ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

του Νίκου Νικολαΐδη

Από τις 13 έως τις 19 Νοεμβρίου θα διεξαχθεί η δεύτερη εβδομάδα Ισραηλινού Κινηματογράφου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης με το αφιέρωμα «Ιστορίες Πόλεων του Ισραήλ» στο οποίο περιλαμβάνονται επτά βραβευμένες ταινίες της περιόδου 2010-11, που διαδραματίζονται στην Ιερουσαλήμ, το Τελ Αβίβ, τη Χάιφα και τη Μπατ Γιαμ. Ανάμεσα τους είναι η ντραμεντί Ο ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ του Εράν Ρικλίς (Η ΛΕΜΟΝΙΑ), υποψηφιότητα για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 2011, το δραματικό ΑΝΤΙΚΕΣ ΦΙΝΤΕΛΜΑΝ του Γιόσι Μαντμόνι, που κέρδισε το βραβείο καλύτερης ταινίας στο Κάρλοβι Βάρι και το φιλμ της πρεμιέρας ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ του Μένι Γιάες παρουσία της πρωταγωνίστριας του Ρότεμ Ζίσμαν Κοέν, που θα απαντήσει στις ερωτήσεις του κοινού.

ΟΛΑ ΧΑΘΗΚΑΝ (ΑLL IS LOST)
HΠΑ/106'/AUDIOVISUAL
Σκηνοθεσία: Τζέφρεϊ Σι Τσάντορ
Ηθοποιοί: Ρόμπερτ Ρέντφορντ
Ο μύθος: Το σκάφος ενός ηλικιωμένου ιστιοπλόου θα συγκρουστεί, ενώ εκείνος κοιμάται, με το κοντέινερ κάποιου πλοίου που βρέθηκε στη θάλασσα. Από τη πρόσκρουση θα δημιουργηθεί ένα ρήγμα και ο μοναχικός ναυτικός θα δώσει μία σκληρή μάχη για τη σωτηρία του.

Η ανάγνωσή μας: Με έναν μόνο ηθοποιό, χωρίς διαλόγους και με ένα σενάριο τριάντα μόλις σελίδων, όπου βασικός ήρωας αποκαλείται απλά, για λόγους συνεννόησης, ως «ο άνθρωπος μας», ο Τζέι Σι Τσάντορ μας προσφέρει μία συναρπαστική περιπέτεια επιβίωσης. Ο σκηνοθέτης και ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είχαν γνωριστεί το 2011, όταν προβλήθηκε, στο φεστιβάλ του Σαντάνς, η πρώτη ταινία του Τσάντορ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ, που ήταν πλημμυρισμένη από στιχομυθίες και στελεχωμένη από πολλά διάσημα ονόματα στη διανομή. Ο διάσημος ηθοποιός ενθουσιάστηκε από την ιδέα αλλά και από το γεγονός ότι πρώτη φορά δημιουργός ο οποίος συμμετείχε στο Φεστιβάλ που ίδρυσε, του πρότεινε ρόλο σε επόμενη ταινία του. Ένα σκάφος που βυθίζεται στη μέση του ωκεανού και ένας άντρας που αγωνίζεται αβοήθητος για τη ζωή του, κόντρα σε όλα τα στοιχεία της φύσης, ήταν η σκηνοθετική πρόκληση, που μεταφέρεται εύστοχα στο θεατή. Παράλληλα ο Τσάντορ αποτείει φόρο τιμής στην επινοητικότητα και στο ένστικτο των παλαιών ναυτικών, που ένας εξάντας και ένας ναυτικός χάρτης ήταν αρκετός για να χαράξουν τη διαδρομή τους. Ο 77χρονος Ρόμπερτ Ρέντφορντ, σε αξιοθαύμαστη φυσική κατάσταση, εκτελεί μόνος τους όλες τις απαιτητικές σκηνές, που δεν είναι λίγες, σε έναν ρόλο ο οποίος έχει εμφανείς αναλογίες με εκείνον που υποδύθηκε στο ΤΖΕΡΕΜΑΪΑ ΤΖΟΝΣΟΝ του Σίντνεϊ Πόλακ, πριν σαράντα ένα χρόνια.Τόσο ο τίτλος της ταινίας όσο και ο αποκαλυπτικός πρόλογος, πριν το φλασμπάκ στις επεισοδιακές οκτώ ημέρες, δεν αφήνουν αμφιβολία ότι ο αγώνας του ήρωα θα είναι άνισος, αυξάνοντας το βαθμό εκτίμησης στις ικανότητες και την τόλμη του Τσάντορ.
Αξιολόγηση:7/10

