την αιτιολογήσει. H εξιστόρηση αρχίζει ουσιαστικά τη στιγμή που χάνει την παρθενιά της και oι σεξουαλικές εμπειρίες στην εφηβεία της καλύπτουν τα πέντε πρώτα κεφάλαια αυτού του μέρους. Ο Φον Τρίερ αναμασά, τόσο σε θεματικό όσο και σε μορφικό επίπεδο, παλαιότερες απόψεις του, αδυνατώντας να βάλει σε τάξη τις θρησκευτικές, φιλοσοφικές και πολιτικές του αντιλήψεις. Οι ανεκδιήγητοι διάλογοι ανάμεσα σε Στέλαν Σκάρσγκαρντ και Σαρλότ Γκενσμπούργκ είναι ένας προβλέψιμος τρόπος για τις αναδρομές στο παρελθόν. Η επιλογή μίας άσχημης λολίτας στο πρόσωπο της Στέισι Μάρτιν, μία ειρωνική αναφορά στο ανδρικό γούστο. Στην ουσία τα αίματα ανάβουν και ο Φον Τρίερ θυμίζει το ταλέντο του μόλις σε δύο σημεία: Στο σαφάρι της νεαρής για άνδρες, στη διάρκεια μίας διαδρομής με τρένο, και στο επεισόδιο με μία απελπισμένη που εισβάλει, μαζί με τα τρία παιδιά της, στην ερωτική φωλιά του άνδρα της (ρόλο που αποδίδει εκπληκτικά η Ούμα Θέρμαν). Οι πορνογραφικές σκηνές είναι ελάχιστες (σε όλες οι ηθοποιοί είναι ντουμπλαρισμένοι από επαγγελματίες), ασήμαντα τολμηρές για τους λιγότερο συντηρητικούς και πουριτανούς. Ο άλλοτε ριζοσπάστης δημιουργός μοιάζει πια με έναν light προβοκάτορα που έχει χάσει την ελπίδα του στους ανθρώπους, το πάθος για το σινεμά και υποκλινόμενος στις επιταγές του μάρκετινγκ υποχρεώνει τους θαυμαστές του να πληρώσουν δύο φορές εισιτήριο για να δουν στην ουσία μία ταινία.
Αξιολόγηση: 3/10
ΛΙΜΟΥΖΙΝΑ
ΕΛΛΑΔΑ/92'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτόπουλος
Ηθοποιοί: Νίκος Κουρής, Δούκισσα Νομικού, Δημήτρης Καταλειφός, Τάκης Σπιριδάκης
Ο μύθος: Ένας Έλληνας που ζει στο Παρίσι ταξιδεύει, μετά από χρόνια, στην πατρίδα του μαζί με ένα φίλο και τη Γαλλίδα μνηστή του.
Η ανάγνωσή μας: Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι ο παραγωγικότερος σκηνοθέτης της γενιάς του (με εννέα από τις δεκαέξι συνολικά ταινίες του να έχουν γυριστεί μετά το 2000) κάτι που θα ήταν αδύνατο να φανταστεί κάποιος όταν εκείνος ξεκινούσε πριν 40 χρόνια με ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΙΡΙΔΑΣ. Ένας αθεράπευτος εστέτ που τους δύσκολους καιρούς συνεχίζει να γυρίζει ταινίες με κάθε τρόπο και κάθε κόστος ιδίως ψυχολογικό. Η νέα του δουλειά δεν έχει το δίχτυ ασφαλείας ενός λογοτεχνικού έργου και δεν αφορά ένα πολυτελές αυτοκίνητο αφού όπως προειδοποιεί και ο υπότιτλος (θα ήθελε να) είναι μία κωμωδία παρεξηγήσεων. Το πρώτο ημίωρο στο ντεκόρ ενός καφέ σε ένα άχρονο Παρίσι αφήνουν την υποψία ενός φιλμαρισμένου αλλά ευφάνταστου θεάτρου του παραλόγου. Θαμώνας άλλωστε εκεί είναι ο... Σάμουελ Μπέκετ, πρωτεργάτης του συγκεκριμένου κινήματος, που υποδύεται με φινέτσα ο Δημήτρης Καταλειφός (που έχει αναμετρηθεί στο σανίδι με έργα του Ιρλανδού θεατρικού συγγραφέα). Δυστυχώς ο Παναγιωτόπουλος δε συνεχίζει μέχρι τέλους, όπως πιθανά να έκανε ο Ιοσελιάνι, αυτό το σουρεαλιστικό - φιλοσοφικό καφενείο απ' το οποίο δε λείπουν τα ανέκδοτα και τα μακροσκελή παραμύθια. Η άφιξη της λιμουζίνας στην Αθήνα, τη λατρεμένη πόλη του σκηνοθέτη και η ξεκάρφωτη εκδρομή στην ενδοχώρα προδίδουν τη γύμνια της παραγωγής και το τετριμμένο περιεχόμενο. Η μόνη απορία που αιωρείται είναι ποιον ηθοποιό ή προσωπικότητα της πολιτιστικής και πνευματικής ζωής θα δεις στην επόμενη σκηνή αφού ο Έλληνας δημιουργός ακολουθεί την τακτική του Γούντι Άλεν με ετερόκλητες διανομές. Στην πρεμιέρα της ταινίας ο ίδιος, διαισθανόμενος ίσως ότι η ματαιοδοξία του ξεπέρασε τη καλλιτεχνική ανάγκη, προέτρεψε, στον πρόλογο με ένα λογοπαίγνιο, τους θεατές αν δεν τους αρέσει το φιλμ να... μην το πάρουν προσωπικά. Συμβουλή που σκοπεύουμε να ακολουθήσουμε ευλαβικά.
