fbpx

NEEΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ

του Νίκου Νικολαΐδη

Στις 12 Ιουνίου ξεκινάει το 5ο Φεστιβάλ ΛΕΑ (Λογοτεχνία Εν Αθήναις) που θα διαρκέσει έως τις 22 του μήνα και μέσα από διάφορες τέχνες επιχειρεί να παρουσιάσει πτυχές του ιβηροαμερικανικού πολιτισμού. Με βάση κυρίως το Ινστιτούτο Θερβάντες οι κινηματογραφικές προβολές συγκεντρώνονται στο πρώτο τετραήμερο των εκδηλώσεων (Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο). Θα προβληθούν έξι συνολικά ταινίες από τη Λατινική Αμερική, ανάμεσα τους το βραζιλιάνικο ντοκιμαντέρ ΒΙΝΙΣΙΟΥΣ του Μιγκέλ Φάρια Τζούνιορ (14/6), πάνω στη ζωή του ποιητή Βινίσιους Ντε Μοράες και το περσινό ντεμπούτο του Ουρουγουανού Γκάμπριελ Ντρακ Η ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΑΜΝΟΥ (12/6).

Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία ενημερώνει με αφίσες για το νέο της σεμινάριο, στο οποίο διδάσκουν γνωστά ονόματα της τηλεόρασης και του θεάτρου, με τον τίτλο: «H υποκριτική ως εργαλείο στη καθημερινότητα». Αγαθές και καλοπροαίρετες οι προθέσεις τους αλλά αμφίβολοι οι αποδέκτες, αφού στο συγκεκριμένο ζήτημα η ισχυρή πλειοψηφία των συμπατριωτών μας (με δημόσια ή μη αξιώματα) έχουν φυσικό ταλέντο καθιστώντας άχρηστη τη σχετική εκπαίδευση.

ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΜΟΥ (D.O.A.) ΕπανέκδοσηΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΜΟΥ (D.O.A.) Επανέκδοση

ΗΠΑ/83'/NEW STAR

Σκηνοθεσία: Ρούντολφ Ματέ

Ηθοποιοί: Έντμοντ Ο' Μπράιεν, Πάμελα Μπρίτον, Χένρι Χαρτ

Ο μύθος: Ένας λογιστής, που βρίσκεται για διακοπές στο Σαν Φραντσίσκο, ξυπνά άρρωστος έπειτα από μία νύχτα κραιπάλης. Οι ιατρικές εξετάσεις δείχνουν ότι δηλητηριάστηκε και του απομένει ελάχιστος χρόνος ζωής. Με αντίπαλο το χρόνο θα αναζητήσει το δολοφόνο του και το λόγο που έγινε στόχος.

Η ανάγνωσή μας: Μία από τις πρώτες σκηνοθετικές δουλειές, το 1950, του πρώην διευθυντή φωτογραφίας Ρούντολφ Ματέ, που καταξιώθηκε στην Ευρώπη σε φιλμ των Αλεξάντερ Κόρντα, Φριτς Λανγκ και Καρλ Ντράγιερ, πριν εξελιχθεί σε ένα σπουδαίο οπερατέρ του Χόλυγουντ, με ταινίες όπως το STELLA DALLAS του Κινγκ Βίντορ και τη GILDA του Τσαρλς Βίντορ. Από την αρχή του φλασμπάκ, προτού το αίσθημα αγωνίας πάρει τη σκυτάλη, ο πολωνικής καταγωγής σκηνοθέτης θίγει, με αξιοσημείωτη ελευθεριότητα για τα μέχρι τότε δεδομένα, τα ερωτικά ήθη, αναπαράγοντας ταυτόχρονα τις συντηρητικές αντιλήψεις για τις σχέσεις των δύο φύλων. Ο Φρανκ Μπίγκελοου φτάνει μόνος και σχεδόν απροειδοποίητα στη μεγαλούπολη έτοιμος για φλερτ και συναισθηματικές ατασθαλίες. Η Πόλα, η γραμματέας και μνηστή του, παρά την αρχική της αντίδραση, θα συμμορφωθεί στις επιθυμίες του. Οι καινοτομίες συνεχίζονται και στο μουσικό σκέλος αφού στο μοιραίο κλαμπ, που θα επισκεφτεί ο ήρωας ακολουθώντας μία παρέα πωλητών, ένα συγκρότημα μαύρων μουσικών δίνει το ρυθμό στη διασκέδαση με ξέφρενο jive. Με το ασυνήθιστο εύρημα ενός κατά συνθήκη ντετέκτιβ που αργοπεθαίνει ο Ματέ ξετυλίγει το νήμα μίας σκοτεινής υπόθεσης με καταιγιστικό μοντάζ και πολυάριθμα εξωτερικά γυρίσματα, που αποτελούν ένα πρώτης τάξεως ντοκουμέντο για τον τρόπο ζωής στο Σαν Φραντσίσκο εκείνης της εποχής. Ο θεατής ενστερνίζεται την ανάγκη του ήρωα να αποκαταστήσει την αλήθεια, έστω και αν γνωρίζει εξαρχής την τύχη του, και οι αστυνομικοί θα αρχειοθετήσουν την ομολογία του χαρακτηρίζοντας τον «dead on arrival», φράση που χάρισε τη συντομογραφία του πρωτότυπου τίτλου. Ο Έντμοντ Ο' Μπράιεν καλύπτει, με ανεξάντλητη ενέργεια, όλη τη γκάμα του χαρακτήρα του, από τον αφελή επαρχιώτη μέχρι τον απελπισμένο ετοιμοθάνατο. Δύο ριμέικ, το ένα στην Αυστραλία από τον Έντι Ντέιβις με το τίτλο COLOR ME DEAD, το 1969 και ένα από τους Ρόκι Μόρτον και Άναμπελ Τζάνκελ με τον Ντένις Κουέιντ, τη δεκαετία του ογδόντα, προσπάθησαν, χωρίς επιτυχία, να κλέψουν τη δόξα από το αρχικό φιλμ. Ο παραγωγός Λέο Πόπκιν απέτυχε να διατηρήσει, το 1977, τα πνευματικά δικαιώματα με αποτέλεσμα πάνω από είκοσι εταιρείες να ασχοληθούν με την εμπορική εκμετάλλευση του φιλμ σε διάφορα φορμά. Αυτό συνέβαλλε αποφασιστικά στο να εκτιμηθεί η ταινία για τη διαχρονική της αξία και να καθιερωθεί στις συνειδήσεις κοινού και κριτικών ως ένα κλασικό φιλμ νουάρ.

