fbpx

NEEΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 2 & 5 ΜΑΪΟΥ

του Νίκου Νικολαΐδη

Παρά τον καταιγισμό ταινιών τους το προηγούμενο διάστημα οι αιθουσάρχες, τις δύο τελευταίες εβδομάδες πριν το Πάσχα, εμπιστεύονται περισσότερο κλασικές ταινίες όπως το ΑΝΤΡΕΪ ΡΟΥΜΠΛΙΟΦ του Ταρκόφσκι το ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ του Καζάν ή το πιο πρόσφατο Ο ΜΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ του Λεχ Μαντζέφσκι από πολλές πρόσφατες παραγωγές που κρίνονται εμπορικά αποτυχημένες. Παράλληλα η συσσώρευση ελληνικών ταινιών δεν οφείλεται σε ξαφνικό έρωτα με τον ελληνικό κινηματογράφο αλλά την υπαγορεύει η επιστροφή φόρου που εξασφαλίζουν οι κινηματογράφοι προβάλλοντας εγχώριες παραγωγές.  

ΛΑΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ (ΤΗΕΥ GLOW IN THE DARK)ΛΑΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ (ΤΗΕΥ GLOW IN THE DARK)

ΕΛΛΑΔΑ/69'/FEELGOOD

Ντοκιμαντέρ

Σκηνοθεσία: Παναγιώτης Ευαγγελίδης

Ο μύθος: Ο Μάικλ και οΤζιμ δύο γκέι μεσήλικες και φίλοι που πάσχουν από AIDS αποφασίζουν να συγκατοικήσουν χωρίς να είναι εραστές και να αντιμετωπίσουν μαζί τις δυσκολίες της ζωής τους.

Η ανάγνωσή μας: Το γεγονός ότι ένας Έλληνας σκηνοθέτης ταξίδεψε στη Νέα Ορλεάνη για να κινηματογραφήσει τη ζωή δύο ομοφυλόφιλων οροθετικών είναι από μόνο του ένα φιλμικό αξιοπερίεργο. Ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης σεναριογράφος των ταινιών του Πάνου Κούτρα ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ και ΣΤΡΕΛΛΑ αλλά και του ΞΕΝΙΑ, της επόμενης ταινίας του ίδιου σκηνοθέτη, αποφεύγει την παγίδα της δημαγωγίας και του μελοδραματισμού που έκρυβε η απόπειρα του. Με διακριτικότητα και ένα νηφάλιο σκηνοθετικό ύφος παρακολουθεί την παρακμή και τον άνισο αγώνα επιβίωσης δύο ανθρώπων που αποφάσισαν να ενώσουν τις μοίρες τους στη Νέα Ορλεάνη, το σκουπιδοτενεκέ, όπως θεωρούν, της Αμερικής. Παρακολουθεί την καθημερινότητά τους στο σπίτι και την αγορά της πόλης όπου πουλούν τα είδη λαϊκής τέχνης που κατασκευάζουν. Το ντοκιμαντέρ χρωστάει πολλά στην οξυδέρκεια, την ωριμότητα και την ποίηση που χαρακτηρίζει τις εξομολογήσεις για το παρελθόν και το παρόν των δύο πρωταγωνιστών. Με επίκεντρο της αφήγησης την ομοφυλοφιλία τους, που ευθύνεται για την ασθένεια τους, το ΛΑΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ σκιαγραφεί δύο πρόσωπα που δεν θα ήταν κινηματογραφικοί ήρωες αν δεν είχε καταστραφεί η ζωή τους Ο ουμανισμός ξεπερνά τη σεξουαλική ιδιαιτερότητα σε μία ταινία που δεν προδίδει την ταυτότητα της, αποφεύγοντας πολλά από τα λάθη του ελληνικού σινεμά

Αξιολόγηση: 6/10  

ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (ΥΕΚ ΚΗΑΝΕVADEH-E MOHTARAM)ΜΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (ΥΕΚ ΚΗΑΝΕVADEH-E MOHTARAM)

ΙΡΑΝ-ΓΑΛΛΙΑ/90'/FEELGOOD

Σκηνοθεσία: Μασούντ Μπακσί

Ηθοποιοί: Μπαμπάκ Χαμιντιάν, Αχού Κεραντμάντ, Μεχντάντ Σεντιγκιάν

Ο μύθος: Έπειτα από χρόνια στο εξωτερικό, ένας καθηγητής πανεπιστημίου επιστρέφει στο Ιράν για να διδάξει στη μικρή πόλη όπου κατοικεί η μητέρα του. Τότε θα μάθει το μυστικό που σχετίζεται με το θάνατο του πατέρα του και θέτει σε κρίση τις σχέσεις με την οικογένεια του.