Αξιολόγηση: 3/10
ΕΓΩ, Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΜΑΜΑ (LES GARCONS ET GUILLAUME, A TABLE)
ΓΑΛΛΙΑ-ΒΕΛΓΙΟ/85'/ΟDEON
Σκηνοθεσία: Γκιγιόμ Γκαλέν
Ηθοποιοί: Γκιγιόμ Γκαλέν, Ντάιαν Κρούγκερ, Φρανσουάζ Φαμπιάν
Ο μύθος: Ένας άνδρας αναπολεί και φαντασιώνεται στιγμές από το παρελθόν του και τη σχέση του με τη μητέρα που, παρά το γεγονός ότι είχε τρεις γιους, εκείνον τον αντιμετώπιζε σαν κορίτσι.
Η ανάγνωσή μας: Ο Γκιγιόμ Γκαλέν, γνωστότερος στη Γαλλία ως μέλος της Comédie Française και λιγότερο για τις κινηματογραφικές του συμμετοχές (ΜΑΡΙΑ ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΑ, Ο ΑΣΤΕΡΙΞ ΚΑΙ Ο ΟΒΕΛΙΞ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ), κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με μία αυτοβιογραφική ταινία. Είχε προηγηθεί το θεατρικό σόλο με την κωμική εξομολόγηση του, που στο φιλμ παρεμβάλλεται ανάμεσα στα διάφορα επεισόδια. Προτού γίνει ηθοποιός ο Γκαλέν διαπαιδαγωγήθηκε, όπως μαθαίνουμε, να παίξει έναν άλλο ρόλο στη ζωή του κατ' απαίτηση της μητέρας του. Βίωσε τη θηλυκή του πλευρά παρά τα ανδρικά χαρακτηριστικά και πειραματίστηκε με την ομοφυλοφιλία πριν αισθανθεί ότι έλκεται από τις γυναίκες. Παραδόξως αυτή η αναστάτωση και η κρίση του φύλου μετέτρεψαν τη μητέρα στα μάτια του ως είδωλο. Ο Γκαλέν θεώρησε την ανορθόδοξη αντιμετώπιση προς το πρόσωπο του ως δείγμα της αγάπης της και ο γαλλικός τίτλος της ταινίας είναι μία δική της φράση όταν απευθύνονταν στα παιδιά της. Ο πρωταγωνιστής - σκηνοθέτης μάλιστα υποδύεται ο ίδιος και τη μητέρα του όχι απλά ως ένδειξη θαυμασμού αλλά αφήνοντας να εννοηθεί ότι μόνο αυτός θα μπορούσε να έχει τη συγκεκριμένη αποκλειστικότητα, θολώνοντας ακόμα περισσότερο το τοπίο για τις προθέσεις του. Η διακωμώδηση των διαφόρων φάσεων της ζωής του μοιάζει άχαρη και οι σαρκαστικές βολές για Άγγλους, Ισπανούς και Άραβες υποδηλώνουν μία εθνική υπεροψία. Αυτή η προσωπική κάθαρση μέσω της τέχνης όπου σε κάθε κινηματογραφικό πλάνο ελλοχεύει μία αίσθηση θλίψης και νοσηρότητας μπορεί να είναι λυτρωτική για τον Γκαλέν και τη μαμά του αλλά σίγουρα δεν αφορά όλους εμάς.
