fbpx

NEEΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΑΠΟ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

του Νίκου Νικολαΐδη

Με τις προβολές μέρους του προγράμματος στη Θεσσαλονίκη έριξε την αυλαία του το 14ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου επιβεβαιώνοντας τη φθίνουσα πορεία των τελευταίων ετών. Μπορεί να δημιουργεί με τις τελετές έναρξης και λήξης ένα τεχνητό κλίμα αίγλης και χλιδής, όμως την πραγματικότητα αποτυπώνουν η περιορισμένη προσέλευση θεατών, παρά τις εκατοντάδες προσκλήσεις και η μέτρια ποιοτική στάθμη των ταινιών. Είναι θύμα όχι τόσο της μειωμένης χρηματοδότησης από τον οργανισμό Unifrance, που προωθεί το γαλλικό σινεμά, αλλά του πρόχειρου σχεδιασμού. Παράλληλα έχει ενδώσει στον ασφυκτικό κλοιό του εγχώριου κινηματογραφικού κατεστημένου που παρεισφρέει σε κάθε δραστηριότητα, έχει άρωμα ευρώ και είναι δέσμιο των συμβουλών διαφόρων νονών του ειδικού Τύπου. Είναι άλλο πράγμα η ισότιμη συνεργασία με τους συναφείς φορείς και οργανισμούς και άλλο η απώλεια της αυτονομίας, στον προγραμματισμό ή στη διαχείριση των καλεσμένων σου, σε μία διοργάνωση που τη στηρίζουν γαλλικά κεφάλαια. Εμφανίζεται να εξαρτάται από τις ορέξεις ορισμένων κινηματογραφικών εταιρειών που προσφέρουν μία ή δύο ταινίες του ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Συνεχίζοντας σε αυτή τη κατεύθυνση, ακόμα και οι λόγοι γοήτρου που συντηρούν τη διεξαγωγή του στη σημερινή του μορφή θα εκλείψουν.  

ME ΛΕΝΕ ΕΡΝΕΣΤΟ (ΙΝFANCIA CLADESTINA)ME ΛΕΝΕ ΕΡΝΕΣΤΟ (ΙΝFANCIA CLADESTINA)

AΡΓΕΝΤΙΝΗ-ΒΡΑΖΙΛΙΑ-ΙΣΠΑΝΙΑ/112'/VIDEORAMA FILMS

Σκηνοθεσία: Μπένχαμιν Άβιλα

Ηθοποιοί: Τέο Γκουτιέρεζ Μορένο, Νατάλια Ορέριο, Σέζαρ Τρονκόσο

Ο μύθος: Ο δωδεκάχρονος Χουάν επιστρέφει, με τους καταζητούμενους από τη δικτατορία της Αργεντινής γονείς του, κρυφά στην πατρίδα. Όπως και η οικογένεια του έχει νέα ταυτότητα και με αυτή θα φοιτήσει στο καινούριο του σχολείο όπου θα γνωρίσει την αδελφή ενός συμμαθητή του.