Η ανάγνωσή μας: Εκπρόσωπος της νεότερης γενιάς Ιρανών σκηνοθετών ο Μασούντ Μπακσί είχε δώσει μέχρι τώρα τα διαπιστευτήρια μόνο με ταινίες τεκμηρίωσης. Η πρώτη του μυθοπλασία ακροβατεί μεταξύ ενός κοινωνικού δράματος και ενός ψυχολογικού θρίλερ. O 41χρονος δημιουργός θίγει χωρίς περιστροφές τη διαφθορά και τους συσχετισμούς συμφερόντων στους κόλπους μίας οικογένειας υψηλού οικογενειακού και πνευματικού επιπέδου και πιο συγκαλυμμένα την κρατική γραφειοκρατία όπως τη βιώνει ένας αυτοεξόριστος που επιστρέφει. Άλλωστε τόσο σε δηλώσεις του όσο και στο Q & A, μετά την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας στη χώρα μας όπου παραβρέθηκε, απέφυγε να μιλήσει για λογοκρισία από την κυβέρνηση Αχμαντινετζάν και θεώρησε φυσιολογική την υποβολή για έγκριση της ταινίας του σε κάθε στάδιο παραγωγής της. Ο Μπακσί έχει το δικαίωμα να μην δημοσιοποιεί τις πολιτικές του πεποιθήσεις και να θολώνει τα νερά με εκτενείς αναφορές στο πόλεμο Ιράκ-Ιράν αλλά μελλοντικά ο νεορεαλιστικός τόνος της θεματολογίας του θα του στερήσει τα εύσημα αν επιμείνει σε αυτό το ιδεολογικό κρυφτούλι εντός και εκτός Ιράν. Για την ώρα, από τον ανεκπλήρωτο παιδικό έρωτα μέχρι και το αδιέξοδο καριέρας του πρωταγωνιστή, τα πάντα δίνονται περισσότερο εγκεφαλικά από ότι χρειάζεται. Σαφώς πιο ευνοημένος είναι από τη χημεία των δύο βασικών ηθοποιών. Ο Μπαμπάκ Χαμιντιάν σκιτσάρει με ακρίβεια τον εσωστρεφή καθηγητή και ο Μεχντάντ Σεντιγκιάν, με παρορμητισμό, το διπρόσωπο ανηψιό του. Αν και σε όλη τη διάρκεια της ταινίας η σκέψη που επικρατεί είναι ότι ο τίτλος κρύβει δηκτικότητα και ειρωνεία, το φινάλε και η απάντηση του σκηνοθέτη σε σχετική ερώτηση υπονομεύει αυτή την εντύπωση ολοκληρώνοντας με ταξική αλαζονεία το εγχείρημα του.

Αξιολόγηση: 6/10

ΑLMANYA ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ (ΑLMANYA WILLKOMMEN IN DEUTSCHLAND)ΑLMANYA ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ (ΑLMANYA WILLKOMMEN IN DEUTSCHLAND)

ΓΕΡΜΑΝΙΑ/101'/LIGHTBOX ENTERTAINMENT

Σκηνοθεσία: Γιασεμίν Σαμντερελί

Ηθοποιοί: Βεντάτ Εριντσίν, Φαχρί Γιαρντίμ, Ντεμέτ Γκιουλ

Ημερομηνία κυκλοφορίας 5 Μαΐου

Ο μύθος: Ο ηλικιωμένος Χουσεΐν, ύστερα από 45 χρόνια παραμονής στη Γερμανία, αποκτά γερμανικό διαβατήριο όπως και η γυναίκα του. Λίγο πριν τιμηθεί από την καγκελάριο ως ο εκατομμυριοστός πρώτος φιλοξενούμενος εργάτης, επιστρέφει με την οικογένεια του στην Τουρκία για να ανακαινίσει το εξοχικό που αγόρασε.