MISS VIOLENCE
EΛΛΑΔΑ/99'/FEELGOOD
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αβρανάς
Ηθοποιοί: Θέμης Πάνου, Ελένη Ρουσσινού, Ρένη Πιττακή
Ο μύθος: Ύστερα από την αυτοκτονία μίας εντεκάχρονης τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας προσπαθούν να επανέλθουν στους φυσιολογικούς ρυθμούς της ζωής τους.
Η ανάγνωσή μας: Δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά μετά το WITHOUT, το οποίο αν και είχε κερδίσει επτά βραβεία στο 49ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, δεν προβλήθηκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες. Η αλήθεια είναι ότι ο Αβρανάς καθυστερεί εσκεμμένα να διαφωτίσει το θεατή για την ακριβή διάρθρωση των σχέσεων που παραπέμπουν σε ένα πατριαρχικό μοντέλο, τακτική έως ένα βαθμό αναμενόμενη, από τη στιγμή που θέλει να καυτηριάσει και να αποδομήσει το θεσμό της οικογένειας. Τα σκοτεινά μυστικά και η ένοχη σιωπή αποκαλύπτονται όταν σταδιακά έρχονται σε συνδιαλλαγή με διάφορες κρατικές δομές (πρόνοια, σχολείο, ασφαλιστικά ταμεία), με αφορμή την αυτοκτονία.Όλα όσα βλέπουμε, από τον πράο φαινομενικά χαρακτήρα του πατέρα μέχρι την κοινωνική απομόνωση των μελών της οικογένειας και το απαραβίαστο πλαίσιο κανόνων που τη διέπουν, φέρνουν στη σκέψη τον ΚΥΝΟΔΟΝΤΑ του Γιώργου Λάνθιμου. Ευτυχώς ο Αβρανάς έχει το σθένος να θίξει με ευθύτητα και ρεαλισμό την ψυχολογική και σεξουαλική βία, την παιδοφιλία, την αιμομιξία και τη μαστροπεία και να μη μείνει δέσμιος ενός στείρου συμβολισμού. Ο άπειρος, μπροστά στο φακό, Θέμης Πάνου αιφνιδιάζει στο ρόλο ενός πανούργου οικογενειάρχη, κερδίζοντας το βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας, σε αντίθεση με τους γυναικείους χαρακτήρες που δεν ξεφεύγουν από τη σχηματικότητα.
Αξιολόγηση: 6/10