Αξιολόγηση: 2/10
ΗΡΑΚΛΗΣ: Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ (ΤΗΕ LEGEND OF HERCULES)
HΠΑ/99'/VILLAGE
Σκηνοθεσία: Ρένι Χάρλιν
Ηθοποιοί: Κέλαν Λουτζ, Σκοτ Άντκινς, Ράντε Σερμπέτζια
Ο μύθος: Η βασίλισσα Αλκμήνη αποκτάει γιο από τον Δία που επιθυμεί να απαλλάξει το βασίλειο από την τυραννία του συζύγου της Αμφιτρύωνα. Όταν ενηλικιώνεται ο Ηρακλής εξορίζεται και πωλείται ως σκλάβος, εξαιτίας του έρωτα του για την Ήβη που ο πατέρας του την προορίζει για το μεγαλύτερο αδελφό του.
Η ανάγνωσή μας: Η πρώτη από τις δύο ταινίες που θα δούμε μέσα στο 2014 και αφορούν τον αρχαίο μυθικό ήρωα μαζί με το HERCULES : ΤΗΕ ΤHRACIAN WARS, σε σκηνοθεσία Μπρετ Ράτνερ, που είναι προγραμματισμένη για τον ερχόμενο Ιούλιο. Η τεράστια επιτυχία του Ζακ Σνάιντερ με το φιλμ 300 έκανε πάλι μόδα στο Χόλιγουντ τις μυθολογικές περιπέτειες, δίνοντας την αφορμή για ανάλογα franchises όπως αυτά του ΠΕΡΣΙ ΤΖΑΚΣΟΝ και της ΤΙΤΑΝΟΜΑΧΙΑΣ. Το στούντιο της Μillennium ρίσκαρε έναν προϋπολογισμό εβδομήντα εκατομμυρίων δολαρίων στον Ρένι Χάρλιν (ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ 2, ΒΑΡΟΜΕΤΡΙΚΟ ΧΑΜΗΛΟ) του οποίου η καριέρα είχε πάρει τον κατήφορο τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια και εδώ καταλαβαίνουμε τους λόγους. Ο Φιλανδός σκηνοθέτης, που εμπλέκεται και στο σενάριο, καταφεύγει σε αναχρονισμούς και παραποιεί την ελληνική μυθολογία. Από τα κατορθώματα του ήρωα παρουσιάζει μόνο το Λιοντάρι της Νεμέας ενώ ο Χείρωνας (που υποδύεται ο γνωστός Κροάτης ηθοποιός Ράντε Σερμπέτζια) δεν παρουσιάζεται ως κένταυρος. Η αγαπημένη του στην ταινία, η 'Ηβη, έγινε βέβαια σύζυγος του αλλά μετά τον θάνατο του, όταν ο Δίας του έδωσε θέση στον Όλυμπο. Τα ντεκόρ και τα κοστούμια πάσχουν επίσης από αυθεντικότητα και παρά τους πολυάριθμους νεκρούς ή πληγωμένους όλες οι μονομαχίες απεικονίζονται αναίμακτες στη προσπάθεια του Χάρλιν να διευρύνει την καταλληλότητα της ταινίας. Ο άκαμπτος Κέλαν Λουτζ, που πέρασε απαρατήρητος στη σειρά ταινιών TWILIGHT, αφού υποδύθηκε τον Ποσειδώνα στο παρεμφερές ΑΘΑΝΑΤΟΙ του Ταρσέμ Σινγκ και δάνεισε τη φωνή του στον Ταρζάν στο ομώνυμο animation, ντύνεται τώρα Ηρακλής αλλά προκοπή δε βλέπει. Όλα αυτά συντελούν στο να θυμίζει η θέαση, στα 99 λεπτά της διάρκειας της ταινίας, ηράκλειο άθλο.
Αξιολόγηση: 2/10
ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ (DA-REUN NA-RA-E-SEO)
ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ/89'/STRADA FILMS
Σκηνοθεσία: Σανγκ- Σου Χονγκ
Ηθοποιοί: Ιζαμπέλ Ιπέρ, Τζουν-Σανγκ Γιου
Ο μύθος: Μία φοιτήτρια μαζί με τη μητέρα της για να αποφύγουν τους δανειστές τους κρύβονται σε μία παραθαλάσσια πόλη. Εκεί η νεαρή γυναίκα θα ξεκινήσει τη συγγραφή ενός σεναρίου με τρεις αυτόνομες ιστορίες που διεξάγονται στην ίδια περιοχή όπου σε όλες πρωταγωνιστεί μία Γαλλίδα τουρίστρια με το ίδιο όνομα.
Η ανάγνωσή μας:-
Αξιολόγηση:-