Αξιολόγηση: 7/10

ΤΟ ΚΑΡΦΙ (SNITCH)ΤΟ ΚΑΡΦΙ (SNITCH)

HΠΑ- ΗΝΩΜΕΝΑ ΑΡΑΒΙΚΑ ΕΜΙΡΑΤΑ/112'/AUDIOVISUAL

Σκηνοθεσία: Ρικ Ρόμαν Βο

Ηθοποιοί: Ντουέιν Τζόνσον, Σούζαν Σαράντον, Μπάρι Πέπερ, Μπέντζαμιν Μπρατ

Ο μύθος: Όταν ο δεκαοχτάχρονος γιος του συλλαμβάνεται για διακίνηση ναρκωτικών ένας ιδιοκτήτης κατασκευαστικής εταιρείας συνάπτει μυστική συμφωνία με την εισαγγελέα προκειμένου να ξεσκεπάσει τους εμπόρους για να έχει το παιδί του μια επιεική ποινή.

Η ανάγνωσή μας: Το όνομα του Ντουέιν Τζόνσον στη διανομή είναι το πιο αποπροσανατολιστικό στοιχείο σε αυτό το αστυνομικό δράμα, που, αν και υπάγεται στην κατηγορία ταινιών «αμάρτησα για το παιδί μου», διαθέτει μία μίνιμουμ δημιουργική άποψη. Πρώην κασκαντέρ ο Ρικ Ρόμαν Βο, όπως και ο πατέρας του, ειδικότητα που ενέπνευσε σεναριακά και το ντεμπούτο του ΙΝ ΤΗΕ SHADOWS, υπογράφει μία βραδυφλεγή ιστορία χωρίς σχεδόν καθόλου δράση. Προς τιμήν του δε στηρίζεται στο μυώδες ανάστημα του πρωταγωνιστή του και πρώην παλαιστή φυσικά, που εκτελεί παράλληλα χρέη παραγωγού μαζί με τη σύζυγο του (στη ζωή αλλά και στη ταινία) Ντάνι Γκαρσία. Περισσότερο από τον ηθικό κώδικα ενός επιπόλαιου νεαρού, που αρνείται να γίνει πληροφοριοδότης ή να ενοχοποιήσει άδικα κάποιον άλλον, και την ελλειμματική σχέση πατέρα-γιου, ως συνέπεια ενός διαζυγίου, ο Βο ενδιαφέρεται να ασκήσει κριτική στην αμερικανική δικονομία αναφορικά με τις κατώτερες ποινές κάθειρξης σε υποθέσεις ναρκωτικών. Απλοί χρήστες ή κατασκευασμένοι ένοχοι αντιμετωπίζουν το φάσμα πολυετούς φυλάκισης, συγκριτικά με τις παραβάσεις τους και τα αδικήματα άλλων εγκληματιών. Σε αυτή την κατεύθυνση είναι και το ψυχρό προφίλ που επιφυλάσσει ο σκηνοθέτης για την εισαγγελέα, που όχι μόνο παζαρεύει την ετυμηγορία της, στα όρια της νομιμότητας, αλλά προετοιμάζει παράλληλα το έδαφος μιας πολιτικής καριέρας. Ο Καλιφορνέζος σκηνοθέτης απαρνείται τη θεαματικότητα, εστιάζει στην ένταση των ανθρώπινων στιγμών, αποσπά ισορροπημένες ερμηνείες χωρίς υπερβολές και φροντίζει το επίπεδο των διαλόγων, που δεν μονοπωλούνται από βωμολοχίες. Φυσικά ο Τζόνσον, πιο ευάλωτος και τρωτός όσο ποτέ, βρίσκει ευκολότερα το δρόμο προς τα καρτέλ ναρκωτικών, απ' ότι θα άντεχε το ρεαλιστικό στυλ αφήγησης, αλλά αυτό δεν εμπόδισε το φιλμ να τριπλασιάσει, σε σχέση με το κόστος παραγωγής, τις παγκόσμιες εισπράξεις του. Ο Ρικ Ρόμαν Βο δείχνει εξελίξιμος και πιθανόν με μία πιο αντισυμβατική πλοκή, που θα τεκμηρίωνε τη κοινωνική του καταγγελία, τώρα να γράφαμε για μία απροσδόκητη έκπληξη.