GRAVITY
HΠΑ/91'/VILLAGE
Σκηνοθεσία: Αλφόνσο Κουαρόν
Ηθοποιοί: Σάντρα Μπούλοκ, Τζορτζ Κλούνεϊ
Ο μύθος: Όταν το διαστημικό τους λεωφορείο καταστρέφεται, μία μηχανικός στην πρώτη της αποστολή και ένας έμπειρος αστροναύτης, οι οποίοι εργάζονταν σε μία επισκευή, θα υποχρεωθούν να αιωρούνται στο διάστημα, έχοντας χάσει κάθε επικοινωνία με τη γη.
Η ανάγνωσή μας: Σχετική έκπληξη η στροφή του Αλφόνσο Κουαρόν σε μία πανάκριβη ταινία επιστημονικής φαντασίας, το σενάριο της οποίας υπογράφει μαζί με τον γιο του Χονάς, ένα ακόμη συγγενικό πρόσωπο με το οποίο συνεργάζεται, έπειτα από τον αδελφό του Κάρλος στη παρθενική του ταινία SOLO CON TU PAREXA. Η ταινία μας εισάγει στη ζωή των αστροναυτών, όπου πράγματα ασύλληπτα για τον κοινό νου αντιμετωπίζονται από εκείνους ως ρουτίνα και το κουτσομπολιό τους, στην ενδοεπικοινωνία με τη γη, θυμίζει τη φλυαρία γιατρών πάνω από το χειρουργικό τραπέζι στη διάρκεια επεμβάσεων. Η ταινία εντυπωσιάζει, σε τεχνολογικό επίπεδο, τόσο με τη διεύθυνση φωτογραφίας του Εμάνουελ Λουμπέζκι, που προσπαθεί να αναπαραστήσει τις συνθήκες φωτός, όσο και με τα οπτικά εφέ που δίνουν με γοητευτική ακρίβεια την έλλειψη βαρύτητας. Αν η πρόθεση του Μεξικανού σκηνοθέτη ήταν να κάνει ένα εμπορικό μπλοκμπάστερ αποκλειστικά με μία ηθοποιό, στα εξήντα από τα ενενήντα λεπτά της διάρκειας του, τότε το στοίχημα θεωρείται κερδισμένο. Όμως από την ταινία λείπει η κλιμάκωση, το σασπένς και δεν αξιοποιούνται δραματουργικά στοιχεία, όπως για παράδειγμα η έλλειψη οξυγόνου η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα χρονικά περιθώρια επιβίωσης. Η Σάντρα Μπούλοκ καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες, κυρίως με τη γλώσσα του σώματος, όμως η προσωπική της οδύσσεια στο διάστημα βρίσκει εύκολα τον προσανατολισμό της. Αυτή η απίστευτη κατάληξη αντικατοπτρίζει την καλλιτεχνική βαρύτητα του εγχειρήματος του Κουαρόν, που επιβεβαιώνει πόσο άνισος δημιουργός είναι σε άλλη μία ταινία του.
Αξιολόγηση: 5/10

ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ (ΙΟ Ε ΤΟ)
ΙΤΑΛΙΑ/103'/ΟDEON
Σκηνοθεσία: Μπερνάρντο Μπερτολούτσι
Ηθοποιοί: Τέα Φάλκο, Τζάκοπο Όλμο Αντινόρι
Ο μύθος: Ένας έφηβος, προσποιούμενος ότι θα συμμετέχει σε σχολική εκδρομή για να κάνει σκι, κλείνεται στο υπόγειο της πολυκατοικίας του για μία εβδομάδα, έχοντας ως απρόσμενο συγκάτοικο την ετεροθαλή αδελφή του.
Η ανάγνωσή μας: Διασκευή ενός ακόμα βιβλίου του πολυδιαβασμένου Νικολό Αμανίτι, που σηματοδοτεί την σκηνοθετική επιστροφή του Μπερνάντο Μπερτολούτσι, μετά από σχεδόν μία δεκαετία. Ο Ιταλός συγγραφέας είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στα κινηματογραφικά δρώμενα της γειτονικής χώρας και αυτό είναι το πέμπτο λογοτεχνικό του έργο που μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Προηγήθηκαν οι ταινίες BRANCHIE του Φραντσέσκο Ρανιέρι Μαρτινότι, ΕΓΩ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ και COME DIO COMANDA του Γκαμπριέλε Σαλβατόρες, που στηρίχτηκαν σε μυθιστορήματα του και το KAΠΡΙΤΣΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ του Μάρκο Ρίζι βασισμένο στο διήγημα «L' Ultimo Capodanno». O Mπερτολούτσι σκιαγραφεί, χωρίς πνοή και φαντασία, τη ζωή ενός εσωστρεφή και μοναχικού μαθητή, που θα αναζητήσει την προσωπική του γαλήνη στο υπόγειο της κατοικίας του. Εκεί θα αναγκαστεί να συνυπάρξει με την εξαρτημένη μεγαλύτερη αδελφή του. Μπορεί η συζήτηση του νεαρού με την υπερπροστατευτική μητέρα του σε εστιατόριο να συγγενεύει θεματικά με την αιμομικτική σχέση που δέσποζε στην ταινία του ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ, όμως ο 73χρονος σκηνοθέτης παρουσιάζει στατικά και παρωχημένα τα προβλήματα της εφηβείας, τις αδελφικές σχέσεις και το ζήτημα των ναρκωτικών. Σε αρκετά σημεία η νεανική αθωότητα, που επιθυμεί να αναδείξει το φιλμ, φλερτάρει με την αφέλεια, όπως οι απορίες του Λορέντζο ο οποίος δεν αντιλαμβάνεται την εκπόρνευση της αδελφής του και η αφαίρεση τροφίμων από το διαμέρισμα της μητέρας. Όταν ένα μουσικό κομμάτι (η ιταλική βερσιόν του «Space Oddity» του Ντέιβιντ Μπόουι, που τραγουδούν οι δύο πρωταγωνιστές) είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, αρκεί για να αντιληφθείς ότι ο Μπερτολούτσι έχει γίνει σκιά του παλιού καλού του εαυτού.
Αξιολόγηση: 3/10