Η ανάγνωσή μας: Γεννημένη στο Ντόρτμουντ, από γονείς Τούρκους μετανάστες, η πρωτοεμφανιζόμενη στο σινεμά Γιασεμίν Σαμντερελί βασίστηκε σε προσωπικές εμπειρίες, σε ένα σενάριο που συνυπογράφει με την αδελφή της Νεσρίν. Η Γερμανίδα σκηνοθέτης επιλέγει το ύφος μίας ντραμεντί για τις σκηνές που διαδραματίζονται στο σήμερα και τους μηχανισμούς μίας κωμωδίας παρεξηγήσεων, με στοιχεία φαντασίας, για τα συχνά φλασμπάκ στη νεότητα του πρωταγωνιστή. Το μεταναστατευτικό ζήτημα είναι στη κορυφή για την εκπρόσωπο μίας γενιάς που, αν και αφομοίωσε τη δυτική κουλτούρα, δεν αποκόπηκε ποτέ από τα ήθη και τις παραδόσεις του τόπου καταγωγής της. Η Σαμντερελί, πίσω από την επιφανειακή ελαφρότητα μίας οικογενειακής ιστορίας, εξιδανικεύει το παρελθόν, μελαγχολεί για την έλλειψη επικοινωνίας στο παρόν και προσεγγίζει με σκεπτικισμό το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας με τα πικρόχολα βέλη της να σημαδεύουν τόσο την πρώτη όσο και τη δεύτερη πατρίδα των γονιών της. Την προηγούμενη δεκαετία ο Δανός σκιτσογράφος Κουρτ Βέστεργκααρτ είχε προκαλέσει την οργή του μουσουλμανικού κόσμου με τα πολυσυζητημένα σκίτσα του για τον Μωάμεθ που είχαν δημοσιευτεί σε εφημερίδα της πατρίδας του. Η Σαμντερελί αποφάσισε να τον μιμηθεί από την ανάποδη. Σε δύο σημεία εμφανίζει τον Εσταυρωμένο Ιησού να αποκαθηλώνεται από το Σταυρό και ως μπαμπούλας να κυνηγάει μικρά παιδάκια. Το πέπλο αφέλειας και σαρκασμού δεν αποτελούν σοβαρή δικαιολογία και κάποιος θα έπρεπε να τη συμβουλέψει να αφαιρέσει τα συγκεκριμένα πλάνα, εκτός κι αν είχε αποκλείσει εξαρχής τους χριστιανούς θεατές (ακόμα και τους μετριοπαθείς) από το κοινό της. Η κυκλοφορία μάλιστα στη χώρα μας της ταινίας ανήμερα το Πάσχα μεγενθύνει τον αντίκτυπο αυτής της σκηνοθετικής επιλογής. Αν και, στα σαράντα της χρόνια, η δημιουργός έχει ακόμα πολλά να μάθει για την αίσθηση του μέτρου στη χρήση του φολκλόρ και το σεβασμό σε κάθε θρησκεία διαφορετική από τη δική της.

Αξιολόγηση: 4/10

CHINESE ZODIACCHINESE ZODIAC

XONΓΚ ΚΟΝΓΚ-ΚΙΝΑ/120'/AUDIOVISUAL

Σκηνοθεσία: Τζάκι Τσαν

Ηθοποιοί: Τζάκι Τσαν, Όλιβερ Πλατ

Ο μύθος: Ένας μισθοφόρος και οι συνεργάτες του αναλαμβάνουν να συγκεντρώσουν τις χαμένες χάλκινες κεφαλές που απαρτίζουν τον κινεζικό ζωδιακό κύκλο και είχαν λεηλατηθεί από τους εισβολείς στην Κίνα το δέκατο ένατο αιώνα.