Αξιολόγηση: 5/10

ΠΡΙΝ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ (ΒΕFORE MIDNIGHT)ΠΡΙΝ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ (ΒΕFORE MIDNIGHT)

ΗΠΑ/109'/FEELDOOD

Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ

Ηθοποιοί: Ίθαν Χοκ, Ζιλί Ντελπί, Ξένια Καλογεροπούλου, Βάλτερ Λάσαλι

Ο μύθος: Εννέα χρόνια έπειτα από τη συνάντησή τους στο Παρίσι ο Τζέσε και η Σελίν είναι ζευγάρι και γονείς δύο χαριτωμένων κοριτσιών. Κατά τη διάρκεια των διακοπών τους στη Νότια Ελλάδα θα επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους.

Η ανάγνωσή μας: Ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ και οι δύο πρωταγωνιστές του επιστρέφουν στο concept μίας από τις ομορφότερες ερωτικές ιστορίες της τελευταίας εικοσαετίας. Το ζευγάρι είναι λίγο μετά τα σαράντα και παρακολουθούμε ένα εικοσιτετράωρο από τη ζωή του, με μόνη ειδοποιό διαφορά, σε σχέση με τις δύο προηγούμενες ταινίες (ΠΡΙΝ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ και ΠΡΙΝ ΤΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ), ότι αυτή τη φορά δεν υπάρχει η χρονική πίεση ενός μεταφορικού μέσου, που η αναχώρηση του θα σηματοδοτήσει το χωρισμό τους. Το σκηνικό για το οποίο έγινε πολύς λόγος, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και όχι μόνο, είναι βέβαια η Ελλάδα αλλά την Καρδαμύλη, την Πύλο και την Κορώνη θα δυσκολευτούν να την αναγνωρίσουν ακόμα και οι κάτοικοι των περιοχών αυτών. Ο Λινκλέιτερ είτε καδράρει αποκλειστικά στα πρόσωπα των δύο πρωταγωνιστών στις εξωτερικές λήψεις, είτε επιλέγει μακρόσυρτα μονοπλάνα σε εσωτερικούς χώρους (δωμάτιο ξενοδοχείου, αίθουσα αναμονής αεροδρομίου, εξοχική κατοικία). Φυσικά επικροτούμε την άποψη του να μην κάνει μία τουριστική ατραξιόν για τη χώρα που τον φιλοξένησε και χρηματοδότησε, σε ένα βαθμό, τη δημιουργία του και όλοι (πολιτικοί και παπαγάλοι του κινηματογραφικού κυκλώματος) όσοι μιλούν αόριστα για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων μέσω ταινιών που θα γυριστούν στη χώρα μας, θα πρέπει πρώτα να προσδιορίσουν τους τρόπους και τις υποδομές που δικαιολογούν τέτοιους ευσεβείς πόθους. Ο Λινκλέιτερ, μέσα από την παρατήρηση του ίδιου ζευγαριού που ωριμάζει, στοχάζεται πάνω στο χρόνο που περνά, αν και η απόφαση να εμπλακούν πάλι ο Ίθαν Χοκ και η Ζιλί Ντελπί στη συγγραφή των διαλόγων μοιάζει περισσότερο απόρροια της μακροχρόνιας φιλίας τους, δίχως να προσφέρει μία συνεκτική ιδεολογική χροιά στο φιλμ. Οι δύο ήρωες νιώθουν ακόμη έλξη ο ένας για τον άλλο, έχουν όμως γίνει γκρινιάρηδες μεσήλικες που διαφωνούν για τα επουσιώδη και συγχέουν την επικοινωνία με τη φλυαρία. Δεν θα αντέχαμε να τους δούμε ξανά σε εννέα χρόνια σε μία τέταρτη παραλλαγή του, ακόμη πιο εκφυλισμένου, δεσμού τους. Άλλωστε οι παραγωγοί θα έχουν ξεμείνει και από τίτλο. Για τη γενιά των σινεφίλ, που μπήκε νοερά στο ίδιο τρένο από τη Βουδαπέστη για τη Βιέννη με το Τζέσε και τη Σελίν το 1995 στο ΠΡΙΝ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ, που ερωτεύτηκε και πέρασε μία ατέλειωτη νύχτα, όπως και εκείνοι, αυτή η τρίτη ταινία μοιάζει άστοχη και πιο απογοητευτική από την αβεβαιότητα που μετέδιδε το φινάλε της αρχικής γνωριμίας τους.

Αξιολόγηση: 4/10  

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.