Η ανάγνωσή μας: Με αφετηρία αληθινά περιστατικά και προσωπικές μνήμες, η πρώτη ταινία του Μπένχαμιν Άβιλα συνδυάζει μοναδικά την τρυφερή ιστορία ενός παιδικού έρωτα και τα στοιχεία ενός πολιτικού δράματος. Ο μικρός Χουάν θα υποχρεωθεί να απαρνηθεί το όνομα και τα γενέθλια του γνωρίζοντας την αντιστασιακή δράση των γονιών του. Η κάμερα επιλέγει περίεργες γωνίες λήψης επικεντρωμένη σε δύο βασικούς χώρους: το σπίτι του μικρού, όπου η οικογενειακή θαλπωρή ανθεί σε ένα συνωμοτικό κλίμα με αυξημένα μέτρα ασφαλείας, και το σχολείο που είναι ο προθάλαμος της σκληρής πραγματικότητας. Όπως είχε δείξει και ο Κρίστιαν Πέτζολντ στην ταινία του ΜΙΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, όπου ο έρωτας μίας εφήβου έθετε σε κίνδυνο τους τρομοκράτες γονείς της, έτσι και ο Αργεντινός σκηνοθέτης αφήνει να εννοηθεί ότι ένοπλη πάλη και οικογένεια είναι δύο πράγματα ασυμβίβαστα. Μέσα από τα μάτια του Χουάν μεταφέρει το κλίμα του φόβου και της αβεβαιότητας και αντικαθιστά με αnimation τα λιγοστά πλάνα βίας. Παράλληλα δημιουργεί στιγμές δραματουργικής έντασης που αντικατοπτρίζουν τον ψυχισμό των προσώπων, όπως η συζήτηση που γίνεται παρουσία της γιαγιάς για την αξία του ακτιβισμού ή οι πατρικές συμβουλές στον Χουάν από το θείο του. Ο πιτσιρικάς Τέο Μορένο εκφράζει με αξιοθαύμαστη ωριμότητα τον ενθουσιασμό και την εχεμύθεια του και ο Ερνέστο Αλτέριο ενσαρκώνει με εκρηκτικότητα το θείο του. Το πρώτο σκίρτημα της αγάπης συνοδεύεται από ανθρώπινες απώλειες που στην καλύτερη περίπτωση θα ανδρώσουν έναν ταλαντούχο σκηνοθέτη όπως ο Άβιλα ο οποίος μετουσιώνει τις αναμνήσεις σε ένα ευαίσθητο χρονικό ενηλικίωσης. Μετά από δεκάδες ατυχείς ή ανόητους ελληνικούς τίτλους ετησίως, επιτέλους ένας άξιος συγχαρητηρίων που αποτυπώνει απόλυτα το νόημα και τη σημειολογία της ταινίας.

Αξιολόγηση: 8/10

OBLIVIONOBLIVION

ΗΠΑ/126'/UIP

Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Κοζίνσκι

Ηθοποιοί: Τομ Κρουζ, Μόργκαν Φρίμαν, Αντρέα Ραϊσμπορόου, Όλγα Κουριλένκο

Ο μύθος: Το 2077 το φεγγάρι όπως και το μεγαλύτερο μέρος της γης έχουν καταστραφεί. Ένας μηχανικός ρομποτικών σκαφών, δύο εβδομάδες πριν αναχωρήσει μαζί με τη συνεργάτιδα για το κατοικήσιμο πλανήτη Τιτάνα, θα συναντήσει μία ξεχασμένη ανθρώπινη κοινότητα και τη γυναίκα που οραματίζεται στα όνειρα του.

Η ανάγνωσή μας: Έπειτα από το ΤRON:LEGACY, ο Τζόζεφ Κοζίνσκι παραμένει στο είδος της επιστημονικής φαντασίας και στη δεύτερη ταινία του, συμμετέχοντας τόσο στο σενάριο όσο και στην παραγωγή της. Χωρίς να συγκρίνεται με την πρωτοτυπία ή το φιλοσοφικό στοχασμό ταινιών όπως το SOLARIS του Αντρέι Ταρκόφσκι ή 2001: Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, φιλτράρει με το δικό του τρόπο γνώριμα μοτίβα της sci-fi θεματολογίας. Το ΟΒLIVION επικεντρώνει τολμηρά για μπλοκμπάστερ τη δράση του σε πέντε χαρακτήρες, διαθέτει μία ξεχωριστή καλλιτεχνική διεύθυνση, με το σταθμό παραμονής των δύο μηχανικών να φέρνει στο νου το ρετιρέ ενός ουρανοξύστη, και είναι φωτογραφημένο από τον Χιλιανό Κλαούντιο Μιράντα (Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΙ) στις αντανακλάσεις του φυσικού φωτός της Ισλανδίας όπου έγινε μέρος των γυρισμάτων. Για να ισοσκελιστεί το κόστος των εκατό είκοσι εκατομμυρίων δολαρίων, ένας μεγάλος σταρ ήταν απαραίτητος. Ο Τομ Κρουζ υποδύεται για τρίτη φορά ένα χαρακτήρα που ονομάζεται Τζακ, μετά το ΘΡΥΛΟΣ του Ρίντλεϊ Σκοτ και το πρόσφατο JACK REACHER του Κρίστοφερ Μακ Κουάιρι. Εντονότερη από την πάλη του με τις εξωγήινες απειλές είναι η μονομαχία του με τον Κοζίνσκι για το αν η ταυτότητα του ως action hero θα επιβληθεί των σκηνοθετικών επιλογών. Οι υποχωρήσεις είναι αμοιβαίες αλλά είναι φανερό ότι βλάπτουν, κυρίως σεναριακά, την ταινία με αποκορύφωμα το φινάλε όπου ο Κρουζ θυσιάζεται παραμένοντας... ζωντανός. Δίπλα του οι Μόργκαν Φρίμαν και Όλγα Κουριλένκο μπορεί να περνούν απαρατήρητοι, όμως η Αγγλίδα Αντρέα Ραϊσμπορόου αποδεικνύεται μία άξια παρτενέρ με το ερμηνευτικό της βάθος, συνθέτοντας δίκαια μία αποτελεσματική ομάδα.