Η ανάγνωσή μας: Ο Τζάκι Τσαν, που έκλεισε τα πενήντα εννέα του χρόνια τον Απρίλιο, διαβεβαιώνει τους θαυμαστές του, στο τέλος της ταινίας, ότι θα συνεχίσει, όσο αντέχει, να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα, θέλοντας να διαψεύσει τις φήμες που ήθελαν αυτή να είναι η τελευταία του εμφάνιση. Με αμιγώς ασιατικά κεφάλαια και απευθυνόμενο βασικά στην αγορά της 'Απω Ανατολής το CHINESE ZODIAC εξαντλεί τη θεαματικότητα του στο πρώτο ημίωρο όπου συνωστίζονται οι λιγοστές πρωτότυπες και ριψοκίνδυνες σκηνές που διαθέτει. Το ισχνό σενάριο με νύξεις πατριωτισμού και ιστορικής συνείδησης για τους χαμένους εθνικούς θησαυρούς, το κακό ντουμπλάρισμα των ηθοποιών και στις πέντε γλώσσες που ακούγονται στο φιλμ και οι ερασιτεχνικές ερμηνείες δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Δίχως την ενέργεια και τη δημιουργικότητα του παρελθόντος, ο Τσαν κουρασμένα επαναλαμβάνει νούμερα και χορογραφημένες σκηνές δράσης που ο ίδιος είχε καθιερώσει πριν δεκαετίες. Μπορεί να μπαίνει επίσημα στο βιβλίο Γκίνες, αφού συμμετέχει στην ταινία με δεκαπέντε διαφορετικές ιδιότητες, όμως το διαζύγιο του με την ψυχαγωγία είναι οριστικό. Απόδειξη του κορεσμού είναι ότι η ταινία απέτυχε να αγοραστεί σε ΗΠΑ, Αγγλία και Καναδά, που δεν τσίμπησαν από μία καλογυαλισμένη b movie η οποία μάλλον χρειαζόταν τις συμβουλές της κινεζικής αστρολογίας για να μάθει έγκαιρα την τύχη της.

Αξιολόγηση: 2/10

ROUGHCUTROUGHCUT

EΛΛΑΔΑ/58'

Ντοκιμαντέρ

Σκηνοθεσία: Ελιάνα Αμπραβανέλ

Η ταινία θα προβάλλεται σε ενιαίο πρόγραμμα με την ταινία ΛΑΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Ο μύθος: Η ζωή μίας τρανσέξουαλ Φιλιππινέζας κομμώτριας που ζει ως μετανάστρια στην Αθήνα.

Η ανάγνωσή μας: Δεν είναι ξεκάθαρο αν η απόκλιση φύλου της ηρωίδας της ήταν αυτό που εντυπωσίασε την Αμπραβανέλ ώστε να στραφεί στη σκηνοθεσία σε αρκετά ώριμη ηλικία. Όποιο και αν ήταν πάντως το κίνητρο της όμως, δεν καταφέρνει να μας μεταδώσει ούτε ένα μέρος του ενθουσιασμού της. Η ζωή μίας Φιλιππινέζας, που προτού έρθει στη χώρα μας απαρνήθηκε την ανδρική της ταυτότητα, δεν έχει τίποτα το δελεαστικό ή το σκανδαλώδες για τη σημερινή πραγματικότητα και η Ελληνίδα σκηνοθέτης επιτείνει την αδιαφορία μας με τη φλύαρη, όσο και απρόσωπη, προσέγγισή της. Το διαμέρισμα της, που έχει μετατραπεί σε ένα παράνομο (;) κομμωτήριο, και οι πρόβες μίας μουσικής παράστασης για τους ομοεθνείς της συνθέτουν το φτωχό υλικό. Η Βambie συμπεριφέρεται ως πραγματική σταρ δοθείσης της ευκαιρίας που μόνο η ελληνική γαλαντομία θα μπορούσε να δώσει, είτε ως κομμώτρια, είτε ως ερασιτέχνης δασκάλα χορού. Ενδιάμεσα μιλάει μέσω skype με το σύζυγο και τη μητέρα της και ξοδεύει τα χρήματα της για να αγοράσει i-pad και άλλα παρεμφερή αξεσουάρ στον αξιολάτρευτο θετό γιο της ο οποίος γιορτάζει τα γενέθλια του με τη φυσική του μητέρα, υποβιβάζοντας τη σκοπιμότητα του ξενιτεμού της. Η Αμπραβανέλ ταυτίζει το rough και το final cut, δηλαδή το πρωτογενές και το τελικό υλικό του μοντάζ, συμπεριλαμβάνoντας άκομψα, με αφορμή μία μικρή φθορά στις τελικές πρόβες, ακόμα και την αγανάκτηση του ιδιοκτήτη του κινηματογράφου (του ίδιου που τώρα φιλοξενεί τη ταινία της!) θέτοντας σε αμφιβολία και την τελευταία ψήφο εμπιστοσύνης στην προσπάθεια της.