1Οη ΜΕΡΑ
ΕΛΛΑΔΑ/83'
Σκηνοθεσία: Βασίλης Μαζωμένος
Ηθοποιοί: Αλί Χαϊντάρι, Νίκος Αρβανίτης
Ο μύθος: Η ζωή ενός Αφγανού μετανάστη, που προσπαθεί να επιβιώσει στην Ελλάδα της κρίσης μαζεύοντας παλιοσίδερα.
Η ανάγνωσή μας: Δραματοποιημένη μορφή της ζωής ενός νεαρού μουσουλμάνου που ζει στη χώρα μας, μοιράζοντας το χρόνο του στην εξασφάλιση τροφής, στην προσευχή και το... kickboxing. Mπορεί η οικονομική κρίση να έχει υποχρεώσει τους Έλληνες δημιουργούς σε λύσεις ανάγκης, όμως το κυρίαρχο πρόβλημα στη νέα ταινία του Βασίλη Μαζωμένου δεν είναι απλά η έλλειψη πόρων αλλά η ανυπαρξία κάποιας αξιόλογης ιδέας. Η υποτυπώδης ιστορία υιοθετεί τη σκοπιά του μετανάστη, όμως ο πολιτικός λόγος πάνω στο ζήτημα των προσφύγων και της ομαλής ένταξης τους στις δυτικές κοινωνίες είναι επιφανειακός και ο σκηνοθέτης αμφιταλαντεύεται ανάμεσα σε μία τυπική μυθοπλασία και το ντοκιμαντέρ. Η αφήγηση του ήρωα, οι φωτισμοί και η χρήση της μουσικής χρησιμοποιούνται ανορθόδοξα για να δημιουργήσουν ένα ασφυκτικό κλίμα ενοχής στον εφησυχασμένο θεατή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τελετή της Ασούρα, επί αθηναϊκού εδάφους, με τους πιστούς μουσουλμάνους να αυτομαστιγώνονται μέχρι αιμορραγίας. Σκηνή που μοιάζει αμοντάριστη μόνο και μόνο για να τονίσει την επιτυχία της καταγραφής της και υποτίθεται ότι, με τη μεγάλη της διάρκεια, φωτίζει τον ισλαμικό τρόπο σκέψης. Το φιλμ επωφελείται από την επικαιρότητα του συνεχούς δημόσιου διαλόγου γύρω από το μεταναστατευτικό, όμως ο ανεξάρτητος ελληνικός κινηματογράφος χρειάζεται μεγαλύτερα αποθέματα δημιουργικότητας για να δει άσπρη μέρα.
Αξιολόγηση: 2/10

Twitter