Αξιολόγηση: 5/10

OI ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ 678 (678)OI ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ 678 (678)

ΑΙΓΥΠΤΟΣ/100'/FILMTRADE

Σκηνοθεσία: Μοχάμεντ Ντιάμπ

Ηθοποιοί: Μπόσρα, Νέλι Καρίμ, Νάχεντ Ελ Σεμπάι

Ο μύθος: Μία δημόσια υπάλληλος, μία σχεδιάστρια κοσμημάτων και μία stand up κωμικός, όλες θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης σε δημόσιους χώρους, θα ενώσουν τις δυνάμεις τους.

Η ανάγνωσή μας: Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Μοχάμεντ Ντιάμπ είναι μία ρεαλιστική και συνάμα δυσφημιστική ματιά στην αιγυπτιακή κοινωνία και τις σχέσεις των δύο φύλων στο εσωτερικό της. Τρεις γυναίκες διαφορετικής οικογενειακής κατάστασης και κοινωνικής θέσης αποφασίζουν να εναντιωθούν. Η Σέμπα θύμα σε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο οργανώνει σεμινάρια ενημέρωσης και γυναικείας αυτοάμυνας, η Νέλη θα είναι η πρώτη γυναίκα που θα μηνύσει τον υπεύθυνο για την παρενόχληση της και η Φαϊζά θα γίνει ο φόβος και ο τρόμος για τους εφαψίες των λεωφορείων στο Κάιρο, επιλέγοντας την αυτοδικία. Ο Αιγύπτιος σκηνοθέτης στήνει με εμφαντικό και αδέξιο τρόπο τα επεισόδια των παρενοχλήσεων και σκιαγραφεί ένα πολεμικό κλίμα μεταξύ γυναικών και ανδρών, δίχως να αποσιωπά τις επιπτώσεις του στιγματισμού για τους συζύγους ή τους αρραβωνιαστικούς των θυμάτων, αλλά και τις ανδροκρατούμενες αντιλήψεις του νόμου και του Τύπου. Στη μεγαλύτερη διάρκεια του φιλμ η σκοπιά είναι τόσο οργισμένη και φεμινιστική που σε κάνει να πιστέψεις ότι το υπογράφει μία γυναίκα. Η αστυνομική έρευνα για την ανακάλυψη της ενόχου μοιάζει πολυτέλεια για την πολύπαθη Αίγυπτο και μία απόπειρα να υπερασπιστεί την ανδρική υπόληψη. Ο Ντιάμπ βρίσκει καθυστερημένα την αμεροληψία του δείχνοντας τη διαφορά ανάμεσα στις συντηρητικές θρησκευόμενες και τις απελευθερωμένες συμπατριώτισσες του, σε αυτές που αντιδρούν και όσες απολαμβάνουν ή συναινούν στην παρενόχληση τους από κάποιον εφαψία, χαρακτηρισμός που συμπεριλαμβάνει από ανώμαλους μέχρι ερωτικά στερημένους ή κορεσμένους συζύγους. Μέχρι τότε έχει ακολουθήσει το δρομολόγιο μίας παρωχημένης ταινίας κοινωνικής καταγγελίας που κατηγορήθηκε ότι υποκινεί τη βίαιη γυναικεία συμπεριφορά και στέλνει, χωρίς δεύτερη σκέψη, τουρίστριες και επισκέπτριες του Καΐρου στις πιάτσες των ταξί.