Αξιολόγηση: 2/10

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ (ΕVIL DEAD)ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ (ΕVIL DEAD)

ΗΠΑ/91'/FEELGOOD

Σκηνοθεσία: Φέντε Αλβάρεζ

Ηθοποιοί: Τζέιν Λιβάι , Σιλόι Φερνάντεζ, Λι Τέιλορ Πούτσι

Ημερομηνία κυκλοφορίας 5 Μαΐου

Ο μύθος: Πέντε φίλοι συγκεντρώνονται σε μία απομονωμένη καλύβα στο δάσος προκειμένου να βοηθήσουν την οριστική απεξάρτηση από τα ναρκωτικά μίας κοπέλας από τη παρέα. Όταν ένας από αυτούς διαβάσει το βιβλίο των Νεκρών το πνεύμα του Δαίμονα θα ξυπνήσε,ι κυριεύοντας τα μέλη της νεανικής συντροφιάς.

Η ανάγνωσή μας: Ελεύθερο ριμέικ της ομώνυμης καλτ ταινίας τρόμου που είχε γράψει και σκηνοθετήσει το 1981 (στην Ελλάδα είχε κυκλοφορήσει με τίτλο ΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΑΣΜΑ) ο Σαμ Ράιμι και η επιτυχία του είχε οδηγήσει σε δύο ακόμη συνέχειες. Ο ίδιος σήμερα αποτελεί τον παραγωγό και επέλεξε το σκηνοθέτη που ανέλαβε να συστήσει στους σύγχρονους θεατές τη δημιουργία που τον καταξίωσε στα είκοσι δύο του χρόνια. Ο Φέντε Αλβάρεζ στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο προσεγγίζει με ελευθερία και έπαρση την αρχετυπική ιστορία. 'Ηδη από το tagline «η πιο τρομακτική ταινία που έχεις δει ποτέ», αντιλαμβάνεσαι την τάση για υπερβολή. Ο Ουρουγουανός σκηνοθέτης τοποθετεί τη δράση και το συνεργείο του σε μία δασώδη έκταση στο 'Ωκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, όμως αδιαφορεί για την αληθοφάνεια ή μία στοιχειώδη διαλογική ανάπτυξη, ανυπομονώντας να περάσει στο σπλάτερ. Οι τρεις δεκαετίες που έχουν μεσολαβήσει από το πρωτότυπο φιλμ το κοινό έχει βομβαρδιστεί από δεκάδες παραγωγές που ακολουθούν τον ίδιο σκελετό (νεανική ομάδα που αποδεκατίζεται από παρανοϊκό ή δαιμονισμένο δολοφόνο), όμως ο Αλβάρεζ επιχειρεί να εντυπωσιάσει με την πρόκληση και όχι με κάποια αξιόλογη ιδέα, ζαλισμένος από το χολιγουντιανό βάπτισμα του πυρός. Πριόνια, ψαλίδια και κάθε λογής αιχμηρό αντικείμενο πρωταγωνιστούν σε ένα φιλμ που με άγνωστους συντελεστές και ελάχιστα ψηφιακά εφέ το κόστος των δεκαεπτά εκατομμυρίων δολαρίων μοιάζει εξωπραγματικό παρά τα 25000 λίτρα αίματος που απαιτήθηκαν για τις σκηνές του. Ο σκηνοθέτης δήλωσε ότι πρέπει να σε διακατέχει η επιθυμία να χειραγωγήσεις το κοινό δίχως να το καταλάβει. Με τέτοια φιλοσοφία το μόνο που πετυχαίνει για αρχή είναι να γνωρίσουμε το πρόσωπο του κακού κινηματογράφου.

Αξιολόγηση: 1/10  

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.