Αξιολόγηση: 4/10

ΜΠΟΥΤΙΚ ΓΙΑ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ (LE MAGASIN DES SUICIDES)ΜΠΟΥΤΙΚ ΓΙΑ ΑΥΤΟΧΕΙΡΕΣ (LE MAGASIN DES SUICIDES)

ΓΑΛΛΙΑ-ΒΕΛΓΙΟ-ΚΑΝΑΔΑΣ/79'/ΟDEON

Σκηνοθεσία: Πατρίς Λεκόντ

Ακούγονται: Μπερνάρντ Αλάν. Ιζαμπέλ Σπαντί

Κινουμένων σχεδίων μόνο με υπότιτλους

Ο μύθος: Σε μία μελλοντική κοινωνία όπου οι άνθρωποι, λόγω των κλιματικών αλλαγών, πάσχουν από κατάθλιψη και τάσεις αυτοκτονίας, το κατάστημα της οικογένειας Τουβάς διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό για τους υποψήφιους αυτόχειρες. Όταν γεννιέται ο γιος τους Αλάν, που μεταφέρει το πάθος και την αισιοδοξία του για τη ζωή στους πελάτες, η οικογενειακή επιχείρηση θα βρεθεί σε κρίση.

Η ανάγνωσή μας: Με περίπου τέσσερις δεκαετίες φιλμογραφίας, ο Πατρίς Λεκόντ στρέφεται στα εξήντα πέντε του χρόνια στο χώρο του τρισδιάστατου animation, δείγμα μίας άλλης καλλιτεχνικής νοοτροπίας αλλά ταυτόχρονα και του δημιουργικού τέλματος που έχει περιέλθει η καριέρα του μετά τη, χρυσή για εκείνον, περίοδο του ΄90. Εδώ διασκευάζει το ομώνυμο μυθιστόρημα του συγγραφέα και κομίστα Ζαν Τελέ, με τον οποίο συνυπογράφουν το σενάριο, και πλησιάζει σε επίπεδο αισθητικής και χρωμάτων τα φιλμ του Συλβίν Σομέ ΤΟ ΤΡΙΟ ΤΗΣ ΜΠΕΛΒΙΛ και Ο ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΣ. Ο Λεκόντ δεν τονίζει τις αιτίες μελαγχολίας των ανθρώπων όπως τις υποδεικνύει το πρωτότυπο υλικό και δεν αποσαφηνίζει αν η οικογένεια Τουβάς βλέπει το κατάστημα της ως μέσο πλουτισμού ή ως κοινωνική αποστολή. Το μαύρο χιούμορ του Γάλλου σκηνοθέτη είναι συγκρατημένο και επαναπαύεται στο απλοϊκό, για ταινία κινουμένων σχεδίων που απευθύνεται σε ενήλικους, δίπολο ζωή-θάνατος. Το φιλμ διαθέτει στοιχεία μιούζικαλ, υπερβολικό αριθμό τραγουδιών και μία ατμόσφαιρα που, μέχρι τον ερχομό του μικρού Αλάν στη ζωή, θυμίζει αμυδρά γαλλική παραλλαγή της ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΑΝΤΑΜΣ. Ο Λεκόντ θα υπερασπιστεί μέχρι (του σύντομου) τέλους το αισιόδοξο μήνυμα αλλά και την εμπορική επιβίωση αυτής της μακάβριας επιχείρησης, αλλάζοντας το αντικείμενο των πωλήσεων της. Παρόλα αυτά οι αφοσιωμένοι θαυμαστές του φαντάζουν ως η μόνη σίγουρη πελατεία της ταινίας του.

Αξιολόγηση: 3/10

ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ (GREAT EXPECTATIONS)ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ (GREAT EXPECTATIONS)

AΓΓΛΙΑ-ΗΠΑ/128'/ODEON

Σκηνοθεσία: Μάικ Νιούελ

Ηθοποιοί: Ρέιφ Φάινς, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Ρόμπι Κολτρέιν, Τζέρεμι Ιρβάιν

Ο μύθος: Ένα ορφανό αγόρι σώζει τη ζωή ενός δραπέτη. Το ενδιαφέρον του θα προσελκύσει μία συνομήλικη του, προστατευόμενη μίας απομονωμένης αριστοκράτισσας την οποία εσφαλμένα θα θεωρήσει ως χρηματοδότρια των σπουδών του, μέχρι την εμφάνιση του πραγματικού ευεργέτη του

Η ανάγνωσή μας: Έβδομη κινηματογραφική μεταφορά του κλασικού μυθιστορήματος του Τσαρλς Ντίκενς που κυκλοφόρησε σε μορφή βιβλίου για πρώτη φορά το 1861. Σκηνοθέτης χαμηλών προσδοκιών πλέον ο Μάικ Νιούελ δεν είχε ποτέ ένα αναγνωρίσιμο στυλ και προσπάθησε αποτυχημένα να εξαργυρώσει, στη μεγάλη οθόνη , δύο ευτυχείς στιγμές του: ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΓΑΜΟΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΗΔΕΙΑ και ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΞΕΝΟ. Παρέα με το σεναριογράφο Ντέιβιντ Νίκολς (ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ), επιχειρεί μία πληκτική και άψυχη διασκευή, χωρίς τη μοντέρνα προοπτική που θα ανανεώσει το ενδιαφέρον των σύγχρονων θεατών. Η ανασύσταση του βικτωριανού Λονδίνου, τα κοστούμια, η προφορά του βρετανικού καστ δεν αποτελούν ικανά εχέγγυα, ο Νιούελ μένει ευλαβικά πιστός στο βιβλίο απλά επειδή αδυνατεί να ρισκάρει. Ο έρωτας του Πιπ και της Εστέλα υποβαθμίζεται, και οι δύο τους εμφανίζονται ως άβουλα πιόνια στις αποφάσεις των ενηλίκων. Συνακόλουθο τα μεγάλα ονόματα στη διανομή να μην είναι αυτοί όπως στην πειραγμένη εκδοχή του Αλφόνσο Κουαρόν αλλά οι υπόλοιποι ρόλοι - μόνο που ο Άγγλος σκηνοθέτης αφήνει ανέγγιχτη τη μανιέρα τους: από την Έλενα Μπόναμ Κάρτερ που θυμίζει μία γκόθικ ντίβα ως κύρια Χάβισαμ και τη Σάλι Χόκινς που ενσαρκώνει υστερικά την αδελφή του Πιπ, μέχρι τους Ρόμπι Κολτρέιν και Ρέιφ Φάινς με τους οποίους συνεργάστηκε στον τέταρτο ΧΑΡΙ ΠΟΤΕΡ. Ο Νιούελ κράτησε αποστάσεις από την κορυφαία προσαρμογή του βιβλίου το 1946 που έκανε ο Ντέιβιντ Λιν, μένοντας ταυτόχρονα στη σκιά του μεγαλείου της.

Αξιολόγηση: 3/10

ΣΑΝ ΠΕΤΡΙΝΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΣΤΗ ΜΠΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ (COMME DES LIONS DE PIERRE Á L' ÉNTREE DE LA NUIT)ΣΑΝ ΠΕΤΡΙΝΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΣΤΗ ΜΠΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ (COMME DES LIONS DE PIERRE Á L' ÉNTREE DE LA NUIT)

ΕΛΛΑΔΑ-ΕΛΒΕΤΙΑ-ΓΑΛΛΙΑ/87'/

Ντοκιμαντέρ

Σκηνοθεσία: Ολιβιέ Ζισουά

Ακούγονται: Γιάννος Περλέγκας, Μάνος Βακούσης, Κώστας Βασαρδάνης

Ο μύθος: Ποιήματα που γράφτηκαν στη Μακρόνησο από ανθρώπους που έζησαν εκεί μεταξύ 1947-1950.

Η ανάγνωσή μας: Τι μπορεί να κομίσει ένας Ελβετός κινηματογραφιστής για το ιστορικό ζήτημα της Μακρονήσου στο νεοελληνικό κοινό; Το φιλμ του Ολιβιέ Ζισουά δεν καταφέρνει, παρά τις καλές προθέσεις του, να διασκεδάσει τις επιφυλάξεις και τις ανησυχίες που συνοδεύουν το παραπάνω ερώτημα. Θέμα του η ποιητική δημιουργία ανθρώπων που κρατήθηκαν στο ερημικό νησί, ανάμεσα τους και λογοτέχνες όπως ο Γιάννης Ρίτσος και ο Τάσος Λειβαδίτης, οι στίχοι των οποίων κατέχουν εξέχουσα θέση. Δίχως την αμεσότητα των ντοκουμέντων και τη συγκίνηση της μαρτυρίας που διέθετε η ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ του Ηλία Γιαννακάκη, ο Ζισουά απευθύνεται στο υποσυνείδητο θεατών με συγκεκριμένη άποψη, πάνω σε μία ακόμα μαύρη σελίδα του εθνικού διχασμού. Ίσως γι’ αυτό το λόγο το κινηματογραφικό του δοκίμιο, όπως ο ίδιος το αποκαλεί, στερείται τεκμηριωμένης πληροφορίας. Σε οπτικό επίπεδο το φιλμ εξαντλείται σε νωχελικά τράβελινγκ και πανοραμίκ από τα ερείπια κτισμάτων και στρατιωτικών εγκαταστάσεων εκείνης της εποχής και περιορισμένο αριθμό φωτογραφιών. Υλικό που θα μπορούσε να επενδύσει μάξιμουμ δέκα λεπτά προφορικού λόγου εκτείνεται προκλητικά σε μία ενενηντάλεπτη διάρκεια δοκιμάζοντας την προσήλωση του θεατή. Στο ακουστικό σκέλος, πέρα από τα ποιήματα που κατά τη διάρκεια της απαγγελίας δεν προσδιορίζεται ο δημιουργός τους, ένας αφηγητής στα γαλλικά απευθύνεται σε δεύτερο πληθυντικό πρόσωπο και ενεστώτα χρόνο στους έγκλειστους Έλληνες και εξαίρει το αντιστασιακό τους σθένος. Παράλληλα μεταδίδονται από μεγάφωνα αμφιλεγόμενα μηνύματα, όσον αφορά την ακρίβεια και τη πιστότητα του περιεχομένου τους, που νοερά καλούμαστε να θεωρήσουμε ως αυθεντικές ηχογραφήσεις. Περισσότερο από εξήντα χρόνια μετά, η Μακρόνησος γίνεται αφορμή μίας νεότευκτης ιδεολογικής ανασυγκρότησης και ασφαλώς η ποίηση που γεννήθηκε εκεί δε χρειάζεται υποτυπώδεις εικόνες για να κεντρίσει τη φαντασία μας.

Αξιολόγηση: 2/10

ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΤΗΕ CROODS)ΟΙ ΚΡΟΥΝΤΣ (ΤΗΕ CROODS)

HΠΑ/98'/ODEON

Σκηνοθεσία: Κερκ Ντε Μίκο, Κρις Σάντερς

Ακούγονται: Νίκολας Κέιτζ, Έμμα Στόουν, Ράιαν Ρέινολντς

Κινουμένων σχεδίων με υπότιτλους και ελληνική μεταγλώττιση

Ο μύθος: Μία οικογένεια πρωτόγονων, όταν καταστρέφεται η σπηλιά τους, ξεκινάει ένα ταξίδι σε έναν άγνωστο αφιλόξενο κόσμο γεμάτο φανταστικά πλάσματα.

Η ανάγνωσή μας:-

Αξιολόγηση:-

ΤΑΞΙΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΤΑΞΙΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ

ΕΛΛΑΔΑ/64'/ΝΕW STAR

Ντοκιμαντέρ

Σκηνοθεσία: Κώστας Βάκκας

Ο μύθος: Μία ιστορική έρευνα για την παρουσία των Ελλήνων μεταναστών στο ριζοσπαστικό εργατικό κίνημα των ΗΠΑ, από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι την εποχή του Μακαρθισμού.

Η ανάγνωσή μας:-

Αξιολόγηση:-

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.